Reykjalundur - 01.06.1951, Síða 18

BÁRÐUR SNÆFELLSÁS:
ÞOK4N.
Hvaða ferlíki hyllir þarna undir í þok-
unni? Hvað getur þetta verið? Getur það
verið maður? Eða kind? Eða klettur? Eða
einhver óvætt? Góði guð! Láttu mig ekki
hitta neinar óvættir, eins og þessar, sem
eru í þjóðsögunum. Guð hjálpaðu mér og
láttu mig ekki villast, og láttu mig kom-
ast heim, áður en fer að dimma, og hjálp-
aðu mér að finna kindurnar. Nei’annars,
það gerir minna til, þótt ég finni ekki kind-
urnar mínar, ef þú vilt hjálpa mér til að
komast heim. O! viltu ekki gera það góði
guð. Þá skal ég aldrei stríða systkinum mín-
um, og alltaf vera þægur við mömmu og
pabba. Eg veit að ég hef stundum verið
óþægur og vondur strákur. Ertu að refsa
mér fyrir það guð. Léztu þokuna koma
þessvegna, þegar ég var kominn svona hátt
upp á fjall. Kannske að hún hafi komið
þessvegna, því að hún kom svo fljótt, og
þegar ég fór af stað var engin þoka sjáanleg.
Ó, hversvegna gerðir þú þetta, guð. Og nú
get ég ekki fundið kindurnar, og nú er far-
ið að rigna, og ég verð blautur og kannske
verð ég veikur, og kannske dey ég. —
Ó! almáttugi guð, láttu mig ekki deyja. Það
gerir ekkert til þótt ég finni ekki kindurnar
mínar, ef ég kemst heim og dey ekki. En
hvaða hóll er þetta þarna? Ég man ekkert
eftir honum, og hann er svo stór, og af
hverju stendur vindurinn úr þessari átt.
Guð minn góður. Er ég farinn að villast, og
ég sem er svo kunnugur hérna, og svo hef
ég alltaf farið í sömu átt, en nú stendur
vindurinn úr annarri átt. Og hvaða kletta-
borg er þetta þarna framundan. Ég hef
aldrei séð hana áður. Líklega er ég kominn
langt af leið, eitthvað upp í öræfi. Það er
líka svo lítill gróður hér, og mosinn svo
mikill. Ó! almáttugi, himneski faðir! Ef ég
er orðinn villtur, þá verð ég úti, og finnst
aldrei, eins og stundum kom fyrir í gamla
daga, og þá fæ ég aldrei framar að sjá
mömmu og pabba, og systkini mín. Góði
guð! gefðu að ég sé á réttri leið, og komist
til byggða áður en dimmir. Láttu mig ekki
gefast upp, og láttu mig ekki fara að hlaupa,
því að þá gefst ég upp, eins og maðurinn
sem varð hér úti einu sinni. Það var full-
orðinn og sterkur maður. En ég heyrði
pabba segja frá því, að hann mundi hafa
farið að hlaupa, þegar hann vissi að hann
var orðinn villtur, og svo hefði hann gefizt
16
Reykjai.undur