Húnavaka - 01.05.1981, Qupperneq 11

Ávarp
Að venju kemur Húnavakan út er líður að vori og hœkkandi sól vermir jörð. Efni
hennar er nú eins og undanfarin ár með hefðbundnum hœtti.
Það er ánœgjulegt að fá sögur, Ijóð eða frásagnir frá stöðugt fleiri og það nýjum
höfundum, sem eru sprotlnir úr jarðvegi hins daglega lífs í héraðinu. Hjá þeim
kemur fram margt úr lífi og starfi fólksins sem fengur er að varðveita, þótt ekki
standist það allt þœr kröfur er lœrðir ritspekingar gera. Húnavaka er ekki hugsuð
sem þurrt frœðirit, heldur lifandi sýnishorn af húnvetnskri alþýðlegri frásagnar-
list. Samhliða því birtir hún viðameiri greinar, fréttir ogfróðleik úr héraðinu, sem
vandað er til heimilda á. Það eru því í raun frumheimildir um samtímann og
viðkomandi efni.
Um leið og öllum þeim er leggja ritinu til efni eru fœrðar bestu þakkir, hvetur
ritnefndin ykkur til að festa á blað og bjarga frá gleymsku ýmsum þjóðlegum
fróðleik og öðru því sem frásagnarvert er. Takið ykkur penna í hönd og hjálpið
okkur til að auka fjölbreytni Húnavökunnar. Afýmsu áhugaverðu og fjölþœttu efni
er að taka. Margir þœttir í sögu og atvinnulífi héraðsins liggja enn óbættir hjá
garði.
Þið sem eigið efni og viljið láta okkur það í té, hafið samband við ritstjóra eða
ritnefnd. Hafi einhverjir efniviðinn en ekki aðstöðu til að skrá hann sjálfir erum
viðfúsir að veita aðstoð til þess að koma efninu á blað.
Vorið hefur löngum fœrt Islendingum gleði og bjartsýni eftir langan og oft
strangan vetur. Þrátt fyrir breytta þjóðlífshœtti — björt og hlý húsakynni og önnur
efnisleg gæði — hefur ströng vetrarveðrátta mikil áhrif á líf okkar. Enn megnar
tæknin ekki að tryggja rafljós á hverju heimili er stórviðrin geisa. Fannfergi og
dimmviðri getur lokað fyrir samgöngur og hver og einn verður að sitja heima án
þeirra þœginda sem raforkan veitir.
Vœri ekki ástæða til að staldra við og hugleiða hversu við á síðari helmingi 20.
aldarinnar erum orðin háð tækninni. Nær öllþessi tækni byggist á raforkunni. Og
ef það er ekki raforkan þá er það olían eða bensínið. Olían er innflutt og óvíst hvað
marga áratugi hún endist. Raforkuna getum við framleitt með því að beisla árnar