Morgunblaðið - 07.02.2015, Qupperneq 34

34 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 7. FEBRÚAR 2015
✝ Hannes PéturBaldvinsson
fæddist á Siglu-
firði 10. apríl
1931. Hann lést
25. janúar 2015.
Hann var sonur
Baldvins Þor-
steinssonar og
Oddnýjar Þóru
Þorsteinsdóttur.
Tvíburasystir
Hannesar er
Kristín Björg Baldvinsdóttir
og eldri systir Svava Þórdís
Baldvinsdóttir. Með fyrri konu
sinni átti Baldvin tíu börn.
Hannes kvæntist hinn 10.
apríl 1955 Halldóru Jóns-
dóttur frá Siglufirði, f. 1933.
Þau eignuðust þrjá syni: Jón
Baldvin, f. 1953, maki Margrét
I. Ríkarðsdóttir; Björn Júlíus,
f. 1954; maki Sigþrúður Ólafs-
dóttir, og Helga Kristin, f.
1965, maki Hulda Þyrí Þráins-
dóttir. Fyrir átti Hannes
Rögnu, f. 1951, maki Kristján
Elís Bjarnason, með Gunn-
laugu Steinunni Sigurjóns-
vinstrimaður og var í öðru
sæti á eftir Ragnari Arnalds
fyrir Alþýðubandalagið um
tíma og settist þrisvar á Al-
þingi sem varamaður. Hannes
sat í bæjarstjórn Siglufjarðar í
20 ár og gegndi ýmsum nefnd-
arstörfum. Hann sat í stjórn
Síldarverksmiðja ríkisins í tvo
áratugi.
Hannes var öflugur í marg-
víslegu félagsstarfi. Hann var
söngelskur og var lengi í
karlakórnum Vísi og síðar í
Karlakór Siglufjarðar, í nokk-
ur ár virkur í leikfélaginu, var
formaður Stangveiðifélags
Siglufjarðar í um 20 ár, sat í
stjórn Skógræktarfélags
Siglufjarðar, var lengi í stjórn
Síldarminjasafnsins og var
virkur félagi í Kiwanisklúbbn-
um Skildi. Í starfi með ör-
nefnafélaginu Snóki átti hann
stærstan þátt í að vinna eftir-
tektarverða heimasíðu, snok-
ur.is, sem sýnir örnefni frá
Hvanndölum til Úlfsdala á
myndrænan hátt. Hannes var
afbragðsgóður áhuga-
ljósmyndari og liggur eftir
hann talsvert safn mynda af
fólki, umhverfi og atvinnulífi í
Siglufirði.
Útför Hannesar verður gerð
frá Siglufjarðarkirkju í dag, 7.
febrúar 2015, kl. 14.
dóttur. Börn,
tengdabörn,
barnabörn og
barnabarnabörn,
makar og stjúp-
börn eru orðin um
sextíu.
Hannes vann
margvísleg störf
um ævina. Sem
unglingur sinnti
hann ýmsum létt-
ari störfum. Ung-
ur vann hann verka-
mannastörf, var sjómaður í
nokkur ár og vann síðan við
netagerð. Hann tók próf til að
verða síldarmatsmaður og
vann sem slíkur þar til síldin
hvarf. Eftir það vann hann hjá
Sigló síld, tók síðan við sem
framkvæmdastjóri saumastof-
unnar Salínu og var loks aðal-
bókari hjá Sýslumanninum á
Siglufirði þar sem hann end-
aði starfsferilinn.
Hannes hafði alla tíð mikinn
áhuga á pólitík, bæði lands-
málum og sveitarstjórn-
armálum. Hann var mikill
Ungur drengur sem á aldrað-
an, heilsulítinn sjómann við
verkamannastörf að föður, móður
sem reynir að framfleyta fjöl-
skyldunni með því að selja vinnu
sína og baka flatbrauð til að selja
fyrir aukapening. Skarpgreindur
drengur sem lýkur gagnfræða-
prófi með glans en neyðist til að
hætta námi því brauðstritið kall-
ar. Ungur maður sem sinnir
verkamannastörfum, sjó-
mennsku og netagerð, sér að
samfélagið gæti verið mun betra.
Vill forgangsröðun eins og í stór-
fjölskyldu þar sem hugað er að
grunnþörfum allra, einnig aldr-
aðra, fatlaðra, veikra. Ungur,
fróðleiksfús maður með sterka
réttlætiskennd og laserhugsun
sem greinir aðstæður á auga-
bragði, vill að allir fái að njóta sín
og geti eignast gott og innihalds-
ríkt líf. Ungur maður horfir yfir
sviðið, vill bæta samfélagið, verð-
ur harður vinstrimaður, sósíalisti.
Þrátt fyrir heiftugan andbyr, úti-
lokun frá störfum, jafnvel svívirð-
ingar sumra samferðamana trúir
hann að samkennd og stuðningur
við lítilmagnann sé þess virði að
berjast fyrir. Telur skyldu sína að
hugsa um hagsmuni heildarinnar.
Skiptir sér af, trúnaðarmaður á
vinnustað og í pólitísku vafstri í
frístundum. Trúir því að eigin-
hagsmunahyggja geti vikið fyrir
réttlæti, samlíðan, samstöðu og
jafnari dreifingu auðs. Þetta var
faðir minn, Hannes Pétur Bald-
vinsson.
Sá sem er beðinn að hugsa til
einstaklinga sem hann ber mikla
virðingu fyrir mun uppgötva að
hann virðir mest þá sem tekst vel
að tileinka sér dygðir og forðast
lesti. Þetta er eins í öllum sam-
félögum, öllum trúarbrögðum,
sama hver húðliturinn er. Að til-
einka sér dyggðir er í grunninn að
láta sér annt um aðra, hjálpa öll-
um að líða vel, þroskast og ná ár-
angri í lífi sínu. Mörgum tekst
þetta einungis fyrir sína nánustu,
færri tekst að sýna samkennd
fyrir heilt samfélag, sveitarfélag
eða þjóð.
Horfi maður yfir íslenskt sam-
félag sést að fjölmargir einstak-
lingar vinna frábært starf í ann-
arra þágu, sýna samkennd og
gefa af sér. En svo eru líka hinir
sem hugsa fyrst og síðast um eig-
in hag, þeir eru of margir. Föður
mínum fannst að fleiri þyrftu að
sýna samfélagslega ábyrgð,
hugsa um samfélagið eins og stór-
fjölskyldu. Hann trúði að hægt
væri að tryggja öllum menntun,
heilbrigðisþjónustu og öryggi án
þess að það bitnaði til dæmis á
tækifærum einstaklinga til að
byggja upp og reka fyrirtæki.
Frelsi til athafna og góð sameig-
inleg grunnþjónusta var ekki
mótsögn í hans huga. Fátt þótti
honum verra en hroki og yfir-
gangur nema þá helst græðgi og
misferli. Hann dæmdi einstak-
linga eftir gerðum þeirra, ekki
orðum eða stjórnmálaskoðunum.
Faðir minn reyndi að gera sitt
besta til að hafa samræmi í eigin
orðum og athöfnum. Enginn mað-
ur er gallalaus og það var hann
ekki heldur. En minning mín er
lituð af þakklæti og aðdáun á
hans sterku réttsýni, kærleika,
samkennd, rausnarskap, metnaði
og seiglu.
Ég er þakklátur og stoltur yfir
að hafa átt slíkan föður og sakna
hans mikið.
Jón Baldvin Hannesson.
Látinn er í Siglufirði tengda-
faðir minn, Hannes Pétur Bald-
vinsson.
Kynni okkar Hannesar hófust
þegar við Jón Baldvin, elsti sonur
hans, ákváðum að rugla saman
reytum okkar, fyrir rúmlega 20
árum.
Hannes var einstaklega
skemmtilegur maður og hreif fólk
auðveldlega með sér. Hann kunni
ógrynni af sögum og sagði afar
skemmtilega frá. Hann hefur
sagt mér margar skemmtisögur
af fólki og málefnum og gerði það
svo vel að mér finnst ég bæði
þekkja fólkið og staðhætti.
Hannes var mikill ræðumaður.
Þeir sem voru í afmælisveislu
okkar Jóns Baldvins í júlí 2013
munu seint gleyma ræðu hans um
tilurð Jóns.
Hannes var mikill gleðinnar
maður. Hann naut þess að vera í
hópi með skemmtilegu fólki og
var þar hrókur alls fagnaðar.
Hann naut þess að syngja og
hafði afar fallega rödd. Hannes
kunni reiðinnar býsn af lögum og
textum. Hann söng í Karlakórn-
um Vísi og seinna í Karlakór
Siglufjarðar.
Hannes var mikill fjölskyldu-
maður og var afar stoltur af stór-
fjölskyldunni sinni. Honum þótti
mjög vænt um alla sína afkom-
endur og þá sem þeim fylgdu.
Hann var óspar á faðmlög og var
alltumlykjandi. Litlu börnunum
þótti gott að kúra í afafangi og
þegar þau stækkuðu var svo gott
að fá fastan koss á vanga.
Hannes var mjög vinstrisinn-
aður og fór aldrei í grafgötur með
það. Hann var mikill réttlætis-
sinni. Hann var ekki sáttur þegar
fólk var misrétti beitt og líkaði
ekki þegar orð fólks og athafnir
fóru ekki saman. Hann mat fólk
frekar af gjörðum þess en orðum.
Hann vann víða á sinni löngu
starfsævi. Hann var sjómaður,
síldarmatsmaður, netagerðar-
maður og bókari svo eitthvað sé
nefnt.
Hann var félagslyndur og var
félagi í Kiwanisklúbbnum Skildi
frá því fljótlega eftir stofnun
klúbbsins og til dauðadags. Hann
var líka félagi og formaður til
margra ára í Stangveiðifélagi
Siglufjarðar. Árið 1996 var hann
gerður að heiðursfélaga Stang-
veiðifélagsins fyrir frábær störf í
þágu félagsins.
Fyrir fjórum árum tæpum
fékk Hannes áfall. Eftir það var
ekkert alveg eins og áður. Lífs-
gleðin var þó til staðar. Á síðustu
vikum síðasta árs og fyrstu vikum
þessa árs þvarr krafturinn hratt.
Hannes lést á Sjúkrahúsinu í
Siglufirði sunnudagsmorguninn
25. janúar.
Fallinn er einstaklega góður
maður og skemmtilegur.
Einhversstaðar
einhverntíma
mun slóðin mín þangað liggja
hugurinn strjúka hæðirnar,
opna steinana,
telja stráin
og staðnæmast undir regnboganum
(Þórdís Jónsdóttir)
Elsku Hadda. Saman áttuð þið
Hannes farsælt, gott og skemmti-
legt líf. Missir þinn er mikill.
Megi almættið umvefja þig og
styrkja á erfiðum tímum.
Dýrmætar minninar um þig,
elsku Hannes, geymi ég í hjarta
mínu.
Hafðu þökk fyrir dásamleg
kynni og þakka þér enn og aftur
fyrir að hafa búið hann Nonna
Badda til.
Þín tengdadóttir,
Margrét I. Ríkarðsdóttir.
Í dag kveðjum við mikinn
meistara, hann Hannes afa minn.
Ótrúlegt þar sem það er svo
stutt síðan við töluðum saman á
Skype, afi bara nokkuð hress í
áramótaveislu á Fossveginum hjá
mömmu og pabba og við Fanný
heima í Svíþjóð.
Það var alltaf gaman að koma í
Hafnartúnið til ömmu og afa. Þar
ræður kærleikurinn ríkjum. Inni-
legra faðmlag var vandfundið og
alltaf var maður svo miklu meira
en velkominn til þeirra Höddu
ömmu.
Afi var eins og alfræðiorðabók,
hann vissi allt fannst mér.
Maður heyrði afa aldrei tala
illa um einn né neinn.
Allir sem þekktu afa bera hon-
um vel söguna, maður fann það
bara þegar maður var að þvælast
með honum hvað hann var vel lið-
inn alls staðar og allir náttúrlega
þekktu hann á Siglufirði.
Mikill veislumaður var hann og
skemmti sér best með vinum sín-
um og fjölskyldu.
Hann var með skemmtilegri
ræðumönnum sem ég hef kynnst
og hann gat komið með heilu ræð-
urnar óundirbúinn og fór létt með
það.
Hannes afi var líklega tækni-
væddasti afi í heimi, ótrúlega
duglegur að tileinka sér nýja
tækni alveg frá því að hann var
með svarthvítu apple-tölvuna,
upp í nýjustu stýrikerfin, alltaf
náði hann að aðlagast þessum öru
tæknibreytingum þótt það tæki
kannski meiri tíma á seinni árum.
Það var aðdáunarvert þegar
hann hætti að vinna hvað hann
hafði mikið fyrir stafni. Það var
eiginlega brjálað að gera hjá hon-
um í áhugamálunum hvort sem
það var vinnan í ljósmyndunum
hans eða örnefnavinnan með Ör-
lygi og Páli Helga svo tvö dæmi
séu tekin.
Á tímabili þegar hann var orð-
inn áttræður hætti hann til dæm-
is á Facebook því hann hafði ein-
faldlega ekki tíma fyrir það!
Ef maður horfir til baka getur
maður ekki verið annað en þakk-
látur fyrir það frábæra líf sem
hann átti með Höddu ömmu sér
við hlið.
Ótrúlega mikið sem hann af-
rekaði á sínum 83 árum.
Það er engin tilviljun að hann
skyldi vera heiðursfélagi í Stang-
veiðifélaginu og Kiwanis því alltaf
lagði hann sitt af mörkum og
rúmlega það.
Hvíl í friði, elsku afi minn, þín
verður sárt saknað. Við pössum
vel upp á Höddu ömmu.
Bjarni Kristjánsson.
Það eru margar góðar minn-
ingar sem koma upp í hugann
þegar ég lít til baka og hugsa til
þín, elsku afi minn. Það var alltaf
tilhlökkunarefni að koma í heim-
sókn til ykkar ömmu. Innilegar
móttökur með hlýju faðmlagi og
stórum kossi, alveg eins og ömm-
ur og afar eiga að vera. Minning-
arnar frá heimsóknum til ykkar
sem barn eru ótalmargar og
ánægjulegar.
Ein fyrsta minningin um þig er
þegar ég sat lítil stelpa í fanginu
þínu og hlustaði hugfangin á þig
segja mér sögur. Þú varst góður
sögumaður, hvort sem þú sagðir
börnum ævintýri eða sagðir sög-
ur af sjálfum þér og lífinu á Siglu-
firði í góðra vina hópi. Þú sagðir
svo skemmtilega frá, enda hnytt-
inn og mikill húmoristi.
Mér er líka minnisstætt þegar
ég var 10 ára og kom til að keppa
á skíðum á Siglufirði. Að mótinu
loknu færðir þú mér nælu með
flugu sem þú hafðir hnýtt og við-
urkenningarskjal sem þú hafðir
sjálfur útbúið í nýju tölvunni
þinni. Á þeim tíma voru tölvur og
prentarar sjaldgæfir inni á heim-
ilum og ég man hvað ég var
ánægð og hvað mér fannst þú klár
að geta búið svona til, með fallegri
mynd af stelpu á skíðum og nafn-
inu mínu. Þetta bætti það heldur
betur upp að hafa ekki nælt í
verðlaun á skíðamótinu. Næluna
á ég enn og mun varðveita vel.
Nú síðari árin hafa börnin mín
svo fengið að njóta samveru-
stunda með ykkur og alltaf mikil
gleði hjá þeim þegar á að fara í
heimsókn á Siglufjörð. Það er
ekki annað hægt en að láta sér
líða vel í Hafnartúninu þar sem
maður er umvafinn ást og kær-
leika. Mér hefur alltaf fundist ég
heppin að eiga ykkur að.
Það var ómetanlegt að fá að
eyða með þér síðasta deginum
þínum. Yndisleg samverustund
með ykkur ömmu sem ég er svo
þakklát fyrir. Ekki datt mér í hug
þegar ég kvaddi þig að þetta yrði
síðasti kveðjukossinn og afaknús-
ið sem var alltaf svo gott að fá.
Minninguna um þig mun ég
geyma í hug og hjarta um
ókomna tíð. Hvíldu í friði, elsku
afi minn.
Þín
Halldóra G. Jónsdóttir.
Hannes Baldvinsson var eigin-
maður Halldóru móðursystur
okkar og að auki nokkuð skyldur
okkur í föðurætt. Þau voru yngri
en foreldrar okkar þegar þau
hófu sambúð en eignuðust börnin
á svipuðum tíma og foreldrar
okkar svo að okkur krökkunum
varð til vina. Við systur vorum í
nokkur skipti hjá þeim hjónum á
Siglufirði á sumrin, þau komu líka
suður til Reykjavíkur með synina
og var þá oft glatt á hjalla, bæði
hjá eldri og yngri kynslóðinni.
Svo hagaði til að Hannes var lengi
í Síldarútvegsnefnd og sótti þá
gjarnan fundi í Reykjavík. Hann
var pólitískur maður og um skeið
varamaður á þingi. Í Reykjavík-
urferðum þessu tengdum bjó
hann gjarnan á heimili foreldra
okkar og því urðu samskiptin tíð-
ari og meiri en ella hefði orðið.
Hannes var maður margra
áhugamála. Ber þar fyrst að
nefna áhugaljósmyndun, sem
greip hann snemma og átti hann
stórt safn ljósmynda frá Siglu-
firði, tengdra eða ótengdra sjáv-
arútvegi og mannlífi á staðnum.
Hann var vel gefinn og afar fróð-
ur um allt Siglufjarðarsvæðið, rit-
aði meðal annars sögu þess. Sil-
ungs- og sjóstangaveiðar voru
annað áhugamál og á fyrri árum
bjó Hannes sjálfur til flugurnar
sem hann notaði við veiðarnar.
Hann var róttækur alla ævi og
gaf um skeið út ritið Mjölni á
Siglufirði.
Hannes var vel lesinn, mælsk-
ur og áhugasamur um framþróun
hvort heldur á Siglufirði, Íslandi
eða hnattrænt. Hann var oft feng-
inn til leiðsagnar í nágrenni Siglu-
fjarðar.
Eitt sinn í leiðsögn hóf hann
upp raust sína og sagði að þegar
þau Halldóra Jónsdóttir rugluðu
saman reytum hefði sú ákvörðun
verið tekin að allar stórar ákvarð-
anir í hjónabandinu kæmu í hans
hlut en smærri ákvarðanir yrðu
hennar.
Síðan er liðið á sjötta tug ára
og að sögn hans hafði aldrei reynt
á stóra ákvörðun í hjónabandinu!
Hannes og Halldóra voru góð
heim að sækja. Þau tóku höfðing-
lega á móti ferðalöngum og alltaf
skapaðist hin besta skemmtun við
fjörugar umræður í eldhúskrókn-
um eða stofunni.
Andlát Hannesar ber að innan
við þrem vikum eftir að Þorsteinn
föðurbróðir okkar systra deyr en
hann giftist Öldu systur mömmu
og Halldóru.
Þeir Þorsteinn og Hannes voru
miklir mátar og samfylgdarmenn
í gegnum lífið. Þær systur sjá á
eftir eiginmönnum sínum á sama
tíma. Hugur okkar er hjá þeim
um leið og við þökkum Hannesi
samfylgdina.
Guðný, Sigurlaug og
Anna Dís Sveinbjarnardætur
og fjölskyldur.
Í dag kveðjum við góðan vin og
samstarfsmann okkar, Hannes
Baldvinsson. Uppbygging Síldar-
minjasafnsins hefur að mörgu
leyti verið ævintýri líkust og
margir lagt hönd á plóg. Hannes
var einn af þeim. Hann sat óslitið í
stjórn FÁUM, Félags áhuga-
manna um minjasafn, frá árinu
2006 og var varamaður í stjórn
Síldarminjasafnsins frá árinu
2010. Aðkoma hans að safninu
náði þó mun lengra aftur enda
hafði hann mikinn áhuga á starfi
safnsins og sögunni sem það
byggir á. Hannes fagnaði vel-
gengni safnsins og áframhaldandi
uppbyggingu þess.
Sjálfur hafði Hannes lifað og
hrærst í síldarævintýrinu þegar
það var og hét. Hann starfaði sem
síldarmatsmaður um langt skeið
en hafði jafnframt reynslu af og
þekkingu á öllum hliðum síldar-
vinnunnar. Hannes var fróður,
glöggur og afar skýr í hugsun og
gátu starfsmenn safnsins ávallt
leitað í viskubrunn hans – og því-
líkur fjársjóður sem hann var. Að
öðrum ólöstuðum var Hannes
einn mikilvægasti heimildamaður
safnsins og sorglegt til þess að
hugsa að hans njóti ekki lengur
við. Alltaf voru þau Hadda eig-
inkona hans reiðubúin til þess að
fræða og velta vöngum yfir ýms-
um álitamálum er komu upp við
athuganir á sögunni, hvort sem
var á safninu sjálfu eða á heimili
þeirra hjóna þar sem jafnan var
boðið upp á ljúffengar veitingar.
Hannes var fær ljósmyndari
og hafði afar gott auga fyrir
myndefninu. Hann myndaði lífið
á síldarárunum af mikilli kost-
gæfni og eftir liggur mikið
myndasafn. Árið 2006 var hluti
ljósmynda hans sýndur á Gránu-
loftinu og afhenti hann Síldar-
minjasafninu sýninguna til eignar
í kjölfarið. Sýningin var síðar
gerð að farandsýningu og sýnd á
flestum sjóminjasöfnum landsins.
Þar að auki blasir glæsileg land-
legumynd hans við gestum Báta-
hússins daglega. Ljósmyndir
Hannesar munu lifa um ókomna
tíð og eru þær mikill fjársjóður,
líkt og framlag hans til skráning-
ar safnsins á sögunni og safn-
kosti.
Með sorg í hjarta þökkum við
Hannesi fyrir allt og allt og send-
um Höddu og fjölskyldu þeirra
Hannesar okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur. Minning um yndis-
legan mann lifir.
F.h. Síldarminjasafnsins og
FÁUM,
Guðmundur Skarphéð-
insson, Anita Elefsen og
Steinunn María Sveinsdóttir.
Hannes og Hadda hafa verið
svo nátengd lífi mínu alla tíð að ég
sé þau nánast sem eina sál, í blíðu
og stríðu. Á síðustu árum hafði
Hannes átt við heilsubrest að
stríða og að auki fengu þau hjón
flensu, treystu sér ekki á útför
Steina föður míns en sendu hon-
um einstaklega fallega orðaða
kveðju og þakkir sem ég leyfi mér
að fara með að hluta hér: „En nú
vitum við, elsku Steini okkar, að í
þessa ferð sem þú ert þegar lagð-
ur af stað í, getum við engan veg-
inn orðið þér samferða – en eins
og segir í kvæðinu: „Hittumst
fyrir hinum megin.““ Það kom því
sem sannkallað reiðarslag þegar
Hannes lést á afmælidegi pabba,
rúmum tveimur vikum síðar.
Hugurinn reikar tilbaka á
Sigló, þar sem ég sé fyrir mér
spegilsléttan fjörðinn, blanka-
logn, bryggjurnar, bátarnir, pen-
ingalykt og alltaf gott veður. Já,
svona var barnæskan blíð. Það
var auðvelt að finna sig heima hjá
stóru frændunum, þeim litla,
glaðlyndu, málglöðu húsfreyjunni
og stólpanum að hennar baki.
Engin lognmolla á þeim bæ og
um það vitna svo margar fallegar
ljósmyndir sem Hannes tók af
fjölskyldunni enda hafði hann
einkar næmt auga fyrir ljós-
myndun og við njótum góðs af nú.
Hannes var Siglfirðingur í húð
og hár, unni sinni heimabyggð og
Hannes Pétur
Baldvinsson
Flatahraun 5a • www.utfararstofa.is • Símar: 565 5892 & 896 8242
ÚTFARARSTOFA HAFNARFJARÐAR
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Auðbrekku 1, Kópavogi
Sverrir
Einarsson
Kristín
Ingólfsdóttir
Útfararþjónusta síðan 1996
ALÚÐ • VIRÐING • TRAUST
Áratuga reynsla
Vaktsími:
581 3300 & 896 8242
www.utforin.is
Allan sólarhringinn