Tímarit Máls og menningar - 01.03.1981, Qupperneq 88

Ingibjörg Haraldsdóttir
Hvernig verður
ljóð til?
Ljóðið byrjar að verða til á leyndum slóðum þar sem engar maskínur hafa
nokkru sinni sést og yfir þær ná engar skýrslur. Ég veit ekki hvað þessar slóðir
heita — kannski má einfalda málið og kalla ljóðið á þessu frumstigi innanmein,
einsog gert var í gamla daga þegar þeir sjúkdómar herjuðu sem enn höfðu ekki
hlotið nöfn.
í upphafi var orðið. En orðið var ekki hjá guði og orðið var ekki guð. Orðið
var orð, sem kom og fór og kom svo aftur þartil ekki varð lengur við neitt ráðið
og það teymdi á eftir sér halarófu af orðum sem tengdust saman með annar-
legum hætti, stundum í draumi, en oftar í vöku og langoftast á gönguferðum.
Þetta varð ekki alvarlegt fyrren orðin komust á blað. Þá reyndust þau fátækari
en ætlað hafði verið. Þá sögðu þau kannski ekki neitt. En þrjósk voru þau, og
margar voru ferðir þeirra milli skrifborðs og ruslakörfu. Einn daginn fengu þau
mál og í ljós kom að þau voru að reyna að segja frá einhverju sem átti að vera
gleymt og engan grunaði að lifði.
Nú er eitthvað sem æpir: STOPP!
Á þessu stigi málsins kemur vitund vélritarans til skjalanna og spyr ljóðið um
tilgang þess. Vill vélritarinn segja það sem ljóðið er að segja?
Við megum ekki láta dulin öfl ná yfirhöndinni.
Við erum ekki skynlaus verkfæri orðsins.
Vitum líka ósköp vel að dulin öfl eru ekki til. Þau eiga sér visindaleg heiti.
Hér fer allt í hnút.
Milljónir ljóða fæðast andvana eða deyja í fæðingu. Hvergi er dánartíðnin
hærri. Ljóð farast unnvörpum af slysförum. Algengustu dánarorsakirnar munu
þó vera vantrú og tímaskortur.
Vélritarinn rífur hár sitt og emjar: allt hefur verið sagt áður og miklu betur.
Vélritarinn man allt í einu að hann á eftir að þvo upp, það er komið fram yfir
miðnætti, á morgun þarf hann að mæta til vinnu. Yfir uppþvottinum tautar
hann reiðilega: orð, orð, orð — hverjum koma þau við? Sefur svo vært og
vaknar vélmenni. Snertir ekki á ritvél næsta mánuðinn nema fyrir borgun.
74