Læknablaðið - 15.09.2006, Qupperneq 54

UMRÆÐA & FRÉTTIR / ÁHUGAMÁL
Fjallamenn bestir á fimmtugsaldri
Gunnar Guðmundsson lungnalæknir veit fátt
betra en halda til fjalla og ganga á brattann til að
„hlaða batteríin” einsog hann orðar það þegar
ég spyr hann hvers vegna þetta áhugamál hafi
gripið hug hans á unga aldri. Hann rekur upp-
hafið þó til þess er hann starfaði í Hjálparsveit
skáta og tók þátt í þeim fjölbreytta starfa sem slík
þátttaka veitir. „Við erum nokkrir gamlir félag-
ar í Hjálparsveitinni sem
höfum stofnað sérstaka
deild sem við köllum
Spretti og njótum þess að
vera orðnir eldri og ráð-
settari en þeir sem yngri
eru. Við erum eins konar
varalið í útköllum og ýmsu
starfi sem fram fer.”
Gunnar er þó engan
veginn kominn að fótum
fram hvað aldur varðar,
aðeins 44 ára að aldri, og
segir sjálfur að rannsóknir
hafi sýnt að eftir fertugt sé
líkaminn hvað best til þess
fallinn að þola álagið sem
fylgir minnkuðu súrefni
í mikilli hæð og ýmislegt
annað sem háfjallaklifur
** ber með sér. „Eg er því
fyrst núna að detta inná
rétta aldurinn fyrir þetta áhugamál og ég finn það
á sjálfum mér að þetta er auðveldara fyrir lík-
amann en þegar ég var á þrítugsaldri. Þá var ég
iðulega með miklar harðsperrur eftir stífar göngur
en ég fæ þær aldrei núorðið.”
Af þessu má draga þá ályktun að þó menn séu
komnir yfir fertugt þá sé ekkert því til fyrirstöðu
að byrja stunda fjallgöngur. „Þetta er einmitt besti
aldurinn til þess,” segir Gunnar.
Hann segist hafa byrjað fyrir 25 árum að stunda
klifur ásamt nokkrum kunningjum sínum. „Þetta
vatt uppá sig og við vorum í Alpaklúbbnum og svo
starfaði ég með Hjálparsveit skáta í Reykjavík í
nokkur ár. Þetta var nú allt heldur frumstæðara þá
en nú þó ekki sé liðinn lengri tími. Þá voru slóðir
lítið merktar og oft erfitt að verða sér úti um upp-
lýsingar um ákveðna staði. Nú er þetta allt við
hendina á netinu og hægt að ná í góð kort og gps-
punkta af hvaða stað sem manni dettur í hug.”
Voruð þið þá að fara leiðir sem ekki höfðu
Sigurjónsson verið farnar áður?
634 Læknabi.aðið 2006/92
„Já, ég á víst þátt í að hafa farið nýja leið á
Hrútfellstinda sem „eyðilagði” leiðina fyrir klifr-
ara því leiðin sem við fundum er gönguleið og
síðan hafa margir gengið á tindana eftir þessari
gönguleið. Ég tók líka þátt í því á sínum tíma að
stika leiðina frá Bræðrafelli undir Herðubreið
í Drekagil við Öskju. Þetta var þakklátt verk
því slóðin er hluti af svokölluðunt Öskjuvegi og
býsna villugjarnt á þessum kafla. Þess má geta að
Ingvar Teitsson læknir á Akureyri og formaður
Ferðafélags Akureyrar fer oft nteð gönguhópa
þessa skemmtilegu leið. Þá eru gengnar dagleiðir
á milli skála.”
Gunnar segist hættur að klifra en fari frekar
það sein kallist erfiðar fjallgöngur. „Þá er klif-
urbúnaður hafður nteð en ekki beinlínis til að
nota hann heldur til að grípa til svo ntaður þurfi
ekki að snúa við. Maður notar jú ísöxi og mann-
brodda til að komast fyrir eða yfir fyrirstöður en
ekki beinlínis til að klifra. Áherslurnar breytast
með aldrinum og núorðið þykja mér svona ferðir
skemmtilegastar.”
Gunnar segist oftast fara dagsferðir og eyða
talsverðum tíma í undirbúning til dæmis með
skoðun korta, lestur leiðalýsinga og öflun gps
punkta, enda sé hann ómissandi hluti af iðkun
áhugamálsins. Þegar ég spyr hann hvert hann hafi
nýlega farið nefnir hann Hvannadalshnjúk, „sem
ég gekk á í vor ásamt Ólafi Baldurssyni lungna-
lækni sem er mikill fjallantaður og ákaflega ratvís”
og Eyjafjallajökul. „Svo hef ég eiginlega ef svo
má að orði komast sérhæft mig í Tröllaskaganum,
milli Eyjafjarðar og Skagafjarðar. Konan mín er
frá Dalvík og við förum oft þangað norður og eitt
það skemmtilegasta sem ég geri er að fara með
gönguskíðin upp dalina á Tröllaskaga og þar er
hægt að ganga langar leiðir á skíðum þó allur snjór
sé horfinn annars staðar. Það eru ekki rnargir sem
vita af þessu, sern er synd, því það er tiltölulega
auðvelt að komast í snjóinn. Ég keyri til dæmis
upp á Lágheiði og þarf þá yfirleitt ekki ganga með
skíðin nema í 20-30 mínútur áður en komið er í
góðan snjó. Ég hef gert talsvert mikið af þessu
undanfarin ár og gengið á skíðunt þarna fyrir
norðan en einnig farið á Eyjafjallajökul og víðar
á Suðurlandi.”
Gunnar segir að þegar gengið sé á jökul þurfi
ntenn að þekkja leiðir og stundum skíði þeir
saman í línu. „Það er nauðsynlegt að þekkja leið-
irnar og gæta fyllsta öryggis.”
Aðspurður um fjallgöngur erlendis rifjar