Læknablaðið - 15.09.2006, Blaðsíða 45

UMRÆÐA & FRÉTTIR
Björgu Jónsdóttur leist svo vel á lœknanámið að hún
skipti um grein.
„ Gott að geta tekið hluta afklíníska náminu heima á
Islandi, ” segir Daði Jónsson.
Þau stefna bæði á útskrift á næsta ári en segja að
skólinn gefi reyndar talsvert svigrúm hvernig haga
skuli námslokum. „Það mega líða allt að því tvö ár
og maður getur unnið á deildum og gert ýmislegt
áður en maður útskrifast ef það er eitthvað sem
hentar manni betur,” segir Daði.
Þau segja að íslenskum læknanemum hafi fjölg-
að hratt á þeim árum sem þau hafa verið í námi
í Debrecan. „Það voru sex byrjaðir hér á undan
mér fyrir fimm árum,” segir Daði og bætir því við
að þau hafi verið fimm sem byrjuðu samtímis. „Af
þeim eru þrír eftir þannig að Islendingarnir eru að
standa sig nokkuð vel. Hér í alþjóðlegu deildinni
eru að byrja um 180 manns og árlega útskrifast á
milli 50-60. “
Um 1500 læknanemar í tveimur deildum
Læknaháskólinn í Debrecan er sannarlega stór
í sniðum því ef lagt er saman þá eru um 1500
læknanemar þar á hverjum tíma þó alþjóðlega
deildin og sú ungverska séu algerlega aðskildar.
„Hér eru síðan tvö sjúkrahús og hið minna þeirra
er háskólasjúkrahúsið og það er um það bil tvöfalt
stærra en Landspítalinn. Það breytir hins vegar
ekki þeirri staðreynd að þegar læknanemarnir eru
svo margir þá eru tækifærin í klíníska hluta náms-
ins ekki eins mörg og fjölbreytt og heima á fslandi.
Það getur því komið mjög vel út að fara heim sem
skiptinemi þegar komið er út í klíníkina,” segir
Daði.
Hann segir að tæknilega sé háskólasjúkrahúsið
í Debrecan mjög vel útbúið og standist fyllilega
samanburð við Landspítalann. „Á sumum svið-
um er tækjakosturinn jafnvel betri. Aðbúnaður
sjúklinga er hins vegar langt á eftir, og er líklega
svipaður því að tíðkaðist heima fyrir hálfri öld.
Til þessa hafa yfirvöld spítalans nýtt allt fjármagn
sem fengist hefur við inngöngu Ungverjalands í
Evrópusambandið til tækjakaupa en þetta stendur
nú líklega til bóta.”
Björg segist ekki hafa ákveðið hvaða sérnám
hún leggi fyrir sig. „Ég hef alltaf mestan áhuga
á því sem ég er að gera hverju sinni þannig að
valið er erfitt,” segir hún. „Ég stefni þó á að fara
til Englands og vinna þar í einhvern tíma eftir út-
skriftina og síðan verður framhaldið bara að koma
í ljós.”
Daði kveðst hafa ætlað að gera samanburð á
námi í Bretlandi og Bandaríkjunum og taka sitt-
hvorn mánuðinn þar á deild. „En þegar ég komst
að því að ég þyrfti að taka út einnar milljónar doll-
ara tryggingu gegn hugsanlegum mistökum í starfi
þá hætti ég við Bandaríkin og verð í staðinn í tvo
mánuði í vetur á bráðadeild St. Thomas sjúkra-
hússins í London sem verður hluti af sjötta árinu
mínu. Ef mér líkar vel þá getur vel verið að ég taki
sérnámið þar líka.”
LÆKNANEMAR ■
Læknablaðið 2006/92 625