Húnavaka - 01.05.1981, Síða 54

52
HÚNAVAKA
en það var Valur gamli sem hitti á slóðina þótt dimmt væri. Nú, það er
ekkert með það að við dembum okkur á eftir honum og heim á Hól. En
þá fóru einhverjir að koma í slóðina á eftir okkur sem voru farnir að
snúast. Þegar svo sá grái kemur heim á Hólinn þá stendur Páll gamli
úti og er að hlusta eftir hvort menn kæmu og hann segir: „Það er þá
grái klárinn á Asum sem hefur ratað rétta leið“, en klárinn stoppaði
við skálavegginn. Menn voru svo að smátinast að nema Júlíus, hann
villtist vestur á Öldur framan við Sauðafell. Hann var alltaf vel
ríðandi og getur hafa riðið langt vestur á Öldur. Hann var þræl-
kunnugur og hefur kannast við landslagið á Öldunum en ásarnir þar
eru alltaf brattari austanundir en væstan. Hann hefur áttað sig á því á
endanum og snúið við og náð Fellakvísl. Hann var ekki viss um hvaða
kvísl það væri en hélt niður með henni og komst svo einhvers staðar í
skjól undir bakka og hélt þar til þangað til birti. Það hefur líklega
verið einhversstaðar vestur undan Áfangafellinu. Nú, svo hélt hann
áfram niður með um morguninn og kom þá að ármótunum þar sem
Kolka rennur niður í Fellakvísl. Þá var hann farinn að átta sig og reið
upp með Kolku og á Hólinn. Það glaðnaði nú heldur yfir mann-
skapnum þegar hann kom — það var svo snemma um morguninn að
ekki var enn talið fært að fara að leita að honum.
Aðbúnaðurinn þessa nótt þætti liklega ekki góður núna. Það lögðu
engir i að tjalda en með svona miklum mannskap hefði verið hægt að
reisa eitt eða tvö tjöld með því að raða mönnunum í kring meðan verið
væri að koma því upp. En það troðast allir inn í þennan gamla skála.
Það komu alltaf menn á móti á Hólinn til að hjálpa til við stóðið, en
það var rekið niður á undan fénu og réttað áður en fjársafnið kom, svo
að þessa nótt gistu 42 menn í kofanum.
Ég skil ekki núna hvernig við tróðumst þarna inn, og var mikið að
ekki varð slys af því. Þá var þverpallurinn í hálfum kofanum og
þónokkrir skríða undir pallinn og búa þar um sig. En aðrir leggjast
látlaust upp á pallinn, nema að allt í einu brestur bitinn inn við
vegginn. Munaði litlu að allt færi ofan á mennina sem undir lágu. Það
var rokið til og skrínum troðið undir brotið og þannig hékk þetta uppi
um nóttina. Gólfið var annars sæmilega þurrt en það gátu eiginlega
engir legið og við sátum bara uppi á skrínunum okkar. Við gátum étið
inni og svo var hitað kaffi og sjálfsagt hafa einhverjir étið félagslega.
Hestarnir voru bundnir í skjóli í brekkunni undir skálanum. Það var
ekki vakað yfir þeim en farið út að gá að þeim öðru hverju um nóttina.