Húnavaka - 01.05.1981, Qupperneq 154

152
HÚNAVAKA
Er sr. Bjarni Pálsson í Steinnesi andaðist hlaut sr. Þorsteinn B.
Gíslason brauðið og sat þar alla sína prestsskapartíð. Þó sr. Þorsteinn
væri einn i framboði var meiningarmunur um prestsefnið meðal
manna. Var skammt um liðið frá því hann var unglingur í Koti, meðal
Húnvetninga, og nú kallaður til að boða þeim kristnidóminn.
Sr. Þorsteinn flutti í Steinnes 1923 og setti saman bú. Hann
kvæntist 13. júlí 1922 Ólínu Soffíu Benediktsdóttur frá Hrafnabjörg-
um í Svínadal. Hún var fósturdóttir Guðmundar Ólafssonar í Ási. Vel
hugsandi og menntuð kona, söngelsk og var um árabil organisti í
Þingeyra- og Undirfellskirkjum. Hún var dagfarsprúð og góð hjúum
sínum og stjórnaði vel búi þeirra hjóna.
Þau eignuðust þessi börn: Sigurlaugu Ásgerði gjaldkera, Guðmund
Ólafs prest í Árbæjarprestakalli í Reykjavík, kvæntan Ástu Bjarna-
dóttur, Gísla Ásgeir lækni á Kleppi, kvæntan Lilju Jónsdóttur hjúkr-
unarkonu, öll eru þau systkinin búsett i Reykjavík og eru hið mætasta
fólk.
Sr. Þorsteinn bjó búi sínu að Steinnesi er blómgaðist og lét reisa nýtt
prestseturshús. Honum farnaðist vel í starfi sínu, óx að vinsældum og
virðingu og var manna ástsælastur. Kom þar til að hann var traust-
vekjandi maður og samviskusamur í embætti og félagsmaður ágætur.
Hann reyndist fólki vel er leitaði til hans, en að hinu leytinu einbeittur
og stefnufastur. Hélt hann til jafns við aðra og var eigi síður sveitar-
höfðingi en aðrir nefndarmenn í heimahéraði. Minnugur mun hann
hafa verið lifsbaráttunnar fyrir að komast í skóla. Og þar sem hann var
náttúraður fyrir kennslu, hélt hann með ríkisstyrk unglingaskóla í
Steinnesi frá 1934- 41, er þótti gera mikið gagn og beina ungmennum
á heillavænlegar lífsbrautir.
Þá var sr. Þorsteinn sem vænta mátti ágætur barnafræðir sinna
fermingarbarna. Hann húsvitjaði alla tíð reglulega meðan sú siðvenja
var í heiðri höfð jafnhliða manntalsstarfinu. Var hann þá hinn ræðn-
asti við borgara, bændur og búalið, enda var hann alþýðlegur i við-
móti og laus við allt yfirlæti.
Sr. Þorsteinn var prófastur í Húnaþingi frá 1951-1967. Hann var
hollur sínum starfsbræðrum í Drottni og þeim góðviljaður í margan
máta. Má ég þar minnast hans.
Hann sat á Kirkjuþingi frá 1958-1968 og þótti þar góður liðsmaður
og var oft formaður laganefndar þingsins.