Allt um íþróttir - 01.12.1951, Blaðsíða 29

dómi með afbrigðum góð, auk þess
sem ég held að aldrei hafi leikni
okkar færustu skíðamanna verið
svo þrautreynd sem þá.
Ég hef hér að framan minnzt
svo mjög eins manns sökum þess,
að áhorfendum og keppendum vill
svo oft gleymast hinn mikilvægi
þáttur frumherjanna í hinum stór-
stígu framförum íþróttanna.
Önnur íþróttagrein er það einn-
ig, sem byggir blóma sinn að veru-
legu leyti á starfi eins manns, en
það eru frjálsar íþróttir. Það má
segja, að ekki hafi lifnað veru-
lega yfir þeim á Akureyri fyrr en
með komu eistlenzka þjálfarans
Ewald Miksons. Hann kom frá
Vestmannaeyjum, þar sem hann
hafði náð prýðilegum árangri með
þjálfun sinni. Mér standa skýrt
fyrir hugskotssjónum fyrstu æf-
ingarnar hjá honum. Það var vot-
viðrasamt þessa fyrstu daga, en
því skeytti enginn; hugurinn var
bundinn við það eitt að láta leið-
beiningar þjálfarans verða sér sem
notadrýgstar. E. Mikson var harð-
ur í hom að taka og strangur, ef
því var að skipta. Við skildum það
ef til vill ekki þá, en skiljum það
nú eftir lengri æfingu, hve okkur
var þetta mikilvægt. Hann var
okkur strangur skóli, en sannaði
okkur það jafnframt, að sjálfsagi
og dugnaður er frumþættir fram-
fara og afreka íþróttamannsins.
Því miður naut E. Miksons ekki
við svo lengi sem skyldi, en segja
má, að hann hafi náð ótrúlegum
árangri á svo skömmum tíma, því
að flestir beztu millivegalengda-
og 3000 m. hlauparar frá síðustu
Drengjameistaramótum hafa ver-
ið frá Akureyri og hafa fengið
undirstöðukennslu sína hjá hon-
um. Um minn eigin árangur er
fátt eitt að segja. Árið 1949 var
ég Akureyrarmethafi í 200, 300
og 400 m. hlaupi, og árið 1950
fjórfaldur meistari á Drengja-
meistaramóti Akureyrar. Hinn
aukni áhugi fyrir frjálsum íþrótt-
um hefur aukið þörfina fyrir við-
unanleg þjálfunar- og keppnis-
skilyrði. Þau voru lengi ófullnægj-
andi, en nú hefur nýtt og glæsi-
legt íþróttasvæði verið tekið í
notkun, sem bætir úr brýnni þörf.
Fyrsta stórmót, sem þar fór fram,
var Drengjameistaramót íslands í
sumar sem leið, og luku allir upp
einum munni um ágæti vallarins.
Þetta var merkur áfangi í sögu
íþróttanna þar, og verður vonandi
lyftistöng undir dáðríkari afrek
og þróttmeira starf.
Þá á ég eftir ótalda eina íþrótta-
grein, sem hugur minn hefur ef til
vill staðið mest til frá upphafi, en
það er sundið. Sú íþróttin, sem
flestir geta tileinkað sér fyrst og
sem þeir þurfa síðast að hætta
við af líkamlegum orsökum. Átta
ára gamall lærði ég bringusund
hjá þeim feðgunum Magnúsi og
Ólafi Magnússyni, og hef ávallt
síðan synt meira og minna. Saga
sundsins á Akureyri er orðin
nokkur, en ærið sundurleit. Á ár-
unum fyrir stríð var mikið fjör í
sundinu og sundfélagið Grettir þá
stofnað. Þá voru sendir keppendur
á sundmót til Reykjavíkur, sem
IÞRÓTTIR
387