Dagrenning - 01.04.1946, Blaðsíða 55

losna undan öllum þeirra áhrifum og komast
í þess stað undir „vernd“ Rússa. Merkur
stjörnuspámaður hefur sagt:
„Næst þegar Norðurlönd verða her-
nurnin, kemur innrásin úr norð-austri.“
— Margt er ólíklegra en svo verði. Ennþá
skilja ekki þjóðir þessa heims, að hið eina,
sem eftirsóknar er vert, er frelsið, og að það
er hið mikla hlutveik hins engiJsaxneska og
norræna kynstoíns, að færa öllum þjóðum
heimsins frelsi.
Og eins og allar þjóðir Evrópu hrópuðu,
á árunum 1939—1943, á hjálp hinna engil-
saxnesku þjóða til að frelsa sig undan of-
beldi Hitlers og Þjóðverja, svo munu þær
þá einnig hrópa á hjálp frá þeim sömu
engilsaxnesku stórveldum til þess að losa sig
undan oki Rússa, sem í engu verður minna
en ok Hitlers.
Síðari hluti þessa 9 ára tímabils verður
hnignunar og hrunstímabil kommúnismans.
Þá munu fara fram úrslitaátökin milli „höfð-
ingjans yfir Rós, Mesek og Tubal“ og
„ísraelsþjóðarinnar“ — þ. e. hinna engilsax-
nesku bræðraþjóða. En þar til þetta verður, á
tvennt eftir að gerast og fyrr en það hefur
gerzt verður ekki um nein endalok að ræða.
VII.
ESEKIELS spádómsbók, 38. og 39. kapí-
tula, er sagt frá uppgangi og hruni Soviet-
ríkjanna. Þar er, í upphafi 38. kap., lýst
liðsafnaði „Gógs“ og sagt að hann muni
hafa mikinn her. Sérstaka athvgli vekur það,
sem sagt er í 5. versi, en þar stendur: „Pers-
ar, Blálendingar og Pútmenn eru í för með
þeim.“ Þeir, sem hér eru kallaðir „Pút-
menn“, eru þeir þjóðflokkar, sem nú búa í
Egyptalandi. Blálendingar eru Libyubúar.
Til höfuðorustunnar milli Rússa og engil-
saxnesku þjóðanna kemur því ekki fyrr en
Rússar hafa náð Persíu á sitt vald, Egypta-
land hefur gerzt bandalagsríki þeirra og
Libya hefur verið aflient Rússunr sem unr-
boðsstjórnarsvæði. Það athyglisveiða er, að
einmitt allt þetta er nú á döfinni. Ýmsir
ætla að það verði ófriðarefni með Rússum
og Bretum, ef Persía verður rússneskt lepp-
ríki. Valdi því olían í Persíu, sem Bretar
liafa nú leiguréttindi á. En menn verða að
gæta þess, að það er aðeins spursmáJ unr ár
seni oJían hefui nokkia veruJega þýðingu. Við
tilkomu kjarnorkunnar og hagnýtingu henn-
ar til iðnaðar og orkugjafar minnkar kapp-
hlaupið unr olíuna. Er því ekki útilokað að
Bretar geti vel yfirgefið hin persnesku olíu-
héruð fyrr en varir.
Hið annað, sem á eftir að gerast, er full-
komin sameining hinna engilsaxnesku þjóða.
Unr þá sameiningu er talað í 37. kap. hjá
Esekiel og hún sögð alveg fyrir.
En er hún nú ekki einmitt að hefjast?
Mesti áhrifanraðurinn, senr nú er uppi með
engilsaxneska kynstofninum, Winston
Churchill, hefur nýlega í ræðu, sem liann
flutti í Bandaríkjunum, hvatt til þessarar
sameiningar. Hann sagði þar, að það væri
höfuðnauðsyn að allar enskumælandi þjóðir
gengju í mjög náið bandalag, svo náið, að
þær tækju upp sanreiginlegan ríkisborgara-
rétt, sameiginleg hermál og veittu hver ann-
arri fjárhagsaðstoð eftir þörfunr. Hann sagði
ennfremur, að þessa væri fvrst og fremst
þörf vegna þess hve allt væri óvíst nreð
stefnu Rússa í franrtíðinni. Rússar væru nú,
sagði Churchill, búnir að byggja „járnvegg“,
sem næði frá Stettin við Eystrasalt til
Trieste við Adriahaf og austan við þann vegg
væru þeir einráðir. Þar væri ekkcrt lýðræði
og ekkert útlit fyrir að það yrði upp tekið.
Alveg er það dásamlegt, hversu vel þetta
kemur heim við lýsingu Esekiels spámanns.
Annars vegar hin rnikla liðssöfnun „Gógs“,
„höfðingjans yfir Rós, Mesek og Tubal“,
— þ. e. Sovietríkjanna, — sem allir hafa nú
DAGRENN I NG 45