Ritið : tímarit Hugvísindastofnunar - 01.10.2004, Blaðsíða 150

ÁSLAUG THORLACIUS
verkfæri til þess að afla listamanninum verkefna. Ég geri ráð fyrir að
meirihluti listamanna taki myndir af flestum, ef ekki öllum, þeim verk-
um sem þeir láta ffá sér fara og slíkt gagnasafn getur án efa nýst vel ef
vafi leikur á því hvort tiltekinn hstamaður sé höfundur verks eða ekki.
Menn þurfa samt að gæta varúðar og mega ekki treysta í bhndni á þá
lausn þ\h sama nútímatækni er vissulega einnig afar nothæf þegar kemur
að þvi að falsa myndir. Fleiri glögg batamerki hefur mátt greina upp á
síðkastið. Listasöfnin hafa tekið við sér og eru farin að sinna samtímalist
í mun ríkari mæli en áður tíðkaðist, bæði með sýningum, hstfræðirann-
sóknum og skráningu. Heinnldavmnu fer því mjög fram. Lman skóla-
kerfisins eru menn einnig að vakna ril vitundar um gildi listarinnar, bæði
þeirra lífsgæða sem felast í því að kunna að njóta hennar og mikilvægis
sköpunarinnar sjálfrar fyrir þroska einstaklingsins. Og ég tel ekki ástæðu
til að óttast um myndlistarmarkaðinn, hann er hfandi og í þann mund að
komast á rétt spor. Við eigum því að hætta að barma okkur og kenna föls-
unarmálinu um allt sem miður fer. Nú höfum við eytt nógu mörgum ára-
tugum í að birgja okkur upp af Lfsnauðsynjum. Nú hefur fólk tíma til að
velja sér lífsstíl og það eitt gildir ekki lengur að vera alveg eins og náung-
inn. Húsmæður sitja ekki lengur allar sem ein undir KjarvHsmálverlri og
bródera riddarateppi, sötrandi úr mávastelli. Nú er fjölbreytni töfraorð-
ið. Sama orð og ég held að virki á markaði, hvað sem hann snýst um. Það
er því að mínu mati bjart framundan - þrátt fyrir allt.
148