Morgunblaðið - 26.02.2015, Blaðsíða 29

MINNINGAR 29
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 26. FEBRÚAR 2015
móðursystur minni og uppá-
haldsfrænku. Þau hjónin eignuð-
ust fimm fagrar dætur sem voru
bæði skemmtilegar og hæfileika-
ríkar.
Ég man fyrst eftir mér með
Palla frænda að bralla eitthvað
skemmtilegt í Borgarnesi, þar
sem þau hjón bjuggu fyrstu árin,
síðan í gamla Mýró á Seltjarn-
arnesi þar sem Palli var lengst af
skólastjóri. Þau hjónin byggðu
sér síðan hús að Unnarbraut 10
og hafa búið þar síðan. Það var
oft kátt á Unnarbrautinni og
vildi ég helst hvergi annars stað-
ar vera. Frænkurnar mínar og
Unnur og Palli voru bara svo
skemmtileg.
Palli var mikill gleðimaður og
stutt í húmorinn, þó hann gæti
líka verið alvarlegur þegar það
átti við, enda skólastjóri. Palli
hafði einstakt lag á að ná til
barna og unglinga, það var eins
og börn soguðust að honum þó
hann segði ekki orð.
Á milli okkar Palla myndaðist
snemma sterk og góð vinátta
sem hefur alltaf haldist. Eina
sögu langar mig að segja sem
lýsir húmornum hjá Palla. Þegar
ég var fimmtán ára vorum við
fjölskyldan að flytja og Palli að
hjálpa til. Á þessum árum átti
hann gulan skóda station og fór-
um við tveir af stað á skódanum.
Á miðri leið segir Palli við mig:
„Snorri, á ég að láta bílinn fyrir
aftan okkur hverfa?“ Ég segi
auðvitað já við þessari fáránlegu
uppástungu. Þá drap hann á
skódanum á fullri ferð og start-
aði svo aftur og viti menn, skód-
inn var næstum sprunginn í loft
upp þegar hann fór í gang, því-
líkur hávaði og aftur úr stóð kol-
svart reykský svo mikið að sást
ekki í næstu bíla! Svona var hann
Palli og hló mikið og við báðir.
Gamlárskvöldin hjá Unni og
Palla voru ógleymanleg, ekki síst
vegna þess að Palli var mikill
áhugamaður um rakettur og allt
sem hægt var að sprengja, en
það áttum við sameiginlegt. Stór
partur af vináttu okkar Palla var
að glíma, sem við iðkuðum fram
á fullorðinsár mín og höfðum
báðir gaman af. Palli var einstak-
ur, manni leið ávallt vel í návist
hans.
Nú er komið að kveðjustund.
Eitt er víst að lífið verður fátæk-
legra án Palla. Blessuð sé minn-
ing hans. Elsku Unnur frænka,
dætur, tengdasynir, barnabörn
og barnabarnabörn, ég votta
ykkur alla mína samúð.
Snorri Steindórsson.
Kveðja frá Mýrarhúsaskóla
Í dag kveðjum við Pál Guð-
mundsson, samstarfsmann okkar
til margra ára. Hann var skóla-
maður í orðsins fyllstu merkingu,
enda var starfsævi hans öll sam-
ofin kennslu barna og unglinga
og síðar skólastjórn, alls um 45
ár. Þar af var hann skólastjóri í
Mýrarhúsaskóla á Seltjarnarnesi
frá 1959 til 1995 er hann lét af
störfum fyrir aldurs sakir.
Páll var á margan hátt frum-
kvöðull í skólamálum. Meðal
annars samdi hann námsefni og
undir hans stjórn hófst kennsla
sex ára barna í svokölluðum for-
skóla árið 1967. Páll hafði einnig
frumkvæði að einsetningu og
skóladagvist nemenda í sama
skóla 1992. Þetta og margt fleira
ber vitni um stórhug og framsýni
og síðar fylgdu aðrir fordæmi
hans.
Ekki er hægt að nefna Pál á
nafn án þess að minnast á lífs-
förunaut hans, Unni Ágústsdótt-
ur, þá miklu öndvegiskonu. Hún
er fyrrverandi kennari við Mýr-
arhúsaskóla og kom meðal ann-
ars að upphafi forskólans. Í
seinni tíð sinnti hún kennslu
þeirra barna sem höllum fæti
stóðu í náminu.
Við sem unnum undir stjórn
Páls í lengri eða skemmri tíma
eigum ánægjulegar minningar
um þann tíma. Skólastjórinn
sýndi okkur mikið traust og
skólastarfið bar þess merki.
Kennarahópurinn tók yfirleitt
litlum breytingum á milli ára og
segir það sína sögu um andrúms-
loftið í skólanum. Samheldnin
var mikil, oft var gert að gamni
sínu á kennarastofunni og þar
lét Páll til sín taka, enda allt í
senn; húmoristi, grallari og góð-
ur sögumaður. Hann var ávallt
einn af hópnum, þó svo að hann
væri yfirmaðurinn.
Ekki verður skilið við minn-
ingar tengdar Páli án þess að
nefna vorferðirnar í lok skólans
og spilakvöldin sem haldin voru
á heimili þeirra hjóna síðasta
kennsludag fyrir jól. Þessir við-
burðir voru ómissandi hluti af
skólastarfinu og þarna var svo
sannarlega glatt á hjalla. Þau
hjónin lögðu áherslu á að makar
starfsfólks væru með á þessum
stundum og því mynduðust góð
vinatengsl sem ennþá halda eftir
öll þessi ár.
Um leið og við þökkum Páli
Guðmundssyni fyrir samstarfið
og áralöng kynni sendum við
Unni, dætrum þeirra og öðrum
ættingjum okkar dýpstu samúð-
arkveðjur.
Fyrir hönd fyrrverandi sam-
starfsmanna,
Ólína Elín Thoroddsen og
Guðjón Ingi Eiríksson.
Margs er að minnast nú þegar
öðlingurinn Páll Guðmundsson
skólastjóri er fallinn frá. Fyrstu
kynni mín af Palla, eins og við
vinir hans kölluðum hann ætíð,
voru á Laugarvatni þegar hópur
ungs fólks kom þar saman
haustið 1948 til að hefja nám við
íþróttakennaraskólann. Þessi
hópur varð einstaklega sam-
rýndur og hefur haldið góðum og
traustum tengslum allt til þessa
dags.
Fyrir Palla varð þetta örlaga-
ríkt og heilladrjúgt tímabil því í
nemendahópnum var glæsileg
stúlka, Unnur Ágústsdóttir, sem
síðar varð lífsförunautur hans.
Aðalævistarf Palla fólst í því
að stýra Mýrarhúsaskóla á Sel-
tjarnarnesi og þar starfaði ég
náið með honum á annan áratug.
Þessara ára minnist ég ávallt
með miklu þakklæti og hlýju, því
starfsandinn í skólanum var sér-
lega góður og notalegur. Palli
hafði líka einstakt lag á að leysa
þau vandamál sem upp komu á
þann hátt sem flestir gátu sætt
sig við. En á þessum árum fór
skólinn í gegnum margvíslegar
breytingar vegna mikillar íbúa-
fjölgunar á svæðinu.
Þótt ég skipti um starfsvett-
vang rofnaði ekki sambandið við
Palla og Unni og við Elsa hittum
þau reglulega, bæði hér heima og
erlendis.
Einkum eru eftirminnilegar
þær ferðir sem við fórum árlega
um langt skeið með vinahópi,
fyrst til Grænlands og síðar víðs-
vegar um landið okkar. Og ekki
gleymast nýársfagnaðir vina-
hópsins.
Þegar við nú kveðjum Palla er
efst í huga einlægt þakklæti fyrir
þær fjölmörgu ánægjulegu og
gefandi samverustundir sem við
Elsa höfum átt með þeim hjón-
um.
Við vottum Unni og allri fjöl-
skyldu hennar einlæga samúð
okkar.
Svavar Lárusson.
Ævilöng félags- og vináttu-
tengsl nást mjög oft hjá nem-
endum í heimavistarskólum.
Þessa lífshamingju og félagsleg-
an fagnað náðum við skólasystk-
inin á Íþróttakennaraskóla Ís-
lands á Laugarvatni 1948-1949
að tileinka okkur, þróa og rækta
í 66 ár.
Nú er komin kveðjustund hjá
þriðja félaga okkar. Páll var einn
af traustu hlekkjunum í félags-
og vináttukeðjunni okkar. Næst-
um árlega gátum við gefið okkar
tíma til að hittast og sérstaklega
á eftirlaunatímaskeiðinu urðu
samfundir okkar tíðari. Fyrsta
árið gekk keðjufréttabréf á milli
okkar allra, þar greindum við frá
starfsreynslu okkar og byrjuna-
rerfiðleikum í kennslunni. Síðar
fóru fréttir að berast af fjöl-
skylduaðstæðum og annarri at-
vinnu.
Páll varð strax mjög virkur í
kennslunni sem kennari og
kennslubókahöfundur og ekki
síður við umfangsmikla skóla-
stjórn. Þá lagði hann fram mikla
vinnu í félagsmál kennara og
skólastjóra í marga áratugi.
Lífshamingja Páls var strax
innsigluð í skólanum. Þar hófst
heillaríkt lífshlaup hans og sam-
fylgd með Unni skólasystur
hans, sem staðið hefur fram til
þessarar kveðjustundar og er
þeirri hamingju best lýst í ávarpi
til þeirra í afmælisfagnaði fyrir
nokkrum árum.
Að heilla Unni einn það kunni,
að einum brunni stefnan tók.
Ástar sunna á gæfu grunni
geislum runnin fögnuð jók.
Það ríkir söknuður meðal okk-
ar. Innileg samúðarkveðja er
flutt til fjölskyldunnar frá skóla-
systkinum hans.
Brostin vinaböndin,
blessuð minning lifir.
Hjörtur Þórarinsson.
Okkar kæri vinur, Páll Guð-
mundsson, fyrrum skólastjóri, er
látinn. Mikill söknuður fyllir
huga okkar, en jafnframt ynd-
islegar minningar. Þær minning-
ar verða alltaf tengdar þeim báð-
um, Unni konu hans og honum á
því rúmlega 60 ára tímabili sem
við höfum verið nánir vinir. Sú
vinátta hófst þegar þau bjuggu
og störfuðu sem kennarar í
Borgarnesi. Þar átti Páll farsæl-
an feril sem kennari og starfaði
einnig að íþrótta- og félags-
málum víða í Borgarfirði á ár-
unum 1950-1960.
Þegar Páll tók við skólastjórn
í Mýrarhúsaskóla á Seltjarnar-
nesi árið 1959 tengdust fjölskyld-
ur okkar enn nánari böndum,
þau komin með fjórar dætur en
við með tvær, við að byggja okk-
ar hús í Skerjafirði en þau að
undirbúa húsbyggingu á
Seltjarnarnesi. Við þessar bygg-
ingar unnu þeir Páll og Ásgeir
ómældar stundir saman, eins og
algengt var á þeim tíma. Húsin
komust upp og flutt var inn og
dætrum fjölgaði. Þær hafa í
gegnum tíðina ýmist leikið sér
saman, dansað saman í Íslenska
dansflokknum eða starfað sam-
an, nú tvær sem kennarar í Val-
húsaskóla.
Fljótlega eftir að Palli og
Unnur fluttu suður hófum við að
stunda íþróttir saman, fyrst bad-
minton í rúm 30 ár og blak í
góðra vina hópi um jafn langt
skeið. Síðar bættist við golf,
heima og heiman, og brids spil-
uðum við öll árin hvar sem hægt
var að koma því við! Í öllu þessu
var Palli mjög fær og kappsamur
enda keppnismaður að upplagi.
Ferðalög okkar saman voru
ótal mörg, bæði innanlands og
utan. Við sóttum ráðstefnur um
skóla- og uppeldismál, fórum í
skoðunarferðir víða um lönd,
m.a. til Grænlands í 13 manna
vinahópi. Í framhaldi þeirrar
ferðar fór hinn svokallaði „Græn-
landshópur“ í fjölmargar ferðir
vítt og breitt um landið, m.a. til
Vestfjarða þar sem Palli naut sín
einkar vel sem fararstjóri, enda
fæddur og uppalinn á Ísafirði.
Önnur ógleymanleg ferð okkar
fjórmenninga var þriggja vikna
ökuferð um Þýskaland, Sviss,
Austurríki og Ungverjaland sem
enn var hálflokað ferðamönnum
á þeim tíma.
Starfsferill Páls í Mýrarhúsa-
skóla var farsæll, hann var góður
stjórnandi og hafði frumkvæði að
ýmsum breytingum í starfsemi
skólans, m.a. að kennslu sex ára
barna, sem var nýjung í almenn-
um skóla. Eftir starfslok gafst
meiri tími til að sinna fjölskyld-
unni og áhugamálum, m.a. sum-
arbústað sem fjölskyldan hafði
eignast í Bláskógabyggð. Þar
naut fjölskyldan sín vel.
Síðustu árin hafa verið erfið
hjá fjölskyldunni vegna veikinda
Palla, en á bak við hann stendur
óvenju sterk og samheldin fjöl-
skylda, með Unni í fararbroddi,
og einkenni þeirra allra er vænt-
umþykja og umhyggja.
Palli var andlega hress fram í
andlátið, hann fylgdist með frétt-
um, las mikið og setti fram sínar
skoðanir á málefnum samtímans.
Síðustu stundir okkar saman yfir
kaffibolla og meðlæti eru okkur
mjög kærar þar sem við rifjuðum
upp atburði liðinna áratuga.
Við og fjölskyldur okkar send-
um vinum okkar, Unni og fjöl-
skyldum, okkar innilegustu
saknaðar- og samúðarkveðjur.
Ásgeir og Sigríður.
HINSTA KVEÐJA
Elsku afi minn,
Í hvert einasta skipti
sem ég kláraði próf þá
spurðir þú hvernig hefði
gengið. Ég sagði að mér
hefði gengið ágætlega og
alltaf svaraðir þú „ágætt er
best“. Dyggari stuðnings-
mann er vart að finna. Takk
fyrir að kenna mér metnað
og vilja. Takk fyrir að
kenna mér þrautseigju, að
gefast ekki upp þótt á móti
blási.
Þín verður sárt saknað
af Unnarbrautinni en
amma heldur uppi heiðri
þínum og minningu eins og
hennar er von og vísa.
Hvíldu í friði.
Þín,
Unnur Helgadóttir
Ég vil kveðja Pál skóla-
stjóra. Hann var góður
maður. Frá því ég var lítill
strákur hef ég farið í heim-
sókn til þeirra hjóna á Unn-
arbraut. Svo kom ég líka oft
á vespunni til þeirra. Þau
áttu fallegt heimili og það
var gott að koma til þeirra.
Það var alltaf gott með
kaffinu og við töluðum mik-
ið um daginn og veginn. Ég
sendi þér samúðarkveðjur,
Unnur mín. Guð geymi Pál.
Stefán Konráðsson, sendill. Okkar ástkæri bróðir og mágur,
GUNNAR HALLDÓR LÓRENZSON,
fyrrverandi verkstjóri ÚA,
Víðilundi 20,
Akureyri,
lést þriðjudaginn 17. febrúar á FSA.
Útför hans fer fram frá Akureyrarkirkju
föstudaginn 27. febrúar kl. 13.30.
.
Magnús G. Lórenzson, Elín Eyjólfsdóttir,
Gísli Kristinn Lórenzson, Ragnhildur Franzdóttir,
Steinunn G. Lórenzdóttir, Þorgeir Gíslason,
Ingibjörg H. Lórenzdóttir, Reynir Valtýsson,
Skúli Viðar Lórenzson, Guðrún H. Þorkelsdóttir.
Ástkær sambýlismaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
PÁLL HREINN PÁLSSON
frá Þingeyri,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja
mánudaginn 16. febrúar.
Útförin verður gerð frá Grindavíkurkirkju föstudaginn
27. febrúar kl. 14.
.
Soffía Stefánsdóttir,
Margrét Pálsdóttir, Ársæll Másson,
Páll Jóhann Pálsson, Guðmunda Kristjánsdóttir,
Pétur Hafsteinn Pálsson, Ágústa Óskarsdóttir,
Kristín Elísabet Pálsdóttir, Ágúst Þór Ingólfsson,
Svanhvít Daðey Pálsdóttir, Albert Sigurjónsson,
Sólný Ingibjörg Pálsdóttir, Sveinn Ari Guðjónsson,
afabörn og langafabörn.
Útfararþjónusta
í 20 ár
Hinrik Valsson Svanhildur Eiríksdóttir Gísli G.Guðmundsson
Vistvænar íslenskar kistur, krossar og duftker
Hinrik: Sími 892 0748 / Gísli: Sími 482 4300
www.fylgd.is • fylgd@fylgd.is
Þjónusta allan sólarhringinn
Elskulegur eiginmaður minn, faðir,
tengdafaðir, afi og langafi,
ÓLAFUR B. ÓLAFSSON,
fyrrv. framkvæmdastjóri,
Deildartúni 8,
Akranesi,
lést sunnudaginn 22. febrúar.
Útförin fer fram frá Akraneskirkju þriðjudaginn
3. mars kl. 14. Þeim sem vilja minnast hans er bent á Höfða,
hjúkrunar- og dvalarheimili.
.
Alda Jóhannesdóttir,
Guðmunda Ólafsdóttir, Þröstur Stefánsson,
Sigurbjörg Þrastardóttir, Tómas Guðni Eggertsson,
Alda Þrastardóttir,
Þröstur Elvar, Hildur Ása
og Sigurbjörg Helga.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
EINARA SIGURBJÖRG EINARSDÓTTIR,
fyrrverandi læknaritari,
lést á líknardeild Landspítalans
sunnudaginn 22. febrúar.
Útförin fer fram frá Neskirkju þriðjudaginn 3. mars kl. 13.
.
Einar Arnarsson, Hrafnhildur Eiðsdóttir,
Ómar Arnarsson, Björk Magnúsdóttir,
Brynjar Arnarsson
og fjölskylda.
Okkar ástkæra,
ANNA KRISTÍN BJÖRGMUNDSDÓTTIR
frá Kirkjubóli í Valþjófsdal,
lést á Landspítalanum þriðjudaginn
24. febrúar.
Útförin fer fram frá Fossvogskirkju
laugardaginn 28. febrúar kl. 13.
.
Markús Guðmundsson,
Guðmundur Jón Markússon,
Katrín Dröfn Markúsdóttir, Vignir Arnarson
og barnabörn.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir og afi,
GUÐMUNDUR SIGURBERGSSON
flugvirki,
lést á gjörgæsludeild Landspítalans í
Fossvogi fimmtudaginn 19. febrúar.
Jarðarförin fer fram frá Fossvogskirkju
mánudaginn 2. mars kl. 13.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir. Þeim sem vilja
minnast hans er bent á að styrkja mannúðarsamtökin Höndina.
Bknr. 0101-26-777156, kt. 520106-0570.
.
Þóra Mjöll Guðmundsdóttir,
Reynir Þór Guðmundsson, Greta Björg Egilsdóttir,
Egill Örn Guðmundsson, Brigitta Matthíasdóttir
og barnabörn.