Dagrenning - 01.10.1954, Blaðsíða 9

endur — voru reknir í tvo hliðardilka
við aðalréttina og bíða nú þar til næstu
kosninga sjálfum sér til minnkunar og
skapraunar, en þeir, sem blekkinganet-
in lögðu svo lævíslega, glotta sigri hrós-
andi. Þeim hefur tekizt með prettum
að halda velli eitt kjörtímabilið enn.
Það er ekki lítill ávinningur fyrir þá
kjósendur, sem voru orðnir óánægðir
með línudans kommúnista, og ætluðu
nú að taka rögg á sig og yfirgefa hinn
fjarstýrða flokk, að hafa lent í doríu,
sem hengd er aftan í línuskip komm-
únista og kastast þar til og frá í storm-
um og stórsjóum stjórnmálanna. Höfðu
þeir hugsað sér, að svona mundi fara?
Hinir eru nærri því betur farnir, sem
engum komu á þing og geta nú látið
fyrirtæki sitt lognast út af við lítinn orð-
stír eftir hina misheppnuðu tilraun
sína.
„SÁ, SEM ÞYKIST STANDA, GÆTI
SÍN AÐ HANN EKKI FALLI.“
Þessi orð hinnar helgu bókar komu
mér í hug, þegar úrslit kosninganna
1953 voru kunn orðin, og mér varð
hugsað til Framsóknarflokksins. Fyrir
kosningarnar var Framsókn eini flokk-
urinn, sem með réttu gat státað af því,
að hann gengi óklofinn til kosninga.
Leiðtogar flokksins munu og hafa gert
sér vonir um að flokkur þeirra kæmi
með ekki óverulegum sigri út úr kosn-
ingunum. Alþýðuflokkurinn var sjálf-
um sér sundurþykkur innbyrðis, þótt
hann gengi ekki opinberlega klofinn til
kosninganna. Þjóðvarnarflokkurinn var
fyrst og fremst klofningur út úr komm-
únistaflokknum og Lýðveldisflokkurinn
var af öllum talinn klofningur út úr
Sjálfstæðisflokknum. En engu slíku var
til að dreifa hjá Framsókn. Hún var ó-
klofin, a. m. k. á yfirborðinu, og for-
ustumenn flokksins, sem auðvitað var
ekki ókunnugt um nýkommúnistana
innan flokksins og sundrungarstarf
þeirra þar, munu hafa gert sér vonir um
að þeir létu a. m. k. ekki til skarar skríða
að þessu sinni.
En útkoman úr kosningunum varð
samt sú, þegar á allt er litið, að Fram-
sóknarflokkurinn einn tapaði þingsæt-
um, og fylgi hans hrakaði í nokkrum
kjördæmum.
Breytingin á þingmannahópnum
varð raunverulega engin önnur en sú,
að tveir þingmenn Framsóknar fluttust
yfir til Sjálfstæðismanna. Kommúnist-
ar hafa áfram 9 þingmenn eins og þeir
höfðu, (þ. e. 7 kommúnista -j- 2 þjóð-
varnarmenn). Alþýðuflokkur hefur 6
þingmenn eins og áður, en Framsókn,
sem hafði 18 þingmenn hefur nú 16,
og Sjálfstæðiflokkurinn, sem hafði 19
hefur nú 21 þingmann.
Á þessu undarlega fyrirbæri er að-
eins ein skýring til og hún er sú, að
nýkommúnistar í Framsókn hófu nú
uppreisn sína innan flokksins og kusu
sinn rétta flokk — Þjóðvamarflokkinn
— í flestöllum kjördæmum. í grein
minni, í 1. hefti Dagrenningar 1953,
„Nýkommúnisminn á íslandi“, benti ég
á þessa hættu. Þar segir m. a.: „Hér á
íslandi hófu nýkommúnistar skipulagða
„innrás“ í tvo stjómmálaflokka nokk-
uð samtímis, eða um það bil, sem þjóð-
varnarliðið fyrra hvarf undir yfirborð-
ið eftir hina velheppnuðu „general-
prufu“ kommúnista við Alþingishúsið
1949. Mestur hluti þeirra leitaði inn í
Framsóknarflokkinn og hefur búið þar
öfluglega um sig í flokksfélögunum í
Reykjavík, hjá Sambandinu og fyrir-
DAGRENNING 7