Læknablaðið - 15.04.2013, Blaðsíða 37

UMFJOLLUN O G GREINAR
Sjúkraþjálfarar
á Hald árið
1928.
Marienbad, Karlsbad, Wiesbaden, Ems og
Aachen. Þar var þá stærsta gigtarhæli í
Evrópu og rúmaði 1000 sjúklinga.
Meðan á dvölinni stóð kvittaði Karl
fyrir áðurnefndan styrk og skrifaði grein
um gigt og gigtarmeðferð. Nefndist grein-
in „Um gigt", og fjallaði um það sem hæst
bar í þessum fræðum 1930. Greinin birtist
í Læknablaöinu í maí 1930,16. árg. og var 26
síðna löng með 37 heimildum.
Við hingaðkomu 1930 opnaði Karl stofu
í sérgrein sinni og 1933 er hann hafði
byggt yfir sig bæði heimili og vinnustað að
Túngötu 3 í Reykjavík, hafði hann yfir að
ráða 200 fermetra læknisstofu. Með honum
á stofunni unnu yfirleitt 2-3 sjúkraþjálfarar
og tvær aðstoðarstúlkur. Meðal samstarfs-
kvenna hans voru: Ingunn Thorstensen
vann á stofu hans er hann hóf störf. Hún
varð síðan fyrsti formaður Félags íslenskra
nuddkvenna. Sigríður Gísladóttir síðar for-
maður sama félags, Auður Sigurðardóttir
yfirsjúkraþjálfari hjá Náttúrulækninga-
félagi íslands í Hveragerði, Torfhildur
Helgadóttir á Akranesi, Guðrún Árnadótt-
ir á Siglufirði og svona má lengi telja, enda
starfsævi Karls 50 ár. Guðrún kona hans
vann og lengst af á stofunni í 42 ár. Hún
hafði frá 1928 „Den Almindelige Danske
Sunnan undir vegg á Túngötu 3:
Guðrún Árnadóttir sjúkraþjálfari,
Torfhildur Helgadóttir sjúkra-
þjálfari og Björg Ríkharösdóttir
aðstoðarstúlka. Myndin er tekin
uppúr 1930.
Lægeforenings autorisation som Massör og
Sygegymnast", en hér var hún nuddkona.
Tækjakostur var ætíð góður hjá Karli.
Má þar tilnefna Vierzellenbad, leirböð,
gufuböð, hljóðbylgjutæki, kolbogaljós, há-
fjallasólir, rimla, trissur, gorma og margt
fleira. Sprautað var í liði og festur og þau
lyf notuð er bezt þóttu á hverjum tíma.
Árið 1957 var Karl að ósk Trygginga-
stofnunar ríkisins ráðinn yfirlæknir gigt-
ar- og endurhæfingardeildar Náttúrulækn-
ingafélags Islands í Hveragerði. Gegndi
hann því starfi til sjötugs, eða til 1966. Karl
fór í nokkrar endurmenntunarferðir til
Evrópu, bæði fyrir og eftir stríð og skrifaði
fleiri greinar um gigt í Læknnblaðið.
Nú mundi flestum þykja mál að
linni og skal svo gert. Enn er þó ósvarað
spurningunni um það hvenær sérgreinin
gigtarlækningar byrjaði að mótast. Var það
1969, eða ef til vill mörgum áratugum fyrr?
Svari nú hver fyrir sig.
LÆKNAblaðið 2013/99 209