Reykjalundur - 01.10.1981, Blaðsíða 20

liggja og láta sér batna. Menn urðu að bjarga
sér eins og best jieir gátu að fá tímann til
þess að líða. Það er nú svo með lungnaberkla
að þeim fylgir ekki sársauki eða vanlíðan fyr
en veikin er komin á hátt stig og jtá í formi
andþyngsla og slappleika fyrst og fremst. Því
var ]>að æði oft, að ungt fólk vildi gleyma sér
og fór kannske ekki alltaf eftir j)eim fyrirmæl-
um sem sett voru. Fólk var með ýmisskonar
handavinnu, en aðstaða var ekki góð í Jtá veru
og þrengsli mikil. Á jtessu varð gjörbreyting
um Jtetta leyti, jtegar byggt var við hælið dag-
stofur og vinnustofur. í dagstofu skapaðist góð
aðstaða til samkomuhalds og bíósýninga. Bóka-
safn fékk þarna mjög góða aðstöðu. Vinnu-
stofur S.Í.B.S. fengu þarna inni og við opnun
jieirra gjörbreyttist aðstaða og óralangur dag-
urinn styttist að mun, jafnvel Jdó vinnutím-
inn væri ekki langur dag hvern.
Að lokum langar mig til að segja frá })ví
í örfáum orðum, hvernig ntér reiddi af eftir
höggninguna.
Ég komst fram á Kristneshæli fvrir jól og
þótti sleppa vel, niiðað við ýntsa aðra, enda
mun ég hafa verið vel undir aðgerðina búinn
frá náttúrunnar ltendi, stæltur og heilsuhraust-
ur, fyrir utan berklana. Aðgerðin bar þann
árangur, sem lienni var ætlað og tókst eins vel
og hægt var að hugsa sér. Ég losnaði strax við
smit og hef verið smitfrír síðan. Verulega var
j)ó af mér diegið eftir að ég kom framefti • o >
lá ég lengst af fyrir með hitaslæðing, þangað
til ígerðin í skurðinum hætti um vorið. Ég
hafði lést um 20 kíló, en var fljótur að bragg-
ast eftir að ég komst á ról. Þegar ég var sem
óðast að styrkjast og farinn að koma út undir
bert loft, veiktist ég aftur og hef aldrei verið
nær því að drepast en ])á. En lánið var á
næstu grösum eins og fyrri daginn. Jón Þor-
steinsson frá Reyðarfirði var þá læknir þarna,
líklega nýútskrifaður, í afleysingum. Hann
gekkst fyrir ])ví að fengin voru ný meðul. Ég
var sprautaður mikið og oft svo að illa gekk
að finna óstunginn blett á viðeigandi stað á
mínum grindltoraða skrokki undir [)að síðasta.
Jóni er ég æfinlega þakklátur síðan. Þessi veik-
indi voru fólgin bæði í lungna- og brjóst-
himnubólgu og einnig fylltist brjóstholið af
vatni þeim megin sem ég var ekki höggvinn.
Ég lá mest allt sumarið með bullandi tak og
hita. Svefnlítill vegna andjjrengslanna og van-
líðunar fyrstu þrjár vikurnar, en fór að hjarna
við úr ])ví, eftir að meðalið fór að verka. Um
haustið komst ég á ról og fór fljótlega að
vinna á vinnustofu S.Í.B.S. og er mér ])að enn-
þá í minni hvernig þessi eina klukkustund,
sem ég í upphafi vann á dag, gjörbreytti deg-
inum. Það var með ólíkindum.
Ég var á hælinu fram á sumar árið eftir,
fór þá austur á Vopnafjölð, heim. Ekki taldi
ég mig hlutgengan þar í búskapnum, sem ég
þó hafði ætlað mér. Því fór ég suður á Reykja-
lund þar sem ég var vistmaður fyrst, síðan
starfsmaður. Það segir í raun og veru allt sem
segja þarf um hug minn til þeirrar stofnunar
að ég skuli vera þar enn 30 árurn eftir að ég
kom fyrst á staðinn. Telja verður að ég hafi
verið ótrúlega heppinn í ])essum veikindum,
fyrir utan það að ég skyldi komast á Reykja-
lúnd, sem varð mitt stóra lán.
Heilsuhæli NLFÍ í Hveragerði í maí 1981.
18
REYKJALUNDUR