Ský - 01.02.2008, Síða 16

1 ský | 1. tbl. 2008
en rokkið fékk sitt rými enda nauðsynlegt að vinsælasta hljómsveit
landsins höfðaði jafnt til ungra sem eldri og ráðsettari aðdáenda.
Sigrún Jónsdóttir kom aftur til liðs við KK í ársbyrjun 1958 en
hætti stuttu seinna. Elly Vilhjálms tók við af henni en hún hafði
sungið í fyrsta sinn opinberlega með KK-sextettinum síðsumars
1953. Ragnar söng inn á plötu á vegum Hljóðfæraverslunar
Sigríðar Helgadóttur 25. mars 1958, en þrátt fyrir vinsældir Ellyjar
kom ekki út plata með henni fyrr en tveimur árum seinna. Þegar
Þórscafé var opnað í Brautarholtinu 22. nóvember 1958 var Elly
fastráðin og þau Ragnar áttu farsælt samstarf næstu mánuðina.
Álagið var gríðarlegt og þegar kom fram á sumar 1959 ákváðu
Ragnar, Kristján Magnússon píanóleikari og Ólafur Gaukur
gítarleikari að ganga til liðs við Hljómsveit Björns R. Einarssonar.
Ólafur starfrækti eigið tríó samhliða starfinu hjá Birni og Ragnar
kom fram með þessum hljómsveitum í fyrsta sinn 20. júní 1959
á dansleik í Selfossbíói. Þar voru þeir fastagestir næstu helgar,
en komu einnig fram í Vetrargarðinum og víðar í miðri viku.
Ragnar átti eftir að ljúka starfi sínu í KK-sextettinum og kom
fram með sveitinni um skeið áður en hann færði sig endanlega
um set. Þegar halla tók á sumarið hófst vertíðin á Hótel Borg þar
sem Hljómsveit Björns var næstu mánuðina. Ragnar starfaði með
þessum köppum í tæplega ár, en þá stofnaði Kristján Magnússon
eigin hljómsveit og Ragnar fylgdi honum yfir í Sjálfstæðishúsið
hinum megin við Austurvöll.
Vertu ekki að horfa svona alltaf á mig
Ragnar fór til Kaupmannahafnar á vegum Íslenskra tóna í apríl
1960 og tók upp fjögur lög með Hljómsveit Birgers Arudzen.
Það vildi svo vel til að Kristján, forsprakki KK-sextettsins, var
á leiðinni til Hafnar á sama tíma. Tage Ammendrup útgefandi
bað hann um að hjálpa til við útsetningar og upptökustjórn, sem
hann gerði. Kristján bætti reyndar um betur með því að spila á
saxófón í tveimur laganna. Hann hélt aftur heim tveimur dögum
seinna með nýja saxófóna en Ragnar varð eftir í Kaupmannahöfn
til að skemmta sér og öðrum. Ragnar fór fleiri upptökuferðir til
Danmerkur og Svíþjóðar næstu mánuðina því plötur hans seldust
betur en nokkru sinni fyrr. Hann söng með Hljómsveit Björns
R. Einarssonar á Hótel Borg milli utanferða, en starfaði einnig
um tíma með húshljómsveitinni í Lídó í Stakkahlíð. Þegar lagið
Vertu ekki að horfa svona alltaf kom út í sumarbyrjun 1960 sló
það rækilega í gegn. Ragnar þurfti að syngja lagið á hálftíma
fresti þar sem hann kom fram og allar aðrar hljómsveitir urðu
að spila þetta lag á dansleikjum sínum. Svavars Gests starfaði á
þessum tíma í Sjálfstæðishúsinu ásamt söngvaranum Sigurdóri
Sigurdórssyni og hljómsveit sinni. Svavar lét gesti staðarins kjósa
vinsælustu lögin í hverri viku og birtist listinn í Morgunblaðinu.
Þetta sumar fékk Vertu ekki að horfa ... flest atkvæðin vikum
saman og var vinsælasta lag ársins. Um veturinn gekk Ragnar enn
einu sinni til liðs við Svavar og starfaði með hljómsveit hans næstu
þrjú árin. Svavar stjórnaði vinsælum skemmtiþáttum í Útvarpinu
á þessum tíma. Hljómsveitin tók virkan þátt í dagskrárgerðinni
en þættirnir voru teknir upp að viðstöddum áhorfendum í
útvarpssal á laugardagseftirmiðdögum. Þar flutti hljómsveitin
fjölbreytta tónlist og komu nokkur laganna út á hljómplötum, en
meðlimirnir léku einnig í stuttum grínatriðum sem vöktu kátínu
útvarpshlustenda. Sumarið 1961 fór hljómsveitin um landið með
skemmtidagskrá og tónlist. Svavar samdi gamanþætti og strákarnir
létu sig hafa það að troða upp í fáránlegum búningum og gera sig
að fíflum kvöld eftir kvöld, áður en dansinn var stiginn fram á
nótt. Þessi dagskrá naut slíkra vinsælda að hljómsveitin setti hvert
aðsóknarmetið á fætur öðru út um allt land.
Norðurlöndin heilla
Haustið 1961 flutti hljómsveitin sig yfir í Lídó og stafaði þar næsta
árið. Svavar hélt uppteknum hætti, stjórnaði skemmtiþáttum í
útvarpi, skipulagði miðnæturskemmtanir í Austurbæjarbíói og
kom ótrúlegustu hugmyndum í framkvæmd. Ragnar hafði í nógu
að snúast og þurfti að læra nýja texta og nýja leikþætti í hverri
viku og vera í góðu formi alla daga hvort sem hann kom fram í
Lídó eða annars staðar. Miklum vinsældum fylgja margs konar
vandamál og það er auðvelt að fara út af sporinu. Ragnar tók
virkan þátt í skemmtanalífinu með félögum sínum en fjölskyldan
varð útundan. Þar kom að hjónabandið fór út um þúfur 1962 og
Ragnar flutti út af heimilinu. Hann leigði íbúð á Kambsveginum
þar sem gleðin var við völd daga og nætur. Losarabragurinn og
taumleysið varð til þess að Ragnar stóð ekki alltaf undir þeim
væntingum sem Svavar gerði til samstarfsmanna sinna. Hann
átti það til að mæta illa undirbúinn á skemmtanir og ekki alltaf
í sínu besta formi. Ragnari fannst tími til kominn á breytingar,
sagði starfinu lausu í ársbyrjun 1963, seldi bílinn og hélt til
Kaupmannahafnar ásamt Kristni Vilhelmssyni píanóleikara. Þeir
störfuðu við tónlist víðs vegar um Norðurlöndin við mismunandi
aðstæður í rúmlega ár. Fyrst í stað var gleðin við völd, en smám
saman breyttist kúrsinn hjá Ragnari sem sá að þetta gat ekki
gengið svona til lengdar. Hann kynnist danskri stúlku, Helle
Jensen, þegar hann spilaði í fyrsta sinn á skemmtistaðnum Rigo
í Árósum. Samband þeirra þróaðist og var komið á alvarlegt
stig þegar Ragnar varð þrítugur í september 1964. Hann bauð
vinum sínum til fagnaðar í Rigo-klúbbnum, en um nóttina brann
skemmtistaðurinn til kaldra kola. Atburðurinn átti sér stað nánast
á sama tíma og Ragnari barst bréf frá Svavari, sem hafði ákveðið
að þetta væri síðasti veturinn sem hann starfrækti hljómsveitina.
Hann vildi hætta með stæl og bauð Ragnari að starfa með sér
og Elly Vilhjálms á Hótel Sögu þetta síðasta ár. Ragnar greip
tækifærið og hélt heim á leið með Helle heitkonu sína upp á
arminn.
Súlnasalur Hótel Sögu
Ragnar og Elly Vilhjálms voru kynnt sem hinir nýju söngvarar
Hljómsveitar Svavars Gests í Súlnasal um miðjan október 1964.
Svavar hafði stofnað eigið útgáfufyrirtæki um vorið og það lá
beinast við að gefa út plötur með Ragnari og Elly. Veturinn 1964-
65 kom hljómsveitin fram í útvarpi og flutti tíu vinsælustu lögin
að mati hlustenda í hverjum mánuði. Sumarið 1965 hélt sveitin í
hringferð um landið í tengslum við héraðsmót Sjálfstæðisflokksins.
Þau komu fram á 17. júní skemmtun á Lækjartorgi og á Þjóðhátíð
í Vestmannaeyjum um verslunarmannahelgina. Útgáfustarfsemin
var orðin það viðamikil að Svavar ákvað að einbeita sér að henni og
Raggi Bjarna