Húnavaka - 01.05.1981, Qupperneq 55

HÚNAVAKA
53
Daginn eftir með birtingu var hann að ganga niður með hríðina og
birti alveg sæmilega svo að það varð leitarbjart. Þegar kom fram á
daginn fór að rigna dálítið en það var ekki að meini. Uppi á heiði var
þúfnafylli af snjó svona út fyrir vötn en fór þá að minnka en það var
grátt í Stóradalsnesi og kringum Svinavatnið. Hestarnir voru alveg
glorhungraðir. Þegar ég kom út að Lómatjarnarflánni stóð eitthvað á
þeim að austan. Þúfurnar voru orðnar auðar og mikið þótti mér vænt
um að geta stoppað og lofað klárunum að glyfsa niður. Það var orðið
lítið eftir af birtutímanum þegar við komum út á Heygarðaás en
áfram var haldið með safnið og um klukkan þrjú um nóttina komum
við ofan í rétt.
Þetta er með verstu hríðum sem ég hef lent í í göngum. Þó var slæm
hríð haustið 1968 í seinni göngunum og þá riðum við í hópum frá
Kúlukvísl út á Kolkuhól og ekkert hægt að leita, þýddi ekkert að dreifa
sér.
Þú hefur farið í göngur flest haust síðan þú byrjaðir?
Ég fór í göngur 53 haust nema hvað eitthvað fjögur haust féllu úr,
en ég var oft í tvennum göngum, fór í eftirleitir og allar mögulegar
heiðarferðir. Fyrst fór ég í seinni göngur þegar ég var 21 árs. Pabbi
hafði alltaf fyrri göngur og ég fór fyrir hann. Svo var það þetta haust
— haustið 1933 — að Björn á Ytri-Löngumýri vantaði mann í göngur
og ég fór fyrir hann. Björn lagði til hestana en þeir reyndust báðir
heldur lélegir og ég sagði Birni það síðar að ég myndi aldrei fara oftar
á hesti frá honum.
Hvernig var þá leitum hagað í seinni göngum?
Við riðum lausir í Kolkuhól fyrsta daginn og lágum þar um nóttina.
Svo var leitað fram Öldur að vestan og fram í Fjöll. Það var svaka
áfarigi því við lágum í Þjófadölum með Arnesingum þá nótt. Svo
þriðja daginn var leitað austur í Hraunið eftir veðri og ástæðum en
Árnesingar leituðu það líka og út að Hveravöllum. Svo leituðum við
tungurnar og gistum í Kúlukvíslarskála. Fjórða daginn var leitað út að
Kolkuhól og fimmta daginn niður. Það var degi lengur en nú. Þá voru
átta menn í seinni göngunum. Hann var lengi seinnigangnaforingi
hann Kristinn Árnason, sem var viðloða hér í þessari sveit lengst af en
síðustu árin á Kagaðarhóli. Hann var lausamaður, í kaupavinnu á
sumrin og stundum vetrarmaður einhvers staðar en varð svo póstur
hér í sveitinni. Hann var mjög lengi gangnamaður fyrir þá Giljár-
bræður og vildi helst vera í öllum göngum og þrælkunnugur á heið-