Ský - 01.02.2008, Side 11

1. tbl. 2008 | ský 11
þegar hún söng lagið með hljómsveit eiginmanns síns. Lára söng
einnig í Dómkórnum og Þjóðkórnum og var mjög músíkölsk eins
og eiginmaðurinn.
Ragnar fæddist 22. september 1934 í lítilli risíbúð í Lækjargötu
12b í Reykjavík. Hann var miðbarn foreldra sinna; Ómar bróðir
hans var tveimur árum eldri og systirin Dúna tveimur árum
yngri. Móðir þeirra sá að mestu um uppeldið en systkinin ólust
upp á heimili sem var helsta æfingahúsnæði Hljómsveitar Bjarna
Böðvarssonar. Ragnar fékk trommusett rétt fyrir fermingu og
lærði á píanó í tvo vetur. Hann gat líka gripið í harmoniku, en
lærði aldrei formlega á nikku þó að faðir hans tæki nemendur
í tónlistarkennslu heima í Meðalholtinu, en þangað fluttu þau
1944. Ragnar kunni nægjanlega mikið til að geta komið nýjum
nemendum af stað ef faðir hans tafðist eitthvað úti í bæ. Þegar
Árni Scheving mætti í fyrsta tímann var Bjarni seinn fyrir. Ragnar
spjallaði við þennan jafnaldra sinn og sýndi honum hvernig hann
ætti að handleika harmonikuna. Nokkrum árum seinna urðu
þeir nánir félagar þegar þeir störfuðu saman í KK-sextettinum.
Vinskapurinn varð enn meiri þegar Árni starfaði í Hljómsveit
Ragnars Bjarnasonar á Hótel Sögu, en Árni var einn fjölhæfasti
tónlistarmaður landsins. Þeir göntuðust oft með að Árni hefði
orðið svona góður tónlistarmaður vegna þess að Ragnar kenndi
honum undirstöðuatriðin í harmonikuleik. Árni andaðist rétt
fyrir jólin 2007 og Ragnar minnist hans með hlýhug: ,,Hann
var yndislega ljúfur drengur og einhver mesti tónlistarmaður sem
ég hef kynnst. Hann spilaði eins og engill á hvaða hljóðfæri sem
var. Þegar ég fékk hann til að koma heim frá Svíþjóð til að spila
með hljómsveit minni sagði ég honum að hann ætti að leika á
alt-saxófón. Árni sagðist ekki kunna neitt á saxófón þó hann væri
lærður óbóleikari. Það tók hann þrjá daga að ná þessu og tónninn
var mjög fallegur hjá honum.“
Nýfermdur tónlistarmaður
Ragnar kom nokkrum sinnum fram á árshátíðum og skemmtunum
með skólabræðrum sínum í Ingimarsskóla fermingarveturinn, en
sumarið eftir fengu þeir Sigurður Þ. Guðmundsson vinnu hjá
Vigfúsi Guðmundssyni, vert í Hreðavatnsskála. Strákarnir áttu
að spila fyrir matargesti, annast sjoppuna og afgreiða bensín. Þeir
stóðust þessa eldskírn og Fúsi var ánægður með þá eftir sumarið
þrátt fyrir að þeir hefðu stundum slegið slöku við í öllu öðru en
tónlistinni. Þar stóðu þeir sig með mestu prýði. Bjarni spilaði
með strákunum í Hreðavatnsskála um verslunarmannahelgina
þetta sumar og þeir gerðu stormandi lukku. Bjarni var ekkert að
mylja of mikið undir strákinn í tónlistinni en fannst gott að hafa
hann með þegar hljómsveitin fór út á land. Ragnar var liðtækur
í miðasölunni á böllum og sinnti ýmsum snúningum eins og að
selja gos og keyra hljómsveitarbílinn. Ragnar var staðráðinn í að
ná frama í tónlistinni og suðaði endalaust í föður sínum að fá að
spila með hljómsveitinni. Hann fékk að spreyta sig fyrir alvöru í
útvarpsupptöku 1950 þegar það vantaði trommara. Ragnari gekk
ekkert allt of vel í byrjun en hann leysti verkefnið á endanum.
Hann söng líka tvö lög með hljómsveitinni í útvarpssal, annað
með Sigurði Ólafssyni, einum vinsælasta söngvara landsins.
Ragnar var ekki beðinn um að endurtaka sönginn, en starfaði sem
trommari um tíma með hljómsveit föður síns í Alþýðuhúsinu.
Þar voru gömlu dansarnir hafðir í hávegum en Ragnar var lítill
K.K. sextettinn hélt upp á 10 ára afmæli sitt með tónleikum í Austurbæjarbíói 157 og var Sigrún Jónsdóttir
sérstakur gestur kvöldsins. Sérsaumaðir hljómsveitarjakkarnir þóttu mjög glæsilegir.
Raggi Bjarna