Morgunblaðið - 24.04.2015, Page 20

20 UMRÆÐAN
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 24. APRÍL 2015
Forseti Katalón-
íuhéraðs, Artur Mas,
birti í Morgunblaðinu
17. mars síðastliðinn
aðra grein sína þar
sem hann fjallar um
ætlaðan rétt Katalóníu
til að ákvarða um sjálf-
stæði sitt frá Spáni. Ég
ætla að fá að gera
nokkrar athugasemdir
við grein hans, eins og
ég gerði reyndar einnig við
fyrri greinina sem hann birti í
Morgunblaðinu um sama efni.
Eins og ég sagði einnig í
fyrra svari mínu þá hefði ég
kosið að hafa ekki þurft að
skrifa þessa grein þar sem ég
tel að fjölmiðlar annarra
landa séu ekki rétti vettvang-
urinn til að fjalla um málefni
sem varða spænsk innanrík-
ismál eða leita lausna á þeim
skoðanamun sem kann að
vera. Engu að síður hefur við-
horf herra Mas til þessa máls
og það hvernig hann talar um
ríkið, sem hann sjálfur er
hluti af og er reyndar æðsti
fulltrúi fyrir í Katalóníu,
neytt mig til að svara.
Mas forseti gagnrýnir dóm
stjórnlagadómstóls Spánar
sem hefur fellt úr gildi lögin
um þjóðaratkvæði sem voru
samþykkt á katalónska
þinginu á síðasta ári. Að sjálf-
sögðu má gagnrýna alla
dóma, en það sem er ekki við-
eigandi er að ábyrgðarfullur
stjórnmálamaður reyni að
brjóta leikreglurnar þegar
lög sem hann talaði fyrir eru
felld úr gildi af dómstólnum
sem samkvæmt stjórn-
arskránni hefur allan rétt til
að gera það.
Herra Mas ræðst einnig á
stjórnlagadómstól Spánar
vegna þeirra stjórnmálaafla
sem standa að baki honum og
leggur sérstaka áherslu á
stjórnmálaskoðanir forseta
dómstólsins sem á árum áður
var meðlimur í Lýðræð-
isflokknum. Hann gleymir
hins vegar alveg að nefna að
dómurinn stóð hvorki né féll
með atkvæði forseta dóm-
stólsins þar sem dómurinn
var samþykktur einróma af
öllum 12 dómurunum. Þessi
lög þurftu því að vera í mikilli
andstöðu við stjórnarskrána
til þess að ekki einn einasti
dómari, óháð stjórnmálaskoð-
unum hvers og eins, gat talið
þau ásættanleg. Herra Mas
gleymir
því líka að
stjórn-
mála-
flokkur
hans hef-
ur ávallt
tekið þátt
í kosn-
ingum til
stjórn-
lagadóm-
stóls
Spánar
og þar
hafa verið aðilar sem hafa
augljóslega stutt sjálfstæði
Katalóníu, eins og til dæmis
var raunin með fyrrverandi
varaforseta dómstólsins, sem
nú er einmitt í forsæti fyrir
stofnun sem var sett á lagg-
irnar af Mas sjálfum og hefur
það hlutverk að veita ráðgjöf
varðandi hugsanlegan að-
skilnað Katalóníu. Það virðist
vera mat herra Mas að bæði
dómstólarnir og dómar þeirra
séu aðeins „lýðræðislegir“
þegar þeir eru í samræmi við
hans eigin skoðanir og hags-
muni.
Mas notar meðal annars
þennan dóm til að réttlæta
ákvörðun sína um að boða til
þingkosninga í Katalóníu
þann 27. september næst-
komandi, sem hann sjálfur
kallar „þjóðaratkvæðiskosn-
ingar“ um stofnun sjálfstæðs
ríkis Katalóníu. Ég veit ekki
hvað eru „þjóðaratkvæð-
iskosningar“. Samkvæmt
spænskum lögum þá eru til
kosningar (til þings, forseta
og í öðrum pólitískum stofn-
unum) og svo er til þjóð-
aratkvæðisgreiðsla. Að
blanda þessu tvennu saman
er alls ekki til fyrirmyndar,
og ekki gott dæmi um það
lýðræði sem Mas saknar svo í
spænskum stjórnmálum.
Ef Mas forseti ákveður að
nýta þau völd sem spænska
ríkið (sem hann vill meina að
sé ólýðræðislegt) veitir hon-
um og hann boðar til kosn-
inga þann 27. september,
munu það einfaldlega vera
þingkosningar í sjálfstjórn-
arhéraðinu Katalóníu. Þar
mun Mas annaðhvort fá end-
urnýjað umboð sitt sem for-
seti sjálfstjórnarhéraðsins
eða ekki. Að tala um eitthvað
annað er aðeins til að villa um
fyrir kjósendum og er ekki í
samræmi við það þroskaða
lýðræði sem hann talar fyrir
og segist sakna.
Að tala niður orðspor rík-
isins sem Mas forseti er sjálf-
ur hluti af, og gegnir meira að
segja mjög mikilvægri stöðu í,
og flokka það sem ólýðræð-
islegt bara vegna þess að það
leyfir ekki það sem næstum
ekkert lýðræðisríki myndi
leyfa (þ.e. aðskilnað hluta rík-
isins í andstöðu við stjórn-
arskrá þess) er ekki rétta
leiðin til að ræða vandamálin
af hreinskilni og virðingu. Ég
sagði það í síðustu grein
minni hér í Morgunblaðinu og
segi það aftur; aðskilnaður
Katalóníu er ekki mögulegur
núna samkvæmt stjórnarskrá
Spánar frá 1978, sem var
samþykkt á sínum tíma af
meirihluta Katalóníubúa og af
stjórnamálaflokki Mas for-
seta. En það er hægt að
breyta stjórnarskránni og ef
katalónska stjórnin og kata-
lónska þingið vilja gera það
þá þurfa þau að bera þá til-
lögu upp til að hægt sé að
ræða það af alvöru af öllum
hlutaðeigandi aðilum, en það
hefur ekki verið gert enn. Að
reyna að stytta sér leið með
dulbúnum þjóðaratkvæða-
greiðslum leiðir ekkert annað
af sér en að samskipti deilu-
aðila versna og engin nið-
urstaða næst í málið.
Að lokum verð ég að við-
urkenna undrun mína vegna
síðustu málsgreinarinnar í
seinni grein Mas sem birtist í
Morgunblaðinu, þar sem
hann neitar með öllu og telur
ótækt að hann sé ásakaður
um að vilja reisa ný landa-
mæri. Að stofna nýtt ríki og
skilja sig frá öðru, er það ekki
að reisa ný landamæri? Eða
er það kannski svo að ríki í
Evrópu, þó svo þau séu í Evr-
ópusambandinu, séu ekki með
sín landamæri? Hvert er ann-
ars markmið Mas með til-
lögum sínum um sjálfstæði ef
það er ekki að reisa ný landa-
mæri innan Evrópu? Í ein-
lægni sagt þá tel ég það frá-
leitt að hægt sé að sjá þetta
öðruvísi
Svar við annarri grein
Arturs Mas, forseta
Katalóníuhéraðs
Eftir Antonio López
Martínez » Aðskilnaður
Katalóníu er
ekki mögulegur
núna samkvæmt
stjórnarskrá Spán-
ar.
Antonio López Martínez
Höfundur er sendiherra
Spánar á Íslandi með aðsetur
í Ósló.
✝ Einar Gíslasonfæddist á
Siglufirði 24. des-
ember 1937. Hann
lést á Landspít-
alanum í Fossvogi
17. apríl 2015.
Foreldrar hans
voru Gísli Hall-
dórsson, f. 14. feb.
1907, d. 24. ágúst
1966, og Sigríður
Einarsdóttir, f. 24.
ágúst 1913, d. 24. maí 1980.
Einar átti fjögur systkini
samfeðra, Halldór, f. 20.2. 1936,
d. 3.11. 1990, Steindór, f. 1.3.
1944, d. 12.11. 1985, Guðfinnu, f.
eftir fjögurra ára nám. Árið
1991 útskrifaðist hann frá
Kennaraháskóla Íslands með
kennsluréttindi.
Þau hjónin fluttu til Íslands
árið 1970 og störfuðu fyrir
Hvítasunnukirkjuna á Akureyri.
Leið þeirra lá til Hjalteyrar, þar
sem þau stofnsettu og ráku
æskulýðsheimili fyrir börn og
unglinga, sem bjuggu við erf-
iðar aðstæður.
Eftir að Beverly lauk námi
við Montessori-skólann í Banda-
ríkjanum 2003 stofnsettu þau
leikskóla í Garðabæ, sem byggði
á þeirri stefnu og ráku hann í
fimm ár, þar til Einar komst á
eftirlaunaaldur.
Útför Einars fer fram frá
Lindakirkju í dag, 24. apríl
2015, og hefst athöfnin kl. 15.
1958, og Jón Eld-
járn, f. 1960.
Einar kvæntist
núlifandi eiginkonu
sinni Beverly Gísla-
son 14. júní 1968.
Þau voru farsæl-
lega gift í 47 ár, eða
þar til Einar lést.
Einar útskrif-
aðist frá Verslunar-
skóla Íslands 1958.
Árið 1965 urðu um-
skipti í lífi Einars er hann flutti
til Bandarkíkjanna, þar sem
hann hóf nám í guðfræði við
Bible College í Seattle, Wash-
ington. Þaðan útskrifaðist hann
Einar, þú fórst svo skyndi-
lega. Við vorum að tala saman
og svo varstu bara farinn.
Elskan mín, besti vinur minn,
lífsförunautur minn í 46 ár
(17.096 dagar). Þessar tölur
finnst mér ekki háar. Við vor-
um svo lengi saman að við gát-
um oft lesið hugsanir hvort
annars, vissum hvað hitt var að
hugsa án þess að spyrja.
Stundum fórum við eilítið í
taugarnar á hvort öðru, en eins
og þú sagðir, það bætti kryddi í
tilveruna. Ég hugsa hvað ég er
auðug að hafa þekkt þig. Þú
komst mér svo oft á óvart með
hugmyndaflugi þínu og draum-
um.
Alltaf varst þú með eitthvað
sem þú ætlaðir að gera. Þakka
þér fyrir að elska mig og segja
alltaf að ég væri sú besta og
eina…og sýndir það svo í orði
og verki. Þú varst verndari
minn og bjargvættur. Ég
skynja það núna að verndar-
hringurinn sem var alltaf í
kringum mig er horfinn. Aðeins
trúin á Jesú Krist gerir það
mögulegt að umbera þennan
skilnað. Þú elskaðir Jesús eins
og Matt.22:37 „af öllu hjarta
þínu, allri sálu þinni, og öllum
huga þínum, og náunga þinn
eins og sjálfan þig“. Það var
heiður minn að vera konan þín.
Við hittumst aftur á himnum og
ég veit að þú munt ávallt fylgj-
ast með mér.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Þín einlæga, heittelskaða
eiginkona,
Beverly Gíslason.
Mig langar að minnast Ein-
ars Gíslasonar, sem oftast var
kenndur við Hjalteyri, nokkr-
um orðum. Þau hjónin Einar og
Beverley ráku þar fjölskyldu-
heimili á áttunda áratug síð-
ustu aldar. Ég dvaldi hjá þeim
á þessu heimili í fjögur ár og
naut mikillar velvildar hjá þeim
hjónum.
Þau gerðu sitt bezta til að
ala upp börn frá brotnum heim-
ilum. Börnin kölluðu þau pabba
og mömmu.
Ég heyrði fyrst um heimilið
frá Braga Jósepssyni, aðstoð-
armanni menntamálaráðherra,
og Ásmundi Eiríkssyni, for-
stöðumanni Fíladelfíusafnaðar-
ins.
Báðir þessir menn mæltu
með þessu heimili fyrir mig
sem lausn á þessum tíma í mín-
um vandamálum. Einar hafði
heimaskóla fyrir mig og nokkra
fleiri. Einnig var hann kennari
í Hjalteyrarskóla.
Síðasta veturinn minn á
Hjalteyri rak Einar Biblíuskóla
þar sem fólk víða af að landinu
kom til að nema Guðs orð. Ein-
ar hafði mikla kristniboðshug-
sjón og hvatti fólk til að styrkja
kristniboð. Ég man að hann
fékk Önnu Höskuldsdóttur,
sem hafði verið kristniboði í
Swazilandi, til að fjalla um trú-
boð. Einar hvatti mig til að
læra ensku og fara á Biblíu-
skóla í Englandi sem var mikil
blessun fyrir mig. Einar var
uppörvandi og hvetjandi og
vildi öllum vel.
Beverley mín, ég veit að
söknuðurinn er sár hjá þér eftir
40 ára hjónaband en ég veit að
Einar mun upp rísa á efsta
degi. Þetta er sú huggun og
von, sem þið hjónin kennduð
öllum börnunum og mér. Það
er að Jesús er okkar skjöldur
og vígi þegar erfiðleikarnir
koma. Drottinn blessi þig og
styrki.
Hér er fyrsta versið í uppá-
haldssálmi Einars. Hörp-
ustrengir, 288.
Hvíta akra bylgjar blærinn,
brenna öx í sólarglóð.
Tökum gullvæg tækifærin,
tökum akurlöndin góð.
(H288)
Kær kveðja.
Helgi Borgfjörð Kárason.
Hæglátur eldri maður kom
við í Lindakirkju síðastliðið
haust, færandi hendi. Meðferð-
is hafði hann hefti sem hann
hafði tekið saman, „Hugleiðing
um trú og tilveru“. Þarna var
Einar Gíslason á ferð, að sinna
köllun sinni að breiða út
kristna trú. Heftið hefur að
geyma smásögur úr hversdags-
leikanum ásamt bænum og til-
vitnunum í bók bókanna, Biblí-
una.
Einar ásamt konu sinni Be-
verly vandi upp frá þessu kom-
ur sínar í Lindakirkju. Þau
urðu virkir þátttakendur í
kirkjustarfinu og fljótlega mik-
ilvægur hluti bænahóps sem
hittist á fimmtudagsmorgnum
og biður fyrir þeim bænarefn-
um sem kirkjunni berast. Í
bænahópnum hófust kynni mín
af Einari. Hann kom mér fyrir
sjónir sem dagfarsprúður, vel-
viljaður og hjartahlýr maður
með djúpstæða trú á vin sinn
Jesú Krist. Það var stutt í glað-
værðina og húmorinn hjá Ein-
ari.
Hann átti auðvelt með að sjá
broslegar hliðar á mannlífinu
og trúnni, samanber frásögn
hans af því, þegar hann átti í
erfiðleikum með að ákveða
hvaða buxum hann átti að
klæðast einn morguninn. Jesú
brást honum ekki, einar buxur
féllu af herðatré og eftirleik-
urinn var okkar manni auðveld-
ur.
Fráfall Einars bar að með
stuttum fyrirvara, blóðtappi í
heila og hann var farinn heim í
Guðs ríki tveimur sólarhringum
síðar. Eftir stendur Beverly og
syrgir lífsförunaut sinn. Vinir
hennar í Lindakirkju senda
henni hjartans samúðarkveðjur
og þeirra hjóna verður minnst í
bænum okkar. Þessum fátæk-
legu kveðjuorðum lýk ég með
bæn úr heftinu hans Einars:
Bæn er máttur í magnþrota hönd-
um,
sem ei megna af sjálfsvaldi neitt,
er vér skjálfum og styrkvana stönd-
um,
fær Guðs styrkur þó vandanum
breytt.
(Benedikt Jasonarson)
Fyrir hönd vina í Linda-
kirkju,
Guðbrandur Jónasson.
Það fór ekki fram hjá nein-
um þegar Einar og Beverly
komu til Hjalteyrar og stofn-
uðu þar barnaheimili. Einar var
óhræddur við að fara ótroðnar
slóðir, og ekki var hann að fela
sína einlægu trú á Drottinn,
sem hann byggði allt sitt líf og
starf á. Ég var þá á mínum efri
unglingsárum, og nánast farinn
að heiman, en náði þó að kynn-
ast þeim og tengjast lítillega.
Leiðir okkar skilja síðan í mörg
ár, eða þar til ég eignast lifandi
trú, og erum við þá báðir bú-
settir í Reykjavík. Það tekst
með okkur góð vinátta sem hef-
ur haldist alla tíð, og heimili
þeirra hjóna ávallt verið mér
opið, og vil ég þakka sérstak-
lega fyrir það. Þau hjónin helg-
uðu líf sitt störfum með börn,
og höfðu mjög gott lag á þeim,
og standa margir í þakkarskuld
við þau hjón fyrir óeigingjarnt
starf. Einar vann einnig við
kennslu, og kenndi hann yngri
bróður mínum að lesa á mjög
stuttum tíma, en hann hafði átt
í erfiðleikum með það, eða þar
til Einar tók að kenna honum.
Einar var mikið náttúrubarn,
og eftir að ég flutti norður, þá
kom hann nokkrum sinnum
norður og fór á sjó með mér frá
Hjalteyri. Eitt haustið, sem
endranær, þá er Einar kominn
norður til að fara á sjó með
mér. Þessa helgi var hvöss
sunnanátt og ekkert sjóveður.
Ég tjái Einari að við kæmust
ekki á sjóinn þessa helgi, en
Einar brosti bara og sagði:
„Við skulum biðja, treysta
Guði, og leggja síðan í hann.“
Við gerðum það og siglum síð-
an af stað, og eru mér enn í
fersku minni gömlu sjómenn-
irnir sem stóðu á ströndinni og
horfðu á eftir okkur, og hristu
höfuðið. Eftir að við komum á
miðin, þá lægði fljótlega og í ca.
2 klst fengum við bærilegt veð-
ur, við mokfiskuðum og komum
til baka með góðan afla.
Allt líf Einars var grundvall-
að á bjargfastri trú á Drottinn,
og hjarta hans brann fyrir
Hann. Þar sem hann lagði hönd
á plóginn, var ekki dregið af
sér. Ég kveð í dag kæran vin
og trúbróður, og bið Guð að
blessa og styrkja eftirlifandi
maka, Beverly, sem hefur stað-
ið þétt með manni sínum í yfir
40 ár. Blessuð sé minning góðs
drengs.
Þórir P. Agnarsson.
Einar Gíslason
Stjórnarmenn VÍS hafa víst tekið ákvörðun um að afsala sér hækkun á stjórnarlaunum sem var
samþykkt á aðalfundi um daginn. Batnandi manni er best að lifa.
Borgari.
Velvakandi Svarað í síma 569-1100 frá kl. 10-12 velvakandi@mbl.is
Stjórnarlaun