Dagrenning - 01.10.1954, Blaðsíða 8

JÓNAS GUÐMUNDSSON:
Hreínfiernín
- ÖNNUR GREIN —
UPP VAKNIN GAR.
í fyrri grein um þetta efni (50. hefti)
var það rakið nokkuð, hvernig hinir
tveir nýju flokkar, sem komu fram í
íslenzkum stjórnmálum sumarið 1953,
Lýðveldisflokkur og Þjóðvarnarflokk-
ur, hefðu orðið til. Þar var á það bent
og að því leidd veigamikil rök, að Þjóð-
varnarflokkurinn hefði verið stofnaður
af kommúnistum og Sjálfstæðismönn-
um í leynilegri samvinnu, til þess að
fyrirbyggja að þeir kjósendur, sem voru
orðnir þreyttir á línudansi kommún-
ista, hyrfu til Alþýðuflokksins, en hann
hafði þá fengið nýkommúnistíska stjórn,
og stóð sérstaklega galopinn öllu slíku
fólki. Þar var og á það bent, að á bak
við Lýðveldisflokkinn hefðu staðið
„hulin öfl“, sem að einhverju verulegu
leyti studdu að stofnun hans á laun.
Voru þar greinilega að verki hin vinstri-
sinnuðu öfl í Framsóknarflokknum og
Alþýðuflokknum, sem ætluðu sér þann
veg að draga atkvæði frá Sjálfstæðis-
flokknum, einkum þá kjósendur, sem
ekki þótti Sjálfstæðisflokkurinn nógu
afturhaldsamur eða voru óánægðir með
það gengi, sem þeir þar höfðu hlotið.
Til viðbótar átti svo að ná einnig til
þeirra, sem voru alveg óháðir stjóm-
málalega með því að taka upp ýmis mál,
sem vinsæl voru meðal slíkra manna,
eins og t. d. stjómarskrármálið. Hinir
nýju flokkar voru þannig báðir eins
konar uppvakningar, sem hinir gömlu
flokkar „sendu“ hverjir öðrum í svipuð-
um tilgangi og sagt er frá í þjóðsögum.
Hið athyglisverðasta við þetta tiltæki
er þó ekki það, að til þessara flokka
var stofnað. Það er löngu kunnugt her-
bragð stærri flokka, að stofna til hliðar-
flokka eða jafnvel andstöðuflokka, ef
annað ráð er ekki fyrir hendi til að
blekkja kjósendur.
Það sem hér er athyglisverðast er það,
að varla nokkur maður skyldi koma
auga á þetta tvöfalda herbragð hinna
ráðandi flokka nægilega snemma, og þó
er það vitað, að þeir eiga það eitt áhuga-
mál sameiginlegt, að nýr flokkur verði
ekki til, sem taki vandamál þjóðarinn-
ar réttum rökum, og dragi hana upp úr
feninu, sem hún nú situr blýföst í, og
virðist fyrirmunað að losna úr um langa
framtíð.
Það er nú fyrst — hálfu öðru ári eftir
kosningar — að menn eru að byrja að
sjá í gegnum þennan blekkingahjúp,
sem svo meistaralega var vafinn um höf-
uð þeim kjósendum — og flestum fyrir-
svarsmönnum hinna nýju flokka — sem
í raun og veru vildu gera ærlega tilraun
til að hreinsa andrúmsloftið í íslenzkum
stjórnmálum. Útkoman af þeirri tilraun
gat varla orðið ömurlegri en hún varð.
Söfnuðurinn — nokkur þúsund kjós-
6 DAGRENNING