Morgunblaðið - 06.02.2015, Blaðsíða 28

28 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 6. FEBRÚAR 2015
✝ ArinbjörgClausen Krist-
insdóttir fæddist á
Ísafirði 1. desem-
ber 1954 en fluttist
á Akranes 1961.
Hún lést á Sjúkra-
húsi Akraness 28.
janúar 2015.
Hún var dóttir
hjónanna Stellu
Clausen og Krist-
ins Karlssonar.
Arinbjörg kynntist eig-
inmanni sínum, Röðli Braga-
syni, á Akranesi 1972. Þau
bjuggu þar alla sína tíð og
gengu í hjónaband 3. júlí 1976.
Þau eignuðust tvo syni saman
en fyrir átti Arinbjörg Stellu
Maríu Sigurðardóttur, f. 1970,
sem Röðull gekk í föðurstað
1972. Stella María er gift Ólafi
Páli Gunnarssyni. Þau eiga
þrjú börn, Tinnu
Maríu, f. 1992, Ólaf
Alexander, f. 1994,
og Sturlaug Hrafn,
f. 2009. Saman áttu
Arinbjörg og Röð-
ull Röðul Kolbein,
f. 1978, kvæntur
Ingibjörgu Elínu
Jóhannsdóttur, þau
eiga eitt barn,
Maríu Arinbjörgu,
f. 2013. Kristin
Darra, f. 1986, í sambúð með
Dagrúnu Davíðsdóttur, þau
eiga eitt barn, Emelíu Evu, f.
2011.
Arinbjörg vann lengst af
starfsævinnar á Dvalarheim-
ilinu Höfða, Akranesi.
Útför Arinbjargar verður
gerð frá Akraneskirkju í dag,
6. febrúar 2015, og hefst at-
höfnin kl. 14.
Mamma mín var einstök, dýr-
mæt og hjarta fjölskyldunnar.
Það er sárara en orð fá lýst að
reyna að lýsa þeim söknuði og
tómarúmi sem mamma skilur eft-
ir. Hún var falleg að innan sem
utan, brosmild, skemmtileg, vel
gefin, ástrík og yndisleg móðir,
sem hafði endalausa þolinmæði.
Móðurhlutverkið var alltaf í
forgangi. Hún var hluti af mér og
ég var hluti af henni. Að hafa átt
umhyggju hennar, ást og öryggi
hefur skipt sköpum í lífi mínu.
Henni fannst ég alltaf frábær,
það var góð tilfinning. Hún var
aðdáandi númer eitt. Hún var
ekki bara mamma mín, heldur
líka ómetanleg vinkona. Hún var
klettur í lífi mínu. Ég var heppin
að einmitt hún var mamma mín
því að hún var besta mamma í
heimi.
Mamma var mjög ung þegar
ég fæddist og ég varð þeirrar
gæfu aðnjótandi að búa fyrstu 4
ár ævi minnar með mömmu hjá
ömmu og afa á Vesturgötunni.
Ég gleymi aldrei hamingjusöm-
um og áhyggjulausum dögum
æsku minnar, með mömmu,
ömmu Stellu og langömmu Finnu
í eldhúsinu með nýjustu sauma-
blöðin að taka upp snið og sauma,
og tala um hvað væri mest móð-
ins.
Mamma ætlaði að verða ljós-
móðir og byrjaði í Ljósmæðra-
skólanum í Reykjavík árið 1973
en gaf þann draum upp á bátinn
þó ég væri í góðum höndum hjá
ömmu og afa vegna þess að hún
gat ekki hugsað sér að vera að-
skilin frá mér. Hún hefði orðið
frábær ljósmóðir og mér hefði
ekki orðið meint af, en svona var
mamma.
Hún var mjúkur og blíður upp-
alandi, ávallt með fangið og við-
mótið til okkar barnanna fullt af
ást. Það var ekki hægt að rífast
við hana, ekki einu sinni á ung-
lingsárum, því að hún kom okkur
aldrei í þá aðstöðu. Hún hækkaði
aldrei róminn við okkur, varð
bara sár og leið ef henni mislíkaði
eitthvað eða ef við gerðum eitt-
hvað af okkur.
Við mamma eyddum miklum
tíma saman alla tíð, ég kom oft á
Skagann og dvaldi yfir helgi og
hún kom oft suður til mín í alls-
konar brall. Þar sem ég bý í
Hafnarfirði en hún á Akranesi
töluðum við stundum saman í
síma oft á dag og yfirleitt leið
ekki sá dagur sem við heyrðumst
ekki í síma. En ef það kom fyrir
að það liðu þrír dagar milli sím-
tala var mamma vön að segja ef
ég hringdi: „Nú, á ég dóttur …?“,
eða: „Manstu eftir mér …?“ með
brosi á vör. Mamma var
skemmtileg og hafði góðan húm-
or og þá ekki síst fyrir sjálfri sér.
Það var einn af hennar fjölmörgu
kostum. Hún reyndist börnunum
mínum einstaklega vel og að því
munu þau búa alla tíð, en þau
áttu því láni að fagna að hafa
fengið að vera oft og lengi hjá
ömmu sinni og afa í æsku og fram
eftir aldri.
Mamma lifði með reisn, ótrú-
legum styrk og þvílíku æðruleysi
og sínu fallega blíða brosi til
enda. Hún var góð fyrirmynd og
ég hef reynt að feta í hennar fót-
spor sem móðir en það er erfitt
að komast með tærnar þar sem
hún hafði hælana. Hún var stór-
kostleg manneskja í alla staði og
ég elskaði hana skilyrðislaust
eins og hún elskaði mig.
Það er sárt og sorglegt til þess
að hugsa hve lífið getur verið
hverfult. Loksins þegar hún ætl-
aði að fara að hugsa meira um
sjálfa sig, hætta að vinna, ferðast
og njóta sín, þá gripu örlögin inn í
á þann hátt sem þau gerðu.
Fallega brosið hennar og fal-
lega andlitið hennar mun fylgja
mér alla tíð. Dásamlega, fallega,
yndislega, mjúka mamma mín.
Kannski einhvern daginn, ein-
hvers staðar, hitti ég hana aftur.
Ég mun sakna hennar og þeirra
stunda sem áttu að verða en
verða aldrei í þessu lífi.
Stella María Sigurðardóttir.
Þegar við hugsum til mömmu
þá er það fyrsta sem okkur dett-
ur í hug hversu mikil mamma
hún var. Að gefa af sér og hugsa
um þá sem voru henni kærir var
einfaldlega eitthvað sem var í eðli
mömmu. Þær lífslexíur sem hún
kenndi okkur á þeim dýrmæta
tíma sem við áttum saman voru
lexíur sem við bræðurnir munum
stefna að í uppeldi á börnum okk-
ar.
Sama hvað bjátaði á í lífi okkar
gátum við alltaf gengið að því
vísu að hægt væri að leita til
mömmu. Mamma var ein af þeim
manneskjum sem setti sig ávallt í
annað sæti og reyndist þeim sem
voru henni kærastir ómetanleg.
Orð fá því ekki lýst hversu þakk-
látir við erum að hafa átt þig að
og mótað líf okkar og persónu-
leika.
Mamma var órjúfanlegur
partur af lífi okkar og fannst fjöl-
skyldan sín það allra mikilvæg-
asta í lífi sínu og henni þótti vænt
um að við leituðum til hennar og
sögðum henni hvað væri að ger-
ast í lífi okkar hverju sinni.
Það var svo skrýtið við
mömmu að hún virtist einhvern-
veginn hafa sjötta skilningarvitið
á líðan okkar. Það kom oft fyrir
að hún var búin að átta sig á að
eitthvað væri að hjá okkur áður
en við höfðum áttað okkur sjálfir
á því. Þegar maður átti erfitt var
eins og við hefðum sent hug-
skeyti til mömmu því stuttu
seinna kom símhringing frá
mömmu sem var ávallt til í að
hlusta, hughreysta og ráðleggja
okkur á sinn einlæga og einstaka
hátt.
Mamma kenndi okkur það að
ef okkur þætti vænt um einhvern
þá ættum við að segja það við
hann og segja fallega hluti við
hann. Það gerðum við alltaf, sér-
staklega við hana.
Með þakklæti í huga og ást í
hjarta okkar segjum við að
manneskju eins og móður okkar
kynnumst við bara einu sinni á
lífsleið okkar. Hún fékk okkur til
þess að verða betri manneskjur
og lýsti upp líf okkar.
Þín verður sárt saknað af öll-
um sem þekktu þig. Við elskum
þig.
Synir þínir,
Röðull og Darri.
Elskulega og ljúfasta tengda-
móðir mín er farin úr þessari
jarðvist. Þakklæti er það fyrsta
sem kemur upp í huga mér þegar
ég minnist Addýar. Ég er svo
þakklát fyrir að hafa átt hana að
sem tengdamóður. Hún var mér
svo mikið meira en bara tengda-
móðir, hún var vinkona mín og
strax frá byrjun kom hún fram
við mig eins og mín eigin móðir.
Fjölskyldan var Addý allt. Hún
lagði mikið á sig til að gæta þess
að öllum hennar nánustu liði vel
og að engan skorti neitt. Addý
veitti öllum sem voru henni næst-
ir skilyrðislausa ást. Hún fórnaði
sínum eigin hagsmunum til þess
að aðstoða þá í einu og öllu. Hún
vildi vera virkur þátttakandi í lífi
þeirra, fylgjast með hvernig þeim
gekk og miðla góðum ráðlegging-
um til þeirra. Hún fylgdi fólkinu
sínu eftir svo það myndi ná mark-
miðum sínum og fá drauma sína
uppfyllta.
Fyrst þegar ég hitti Addý fyrir
um 16 árum þegar ég var að slá
mér upp með syni hennar leist
mér ekkert á þessa konu. Ég
hugsaði að hún væri nú búin að
ofdekra son sinn og væri of ráð-
rík. Ég skrópaði í skólanum til
þess að stelast upp á Akranes að
hitta kærastann sem ég var svo
skotin í. Þetta var að morgni til
og vissi hann að ég væri að koma.
Þegar ég kem er Röðull, maður-
inn minn og mamma hans Addý
að borða morgunmat. Eftir að
þau höfðu klárað matinn segir
Addý við son sinn að hann eigi
eftir að taka lýsi og mataði hún
hann á lýsinu. Sonur hennar var
að verða tvítugur og leist mér
ekkert á blikuna. En svo nokkru
seinna komst ég að því að hún og
Röðull höfðu planað þetta atvik.
Mörg urðu svo atvikin sem þau
plönuðu til þess að reyna að
hneyksla mig, með því að setja
upp leikþætti, en allt var það gert
í gríni.
Ég sakna þess að geta tekið
upp símann til þess að hlæja með
Addý. Ófá voru símtölin sem við
áttum saman um heima og geima.
Það sem stendur þó mest upp úr í
minningunni er hláturinn sem við
áttum saman þegar við gerðum
grín að okkur sjálfum eða Röðli
syni hennar. Addý hafði hvað
mestan húmor fyrir sjálfri sér og
þótti henni ekki leiðinlegt að
segja frá vandræðalegum atvik-
um sem hún lenti í.
Ég vil þakka Addý fyrir að
hafa verið inni í lífi mínu og hafa
kennt mér svo margt um lífið,
ástina og uppeldi. Það er tvennt
sem ég vil hafa sem veganesti
sem hún kenndi mér. Annað er
uppeldið sem hún gaf börnum
sínum og er hún fyrirmynd mín í
því hvernig ég vil ala upp Maríu
dóttur okkar. Hitt er að hún
sýndi svo mikinn kjark og æðru-
leysi eftir að hún lenti í slysinu og
allt fram á síðasta dag. Sterkari
konu er ekki hægt að finna og sá
ég að kjarkur og æðruleysi fleyta
manni langt áfram í lífinu. Takk,
elskulega Addý fyrir allt sem þú
gafst mér. Þín verður endalaust
saknað.
Þín tengdadóttir,
Ingibjörg Jóhannsdóttir.
Elsku hjartans tengdamóðir
mín hefur yfirgefið þennan heim.
Það er erfitt að þurfa að kveðja
og vita til þess að samskiptin
verði ekki meiri í þessum heimi.
Ég er Addý alveg ótrúlega þakk-
lát fyrir svo margt og listinn er
endalaus. Ég minnist þess þegar
ég kynntist honum Darra, þá að-
eins 11 ára gömul. Þá stóð Darri
kaldur og sveittur eftir fótbolta-
æfingu fyrir utan húsið á Bjark-
argrundinni og við spjölluðum
saman. Addý kom askvaðandi út
til þess að athuga með litla
drenginn sinn sem henni fannst
vera of kaldur og þreyttur til að
vera úti og því mál að mamman
færi inn í hús að hita kakó og
hlýja honum með teppi, þetta
þótti mér magnað. Því betur sem
ég kynntist fjölskyldunni því ljós-
ara varð mér hversu mikla ást og
umhyggju Addý bar fyrir börn-
um sínum og manni. Hún var
með hjarta úr gulli og vildi helst
gefa allt frá sér til barnanna
sinna ef þau vantaði eitthvað. Ég
minnist þess svo vel þegar dóttir
okkar Darra fæddist, þá hafði
Addý keypt um 100 taubleiur, 10
handklæði og prjónað sokka,
vettlinga, húfur og peysur í tonn-
atali. Hún vildi gefa okkur heim-
inn, það var þó í það minnsta sem
hún gat gert. Addý hafði góðan
húmor fyrir sjálfri sér og þær eru
ófáar stundirnar sem fjölskyldan
hefur legið á hliðinni og velst um
af hlátri af sögum hennar. Það
var aldrei leiðinlegt að koma upp
í Jörundarholt til tengdaforeldra
minna. Alltaf tók hún Addý á
móti mér með bros á vör og það
var ótrúlegt hvernig hún hafði
alltaf tíma fyrir alla. Hún setti
fjölskylduna ávallt í fyrsta sætið.
Elsku Addý, orð fá því ekki
lýst hversu mikið þakklæti ég ber
í brjósti mínu til þín. Ég mun
aldrei gleyma hversu falleg, ein-
læg og hjartahlý þú varst okkur
öllum. Minning þín mun lifa í
hjarta mínu um ókomna tíð.
Þín tengdadóttir og vinkona,
Dagrún.
„Lífið er napurt og miskunn-
arlaust“; þessi lína í lagi sem
Bubbi Morthens gaf út þegar ég
var unglingur syngur í höfðinu á
mér. Og það eru orð að sönnu;
Lífið er stundum napurt og mis-
kunnarlaust. Hvers vegna veit ég
ekki, það er bara svoleiðis. Við í
minni fjölskyldu höfum nú fengið
að sannreyna það og auðvitað
fyrst og fremst hún Addý
tengdamóðir mín sem nú er farin
frá okkur.
Þvílík örlög og ósanngirni.
Hún hafði horft bjartsýn fram á
veginn og sá fram á að geta bráð-
um farið að einbeita sér að því
einu sem hana langaði til að gera.
Og skyndilega breytist allt á
svipstundu.
Ég var 16 ára gamall þegar ég
hóf að venja komur mínar á heim-
ili Addýjar og Rölla, mannsins
hennar. Ekki til að heimsækja
þau heldur dótturina sem nú er
eiginkona mín. Ég var ekki alltaf
að spá í hvað klukkan var og
stundum var nótt. Þau tóku mér
alltaf vel og örugglega betur en
ég átti skilið.
Eftir að við Stella byrjuðum að
eignast börn komst ég fljótlega
að því að Addý var besta amma í
heimi. Fáum hef ég kynnst sem
dá og dýrka afkvæmi sín af eins
mikilli áreynslulausri ástríðu og
Addý gerði. Börnin og barna-
börnin voru það allra mikilvæg-
asta í hennar tilveru. Hún gerði
allt fyrir sitt fólk, og þegar eldri
börnin okkar Stellu voru lítil
hringdu þau oft í ömmu sína og
sögðu henni að þau væru á leið-
inni með rútunni og ætluðu að
vera um helgina. Það var aldrei
þannig að hún væri „að passa“
vegna þess að foreldrarnir þyrftu
á „pössun“ að halda, þau voru
einfaldlega að fara „í heimsókn“
og dekur til ömmu og afa. Þau
eru heppin að hafa fengið þennan
tíma með ömmu sinni og munu
aldrei gleyma þessum fjölmörgu
stundum. Það er ómetanlegt
veganesti fyrir allt fólk að fá að
vera í góðu sambandi við ömmu
sína og afa. Söknuðurinn er sár
hjá öllum í fjölskyldunni, virki-
lega sár, vegna þess að sam-
bandið var svo mikið og gott.
Undanfarnir mánuðir hafa
reynst allri fjölskyldu Addýjar
erfiðir. En eitt af því sem sorgin
gerir oft er að hún sameinar fólk.
Ég óska okkur öllum alls hins
besta.
Ólafur Páll
Gunnarsson.
Elsku yndislega amma mín,
það er ekki hægt að lýsa því með
orðum hvað það er erfitt að fá
aldrei aftur að hitta þig, tala við
þig og hafa þig til staðar. Ég vissi
alltaf að þessi dagur myndi koma
en ég vildi óska að hann hefði
komið 30 árum síðar. Mér fannst
þú alltaf vera besta amma í heimi
og mér fannst ég svo ótrúlega
heppin að eiga þig að í lífinu og ég
hefði ekki getað hugsað mér betri
ömmu en þig. Þú varst alltaf svo
hlý og góð og vildir allt gera fyrir
þá sem stóðu þér næstir. Það
skemmtilegasta sem ég gerði
þegar ég var lítil var að koma í
heimsókn til þín. Það hélt reynd-
ar áfram að vera þannig fram á
seinasta dag. Þú hafðir alltaf
endalausan tíma fyrir mig. Þú
varst með svo stórt hjarta og þú
lifðir fyrir fjölskylduna þína og
þú gafst svo mikið af þér, eins
mikið og hægt var. Ég á svo
margar dýrmætar minningar og
ein af mínum uppáhalds minning-
um sem mér þykir ótrúlega vænt
um, eru öll skiptin þar sem ég
beið spennt í rútunni á leiðinni til
þín í helgarheimsókn á Akranes.
Það var alltaf svo gaman að sjá
þig fyrir utan Skútuna að bíða
eftir mér. Þú komst alltaf til mín
brosandi og sagðir svo „Hæ,
elsku engillinn hennar ömmu“ og
það var alltaf jafn gott. Við gerð-
um svo margt og mér leið alltaf
eins og prinsessu þegar ég var
hjá þér. Þú varst alltaf búin að
fylla ísskápinn og skápana af öll-
um mínum uppáhaldsmat og það
var alltaf eitthvað skemmtilegt á
dagskrá. Ég man að vinkonur
mínar spurðu mig oft af hverju ég
væri alltaf á Akranesi. Þegar ég
svo svaraði að ég væri í heimsókn
hjá ömmu þá fannst þeim það oft
frekar undarlegt, sérstaklega
eftir að ég varð eldri. Þú varst
líka svo gjafmild og vildir helst
gefa þínum nánustu allt sem þú
áttir og meira en það. Það þurfti
að fara varlega í það að tala um
að langa í eitthvað og að hrósa
einhverju fallegu sem þú áttir. Þú
áttir það til að spyrja „Viltu eiga
þetta?“. Þér fannst svo gaman að
gleðja aðra. Ég man ég sagði allt-
af eftir helgarnar hjá þér „Bæ,
amma, sjáumst næstu helgi“ og
þér fannst það svo gaman og ég
kom líka alltaf næstu helgi. Það
er svo rosalega margt fallegt sem
hægt er að segja um þig. Þú varst
skemmtileg, fyndin, falleg, góð,
sterk og svo ótrúlega þolinmóð.
Þú varst fyrirmyndin mín í svo
mörgu og þú munt alltaf eiga
stóran stað í hjartanu mínu. Ég
man hvað mér fannst ég heppin
að eiga þig svona út af fyrir mig.
Ég og Óli vorum einu tvö barna-
börnin þín í 17 ár og ég man þeg-
ar ég var yngri, þá var ég alltaf að
hafa áhyggjur af því að þegar þú
myndir eignast fleiri þá myndir
þú hafa minni tíma fyrir mig. Þér
fannst þetta svo fyndið og ég man
þú hlóst alltaf og sagðir að svo-
leiðis myndi það aldrei verða og
þannig varð það aldrei. Ég var
elsta barnabarnið þitt og þú varst
bara 38 ára þegar ég fæddist og
mér fannst þú alltaf vera eins og
mamma númer tvö. Þú misstir
aldrei af neinu í lífinu mínu og
vissir alltaf hvað var í gangi. Þú
varst alltaf svo stolt og ánægð
með allt sem ég gerði og þú sýnd-
ir alltaf öllu sem ég tók mér fyrir
hendur mikinn áhuga. Það var
ómetanlegt að eiga svona aðdá-
anda eins og þig. Ég hef oft feng-
ið að heyra það að ég sé lík þér og
mér finnst það alltaf mikið hrós
því mér fannst þú svo falleg og
einstök. Ég elska þig og hef alltaf
elskað þig til tunglsins og til baka
og mun halda því áfram allt mitt
líf. Þín,
Tinna María.
Elsku yndislega frænka mín.
Ég get ekki lýst því hversu
ósanngjarnt og erfitt lífið getur
verið. Þegar ég minnist þín þá
man ég hvað þú varst alltaf ljúf
og góð. Þú varst svo góðhjörtuð
og falleg að innan sem utan. Ég á
eftir að sakna þess að sjá fallega
Arinbjörg Clausen
Kristinsdóttir
HINSTA KVEÐJA
Elsku amma. Takk fyrir
allt. Takk fyrir alla ástina,
umhyggjuna og hlýjuna
sem þú gafst mér. Takk
fyrir allar yndislegu
stundirnar sem við áttum
saman. Ég mun geyma
þær allar á góðum stað
alla mína ævi. Mikið vildi
ég óska þess að stundirnar
okkar hefðu orðið fleiri, að
þær hefðu orðið jafn
margar og þær áttu að
vera. Ég mun elska þig,
sakna þín af öllu mínu
hjarta, alla daga, alltaf.
Annað er ekki hægt. Takk
fyrir allt. Kveðja, þinn
Óli Alexander.
Innilegar þakkir til allra þeirra er sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
SIGRÚNAR MAGNÚSDÓTTUR
frá Hrauni, Grindavík,
Melgerði 21, Kópavogi.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk
hjartadeildar LSH fyrir góða umönnun og hlýlegt viðmót.
.
Sigurliði Guðmundsson, Ríkey Guðmundsdóttir,
Katrín Guðmundsdóttir,
Anna Þórdís Guðmundsdóttir, Jón Steinar Guðjónsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskuleg eiginkona mín, móðir,
tengdamóðir, amma og langamma,
SIGRÚN THEÓDÓRSDÓTTIR,
Hraunvangi 1,
Hafnarfirði,
lést laugardaginn 31. janúar á Hrafnistu
Hafnarfirði.
Útför hennar fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju
miðvikudaginn 11. febrúar kl. 13.
.
Birgir H. Erlendsson,
Arndís Birgisdóttir, Kristján Haraldsson,
Erlendur Þ. Birgisson,
Hallur Birgisson, Kristín Dóra Karlsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.