Morgunblaðið - Sunnudagur - 11.01.2015, Blaðsíða 49

11.1. 2015 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 49
Samband Drafnar og svansins
Kára fór í nokkra fjölmiðla og
meðal annars var vitnað til sam-
bands þeirra í áramótaannálum
yfir hápunkta ársins.
Vegfarendur urðu undrandi
þegar þeir sáu Dröfn og svaninn í
faðmlögum á tjarnarbakkanum en
Dröfn var sú eina af skólasystk-
inum sínum sem fékk að klappa
honum og kyssa þrátt fyrir að allir
hefðu margreynt það. Að vísu
hélt Dröfn í viðtali sem birtist í
DV árið 1991 að einn annar full-
orðinn maður, sem gegndi sorp-
hirðustarfi, fengi líka stundum að
klappa honum. Ef Dröfn fann ekki
Kára þegar hún kom að Tjörninni
dugði henni að kalla á hann með
nafni. Hér er brot úr viðtali sem
birtist við Dröfn í DV:
„Við kynntumst í október. Ég
var að koma úr leikfimi og sá þá
hvar svanurinn var í þann mund
að ganga út á götuna. Mér rétt
tókst að stoppa hann af. … Kári
beit mig oft í fyrstu en er stein-
hættur því. Hann þekkir mig alltaf
þegar ég kem og það er sama í
hvaða fötum ég er.“
Ástarsamband Drafnar og Kára
unnar og ekki meiri ástæða til að
tala þennan hluta niður en hvern
annan sem fólk hefur áhuga á.“
Dröfn er sem sagt enginn fúskari
á sínu sviði. „Ég er ekki kona með
puttann á púlsinum, nei nei nei, ég
er konan sem setti puttann á púls-
inn.“ Dröfn skellihlær þar sem við
spjöllum á Skype í morgunsárið, hjá
henni það er að segja. Blaðamaður
er í myrkrinu klukkan fjögur á Ís-
landi og Dröfn að vakna við sól og
blíðu klukkan átta í Los Angeles.
Þau hjónin ráða sér að miklu leyti
sjálf. Þegar stór verkefni eru í
vinnslu eru þau að dag og nótt. Síð-
ustu árin áður en Dröfn flutti út
starfaði hún meðal annars fyrir Fí-
ton sem verkefnastjóri og hug-
myndasmiður. Úti eru verkefnin
talsvert stærri.
„Við störfum bæði í leikmynda-
deild í framleiðslu og vinnum fyrir
alls kyns stór fyrirtæki. Við vorum
að vinna að auglýsingu fyrir Honda
og Weight Watchers svo eitthvað sé
nefnt en þetta eru fyrirtæki af öll-
um gerðum. Starfið hentar mér vel
en ég hugsa að fólk þurfi að hafa
ákveðin persónueinkenni til að end-
ast í þessu starfi. Þú kannast við
fólk sem fer með innkaupalista í
Bónus með fimm hlutum og kemur
heim með allt vitlaust, og svo eru
aðrir sem þú getur látið hafa milljón
og beðið um að græja 100 hluti og
hitta þig svo úti á Leifsstöð og það
stenst upp á mínútu og krónu.
Mæður eru til dæmis frábærir
framleiðendur því þær geta múltí-
taskað, græjað og gert allt í einu.
Það dugir heldur ekki að vera feim-
inn, sem ég er ekkert sérstaklega.
Það getur hins vegar flækst fyrir,
við Íslendingar erum í svo litlu sam-
félagi að við spáum ekki í hvort við
séum að spjalla við manneskjuna í
mötuneytinu eða leikstjóra en hér
ytra er þetta formfastara og gogg-
unarröðin meira á tæru. Þetta við-
mót hefur vissulega hjálpað mér en
ég hef líka rekið mig á það að
stundum er framhleypni alls ekkert
sniðug. Þegar eitthvað kemur
skyndilega upp á; það þarf að
slökkva óvænta elda, er ég vön að
kasta fram hugmyndum en ég hef
lært að hér úti vill fólk þitt álit
svona hér um bil aðeins þegar þú
ert spurður beint, svo ég hef nú að-
eins reynt að dempa mig.“
Hægt að gera og
leigja allt í LA
Hvernig er dæmigerður dagur?
„Hver er öðrum ólíkur. Stundum
erum við þrjú að vinna að verkefn-
inu, stundum fjörutíu. Þetta er allt
austurhluta LA, þetta er hverfi fullt
af listafólki og lattelepjandi hip-
sterum.“
Hópurinn vann sjálfur í því að
gera húsnæðið flott fyrir verslunina.
„Við flotuðum gólfið, sem kom Kan-
anum mjög annarlega fyrir sjónir,
þeir höfðu aldrei séð þessa aðferð,
og smíðuðum innréttingarnar sjálf
sem þótti líka stórfurðulegt – hér
eru það iðnaðarmenn sem fá slík
verk í hendur og enginn annar. Við
opnuðum verslunina í haust og það
hefur gengið framar vonum. Við
vinnum þetta út frá norrænu þema
– höfum haft smurbrauðs- og áka-
vítiskvöld en verslunin er þar að
auki gallerí svo að hér eru líka ís-
lenskir listamenn með sýningar.
Freyja Reynisdóttir sýnir hjá okkur
núna og Katla Rós er að setja upp
sýningu.
Lykillinn er að vera smart versl-
un en þó ekki snobbuð „get ég að-
stoðað þig að finna útganginn“-
hátískubúð. Út frá því að eiga í góð-
um samskiptum við fólkið í hverfinu
höfum við líka fengið alls konar fólk
inn til okkar með Íslandsáhuga; fólk
kemur hingað til að segja okkur frá
því að það sé á leiðinni til Íslands,
mamma þeirra hafi verið að að
koma þaðan, bróðir að gifta sig þar
og svo framvegis.“
Dröfn og Johnny koma reglulega
til Íslands og nýta þá Íslandsferð-
irnar til að ferðast meira um leið í
Evrópu en alla jafna eru þau dugleg
að ferðast þegar þau eru í fríi frá
vinnunni og stefna á Japansferð nú
í vor. Heimili þeirra úti er líka
ágætis samkomustaður og margir
hafa heimsótt þau frá Íslandi. „Ég
er mjög ánægð hér en hver veit
nema í framtíðinni geti ég búið á
báðum stöðum, draumurinn væri að
búa hálft árið hér og hálft árið á Ís-
landi. Skype, Facebook og allt það
hefur bjargað mér, ég get fylgst
með fólki mála íbúðina sína og skíra
börnin sín í gegnum tölvuna svo að
ég er nokkuð sátt við möguleikana
sem netið hefur gefið manni,“ segir
Dröfn og heldur út í sólríkan dag
berleggjuð með sólgleraugu meðan
blaðamaður hækkar ofnana á ull-
arbrókunum.
frá því að skrifa reikninga upp í að
láta sérsmíða fyrir mig hjartalaga
konfekt og finna 10 metra langan
banana. Við erum iðalega í þannig
verkefnum að við erum að leita að
einhverju „brjáluðu“ en hér úti er
sem betur fer ótrúlega margt slíkt í
boði. Ég hef leigt slökkviliðsbíl, bif-
reið sem var ónýt eftir árekstur, til-
búna rigningu og ég hef keypt
nokkra poka af hreinu rusli sem við
notuðum í auglýsingu þar sem felli-
bylur kom við sögu. Við fleygðum
ruslinu á myndavélina og þetta
máttu ekki vera matarleifar eða
eitthvað svoleiðis þannig að þetta
var hreinn pappír.“
Þau Johnny Rozas kynntust á
þeim sáluga samfélagsmiðli My-
space. Fyrir þá sem muna ekki eftir
honum þá var hann fremur vanþró-
uð útgáfa af Facebook og dó drottni
sínum þegar þróaðri samskonar fyr-
irbæri fóru á stjá. Þau fóru að
spjalla þvert yfir hafið en þau áttu
sameiginlegan vin sem bjó úti í Los
Angeles. Fyrstu árin spjölluðu þau
bara saman sem vinir. Þá fóru þau
að vera í meiri samskiptum því
hundur Johnny var veikur og var
Dröfn afar áhugasöm um hvernig
hundinum reiddi af. Það endaði á
því að þau fóru að heyrast í síma og
hittust að lokum. Þegar Dröfn flutti
út hafði hún þó verið úti áður, með-
al annars með Svölu Björgvinsdóttir
tónlistarkonu en þær stöllur eru
nánar vinkonur til margra ára. Nú
búa þær báðar úti. Dröfn er hins
vegar ekki síður upptekin núna í
verslunarrekstri sínum.
„Við erum saman í þessu við Sig-
rún Ólafsdóttir klæðskeri og Helga
Guðný Theodórs, grafískur hönn-
uður, ásamt eiginmönnum okkar
allra en þetta er búið að vera
draumur okkar lengi. Þetta má því
kalla hjónaframtak okkar allra en
við byrjuðum einfaldlega á því að
skrifa niður lista af íslenskum hönn-
uðum sem okkur langaði að selja
vörur frá. Helga Guðný bjó svo til
vörumerkið okkar, útfærslu af
skjaldarmerkinu, og það var veru-
lega vel heppnað hjá henni. Við
fundum frábært húsnæði í hverfi
sem er í miklum uppgangi hér í
Ljósmyndir/Ingólfur Guðmundsson
Dröfn og Johnny Rozas
kynntust á þeim sáluga sam-
félagsmiðli Myspace og
spjölluðu þvert yfir hafið.