Morgunblaðið - Sunnudagur - 22.03.2015, Side 46

T
ónlistarkonan Dísa Jakobsdóttir
hefur í nógu að snúast þessa dag-
ana en hún útskrifast úr bæði
lagasmíðanámi og nuddnámi í vor.
Þegar blaðamaður slær á þráðinn
til Dísu er hún stödd í London að semja og
taka upp fyrir næstu sólóplötu sína sem
verður útskriftarverkefni hennar við laga-
smíðar í Rytmisk Musikkonservatorium í
Danmörku. Í lok janúar sendi hún frá sér
lagið Marry You af væntanlegri smáskífu
eða EP plötu sem kemur út 24. mars og ber
nafnið Sculpture. Óhætt að segja að hún lofi
góðu.
„Útskriftarverkefnið mitt er í raun næsta
sólóplata mín en hún kemur út á eftir þess-
ari EP-plötu sem kemur út í vikunni. Smá-
skífan er fremur óhefðbundin því hún kemur
út á netinu en ekki í föstu formi, ef svo má
að orði komast. Maður er svona að reyna að
vera í takt við tæknina og vera með puttann
á púlsinum,“ segir hún og hlær. „Nei, ég
segi svona.“
Kölluð „guðmóðirin“ í dag
Dísa útskrifaðist frá Menntaskólanum við
Hamrahlíð með stúdentspróf og nokkru
seinna gaf hún út sína fyrstu sólóplötu, Dísa.
Viðbrögð við plötunni voru góð og ljóst að
þarna var á ferðinni ung og hæfileikarík tón-
listarkona. Hún flutti til Danmerkur árið
2009 en þá hafði hún þegar kynnst dönskum
manni, Mads Mouritz, í lagasmíðabúðum sem
hún hafði sótt. „Þessi hátíð kallast Nordic-
cowrite og er í samstarfi við SPOT-
tónlistarhátíðina í Danmörku. Anna Hildur
Hildibrandsdóttir, verkefnastjóri NOMEX,
Útflutningsstofu norrænnar tónlistar, hringdi
í mig einn morguninn og sagði að mér væri
boðið að taka þátt í þessum lagasmíðabúð-
um. Ég þurfti að gefa svar þá og þegar,“
segir Dísa. „Anna Hildur er svo æðisleg.
Hún hefur hjálpað mörgum tónlistarmönnum
og opnað fyrir þeim margar dyr.“ Eftir að-
eins nokkrar sekúndur sló Dísa til. „Það er
því eiginlega Önnu Hildi að þakka að ég
kynntist Mads. Við köllum hana guðmóður
barnanna okkar, þetta er allt henni að
þakka,“ segir hún hlæjandi. Þetta var rétt
eftir hrun og segir Dísa að erfitt hafi verið
að fá vinnu og húsnæði á Íslandi. „Hann
bauð mér að koma út sem ég gerði og ég hef
ekki snúið heim síðan.“
Skilnaður alltaf erfiður
Saman eiga þau Mads tvo drengi, Magnús
sem er fjögurra ára og Jóhannes sem er
tveggja og hálfs árs. Fyrir um ári ákváðu
Mads og Dísa að slíta sambandinu. Þau
bjuggu þó saman áfram í einhvern tíma þar
sem að yngri sonurinn var svo lítill. „Þetta
er allt saman gert í góðu og hentar bara vel.
Við erum góðir vinir og það er það sem við
leggjum allra mestu áherslu á, að vera góðir
vinir. En ég meina, skilnaðir eru alltaf mjög
erfiðir og þetta hefur ekki beinlínis verið
dans á rósum,“ segir Dísa einlæg. „Stuttu
eftir að ég var flutt í eigin íbúð kom í ljós að
þar var rottugangur svo ég þurfti að forða
mér þaðan. Það er ekki auðvelt að finna íbúð
í Kaupmannahöfn þannig að ég er búin að
vera á svolitlu flakki.“ Það heyrist samt vel á
rödd Dísu að hún tekur þessum breytingum
af æðruleysi og hefur jákvæðnina að vopni.
„Við vorum búin að vera saman í fimm ár.
Og tókum þetta bara á túrbó-hraða. Spil-
uðum saman, eignuðumst tvö börn saman á
stuttum tíma og kannski hefur það bitnað á
öllu, ég veit það ekki. En við fengum tvo
yndislega gullmola út úr þessu þannig að ég
þakka bara fyrir.“
Á tónleikaferðalagi kasólétt
Mads er einnig tónlistarmaður og starfar
hann sem slíkur. „Já, hann er líka mjög öfl-
ugur í sínu. Hann er náttúrlega með verk-
efnið sitt, Mouritz/Hørslev Projektet þar
sem hann semur lög við ljóð Lone Hørslev
sem er ein af vinsælustu rithöfundum Dan-
merkur um þessar mundir.“ Mads starfar
einnig sem tónleikabókari, kennari í tveimur
lýðháskólum og þá kennir hann við laga-
smíðadeild í skólanum sem Dísa gengur í.
„Það er örugglega eitthvert svona kenn-
arastofugrín í gangi þar,“ segir hún og skell-
ir upp úr.
Saman hafa þau brallað mikið saman í
gegnum tíðina. Til að mynda stofnuðu þau
dúó sem hét Song for Wendy og sömdu þau
hugljúfar ballöður við ljóð sem þau fundu í
bókum af bókasafninu. „Þetta var algjörlega
ómeðvitað. Við vorum stödd uppi í bústað
með ljóðabækur í farteskinu sem við fíluðum
svo vel. Við tókum upp gítarinn og fórum
bara að spila. Meiningin var ekki sú að gefa
út plötu eða neitt slíkt á þeim tíma en áður
en við vissum af vorum við komin með fullt
af lögum og ákváðum að gefa út plötu. Þetta
var bara voðalega kósí verkefni sem við átt-
um saman.“ Platan sem þau gáfu út heitir
Meeting Point og innihélt ellefu lög.
Mads og Dísa ferðuðust víða um Dan-
mörku og héldu tónleika þar sem þau fylgdu
plötunni eftir. Þau spiluðu á tónleikum sam-
an þangað til að Dísa var komin viku fram-
yfir settan dag með eldri son sinn Magnús.
„Þetta leystist síðan bara upp að sjálfu sér
hjá okkur enda afar ópraktískt að báðir for-
eldrar séu að spila og nota launin í barna-
píu.“
Æskuárin í London
Eins og flestum er kunnugt er Dísa dóttir
Stuðmannanna Ragnhildar Gísladóttur og
Jakobs Frímanns Magnússonar. Dísa er
fædd í Reykjavík en ólst að mestu upp í
London. Hún flutti þangað með foreldrum
sínum fjögurra ára gömul þegar Jakob Frí-
mann var ráðinn í starf forstöðumanns
sendiráðsins í London árið 1991. Ragnhildur
sótti leiklistarnám í London Academy of Mu-
sic & Dramatic Art eða LAMDA og vann
einnig í eigin plötu ásamt því að starfa í mis-
munandi verkefnum með virtum tónlist-
armönnum. Ragnhildur og Jakob unnu síðan
saman í plötugerð fyrir hljómsveitina Ragga
& the Jack Magic Orchestra en Ragnhildur
var söngkona sveitarinnar.
Fjölskyldan flutti aftur heim til Íslands
um aldamótin þegar Dísa var tólf ára gömul.
Þá fór hún í Landakotsskóla og var ári á
undan þar sem börn í Bretlandi fara í skóla
ári á undan íslenskum börnum.
Ragnhildur og Jakob Frímann skildu að
borði og sæng og segir Dísa það ekki hafa
haft mikil áhrif á sig. „Þau gerðu þetta svo
vel. Þau voru áfram í hljómsveit og hafa allt-
af haft gott samband á milli. Þau eru góðir
vinir og það munar öllu fyrir börnin í svona
ferli. Ég fann ekkert fyrir þessu, þannig,“
segir Dísa. „Kannski hafa einhverjar sögur
verið á kreiki en ég varð ekki vör við nein
leiðindi. Þegar ég lít til baka var þetta fyrir
mér mjög góður skilnaður, ef svo má segja.
Mér finnst ég hafa verið mjög lánsöm og ég
átti skemmtilegt uppeldi.“
Hún á þrjú hálfsystkin, eldri systur sem
er dóttir Ragnhildar og svo tvær yngri
systur sem eru dætur Jakobs. „Það var
svolítið fyndið þegar ég sagði pabba að ég
væri ólétt aftur, þá svaraði hann: „Já en
fyndið! Birna líka!“ Kannski ekki svarið
sem ég bjóst við en bara gaman að fylgjast
að.“
Bernskudraumurinn læknisfræði
Í viðtali við Morgunblaðið þegar Dísa var
nýflutt til Danmerkur sagðist hún stefna á
nám í læknisfræði og var á þeim tíma að
skoða háskóla. Tónlistin varð hins vegar ofan
á enda segir hún að það sé orðið nokkuð
ljóst að hún eigi erfitt með að slíta sig frá
henni. Tónlistin sé það stór hluti af henni.
„Það var þó alltaf draumur minn sem barn
að verða læknir. Ég held að ég fylgi þessum
gamla draumi mínum hægt og rólega en fari
þó ekki í hefðbundið nám. Nuddnámið sem
ég hef verið í undanfarið er læknisvið-
urkennt diplómanám og minnir svolítið á
sjúkranudd. Þetta er heilsunudd og tel ég
þetta fínan grunn til þess að fá að kynnast
líkamanum. Meðal annars er líffærafræði og
lífeðlisfræði kennd í náminu og mér finnst
þetta ótrúlega spennandi,“ segir Dísa. „Ég
dreif mig líka í þetta nám til þess að geta
byggt ofan á það. Það eru svo margir mögu-
leikar í þessum geira og hægt að bæta við
allskonar námskeiðum og hvaðeina. Það er
þægilegt að geta byggt þetta upp eins og
legókubba. Síðan mun ég líklega læra nála-
stungur en það er eitthvað sem heillar mik-
ið.“
Í Danmörku virðast óhefðbundnar lækn-
ingar ekki tíðar svo Dísa segir að þetta henti
vel, gott sé að byrja á jörðinni en svo sé
hægt að færa sig ofar og lengra, jafnvel út í
geim. Samtalið berst út í umræðuna hér
heima þegar hún stóð sem hæst um óhefð-
bundnar lækningar. En í því samhengi segir
Dísa að sér þykir ekkert eitt réttara en ann-
að. „Mér finnst að þetta eigi að hjálpast að,
þetta hefðbundna og óhefðbundna. Það er
hægt að nota mikið af aðferðum í óhefð-
bundnum lækningum til þess að hjálpa sjúk-
lingum og það er það sem mér finnst áhuga-
vert. Fólk á að nýta sér það sem virkar og
prófa sig áfram. Sumt virkar fyrir einn á
meðan annað virkar betur fyrir annan,“ seg-
ir Dísa. Hún taki eftir því að fólk sé opnara
fyrir óhefðbundnum leiðum í lækningum
miðað við t.d. fyrir 10 árum. Hún segir þetta
nýjan heim fyrir sér og verði spennandi að
sjá jákvæða þróun eftir því sem hefðbundnar
og óhefðbundnar lækningar fléttist betur
saman. „Það er mikilvægt að vera með stór-
an verkfærakassa í stað þess að vera með
fordóma yfir hinu og þessu af því að það
heitir eitthvað annað.“
Hrökklaðist úr klassíkinni
Fyrsta söngtímann sótti Dísa þegar hún var
um tólf, þrettán ára en fór síðan í söngskóla
fimmtán ára. Hún söng klassíska tónlist og
segir að áhugi fyrir tónlist hafi ekki komið á
þeim tíma. „Ég veit ekki hvort þetta hafi
verið eitthvert áhugaleysi á klassíska heim-
inum eða bara unglingaveiki. Kannski var
þetta bara of mikið fyrir mig en ég einhvern
Mikilvægt að hafa
stóran verkfærakassa
DÍSA JAKOBSDÓTTIR HEFUR BÚIÐ Í DANMÖRKU Í BRÁÐUM SEX ÁR OG SEGIR HJARTAÐ FARIÐ
AÐ SÆKJA Í HEIMASLÓÐIR. EFTIR FIMM ÁRA SAMBAND MEÐ DANSKA TÓNLISTARMANNINUM MADS
MOURITZ HAFA ÞAU ÁKVEÐIÐ AÐ LEIÐIR SKILJI EN SAMAN EIGA ÞAU TVO FALLEGA DRENGI. DÍSA TEKUR
BREYTINGUNUM MEÐ JÁKVÆÐNI AÐ VOPNI OG LEGGJA ÞAU MADS ÁHERSLU Á GÓÐAN VINSKAP.
HÚN LEGGUR NÚ LOKAHÖND Á TVENNS KONAR NÁM OG SÓLÓPLATA LÍTUR SENN DAGSINS LJÓS.
Gunnþórunn Jónsdóttir gunnthorunn@mbl.is
Viðtal
46 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 22.3. 2015