Þjóðlíf - 01.02.1988, Qupperneq 7

njósnað
um mig
Frásögn manns sem var eltur af lögreglunni svo sólarhringum skipti. Rökstuddur grunur um
póstnjósnir og símahlerun. Maðurinn tók myndir af lögreglunjósnurum. Slitrur úr dagbók.
Til að byrja með varð ég var við
að bfll elti mig , trúlega í kringum
10. janúar. Bfllinn var merktur
númerinu R-43824 hvítur Volvo
ómerktur. í bflnum sátu tveir
óeinkennisklæddir menn. Við
Stjórnarskrá
Lýðveldisins
íslands
„Heimilið er
friðheilagt. Ekki má
gera húsleit né
kyrrsegja bréf og
önnur skjöl og
rannsaka þau nema
eftir dómsúrskurði
eða eftir sérstakri
lagaheimild". (úr 66.
grein
stjórnarskrárinnar)
eftirgrenslan hjá Bifreiðaeftirliti
ríkisins kom í Ijós að eigandi bif-
reiðarinnarer skrifstofa lögregl-
ustjórans í Reykjavík.
Mánudaginn 11. janúar varö ég tvisvar var
við þennan bfl í kringum heimili mitt. Enn
voru tveir menn í bílnum sem ég þekkti ekki.
Bíllinn hægði alltaf á sér þegar þeir óku
framhjá heimili mínum, þannig að mig var
farið að gruna að verið væri að njósna um
mig. Það er ekki þægileg tilfinning.
Skruðningur í síma —
póstur opnaður
Nokkru fyrr varð ég var við skruðninga í
símanum og fylltist grunsemdum um að
verið væri að hlera símann. Reyndar komu
tæknimenn frá símanum til konunnar á neðri
hæðinni, sem einnig hafði undan skruðning-
um að kvarta hjá sér. Eftir mælingar kváðu
þeir ekkert ama að símtæki hennar. heldu
hlyti eitthvað að vera að línunum að húsinu.
Jafnframt voru opnuð bréf til mín, stund-
um var merkt með stimpli að Tollgæslan
hefði opnað bréfin, en stundum var bara límt
eða heftað saman aftur. Eg bæði hringdi og
fór niður á pósthús til að kvarta undan þessu
formi ritskoðunar. Byrjaði á að spyrja
hvernig stæði á því að bréf til mín að utan
væru opnuð. Pví var svarað til að slíkt væri
ekki gert við nokkurn mann. Að vísu bættu
þeir við að Tollgæslan opnaði stundum
pakka en ntjög sjaldan. Þá fór ég í Tollgæsl-
una og talaði við mann, sem þvertók fyrir að
ég væri í einhvers konar rannsókn eða pakk-
ar til mín væru sérstaklega skoðaðir, en við-
urkenndi að fyrir gæti komið að gæslan skoð-
aði eitthvað.
13. janúar, miðvikudagur. Fór á skemmti-
stað. Tók ég eftir að nokkrir bílar voru að
elta mig, þar á meðal R-42824 kl. 0045 en
trúði því varla sjálfur. Kl. 0145 um nóttina
þegar ég kom út af skemmtistaðnum biðu
tveir bílar eftir mér. Fleiri númerum náði ég
ekki, en nóttin fannst mér furðuleg öll, yfir-
gengileg, því maður trúir ekki svona fyrr en
tekur á.
17,janúar sunnudagur. Ættingi minn hefur
frétt að ég sé undir eftirliti. Hann var í virðu-
legu samkvæmi, þar sem embættismaður
sem sjálfur var yfir sig hneykslaður á þessu,
sagði honum að lögreglan væri að elta mig á
tveimur bílaleigubílum og var manninum
nóg um.
Aðfararnótt miðvikudagsins 20.janúar
kl.0415 er ég að koma heim til mín af nætur-
vakt. Tek eftir að bfll kemur á eftir mér, en
ég var á hjóli, R-35329 hvít Toyota station.
Fer inn til mín og sé út um eldhúsgluggann
hálftíma síðar að þessi sami bfll ekur framhjá
húsinu mínu og bflstjórinn gónir í áttina að
húsinu. Við eftirgrennslan daginn eftir kem-
ur í ljós að Bílaleiga Akureyrar er skráður
eigandi bifreiðarinnar.
7