Dagblaðið Vísir - DV - 07.08.2009, Síða 26

Farvel, mitt Fólk
Í ungdæmi sínu lærði Svarthöfði eitt, því fámennari sem stjórn-málaflokkar eða félagasamtök verða því meiri líkur eru á að
þau klofni. Auðvitað má finna dæmi
þess að stórir flokkar klofni, svo sem
Sjálfstæðisflokkurinn 1987 og 1999, en
einhvern veginn virðist það loða við
smáflokka og fámenn félög að deil-
urnar verða harðari og límið minna en
í stóru flokkunum og samtökunum.
Eða hvernig væri saga vinstrihreyfingarinnar á Íslandi ef Alþýðuflokk-urinn hefði ekki haft
fyrir venju að klofna eins og
einu sinni á áratug? Þar var
klofningur flokksins kominn á
það stig að lýsa mætti sem hálf-
gerðu listformi. Og einhvern
veginn virtist það vera svo að því
minni sem flokkurinn varð áttu
flokksmenn erfiðara með að
halda sig í einu félagi.
Þess vegna þarf það kannski ekki að
koma á óvart að
Borgarahreyf-
ingin virðist á
barmi klofn-
ings, þar sem
einn þingmaður talar ekki við þrjá
samherja sinna og hvetur þá til að
hætta á þingi svo fólk sem fylgi stefnu
flokksins betur komist að í þeirra stað.
Og þremenningarnir gefa auðvitað
lítið fyrir sinn stefnufasta samherja
og kemur ekki til hugar að hlusta á
hann. Forsjálir menn sáu reyndar fyrir
kosningar að það kynni að verða erfitt
að halda Borgarahreyfingunni saman.
En að hún skyldi ekki halda út nema
tæpa þrjá mánuði áður en allt logaði
stafna á milli.
Reyndar er það ekkert eins-dæmi að flokkar og félög klofni. Frjálslyndi flokkur-inn klofnaði til dæmis áður
en hann varð til. Þegar Sverrir Her-
mannsson ákvað að fara í samstarf
við nokkra forystumenn Samtaka um
þjóðareign og hleypa þeim í flokkinn
sinn hefur hann varla séð það fyrir að
þeir ættu eftir að reyna að reka hann
úr sínum eigin flokki. Sverrir var þó
við öllu búinn og skráði kennitölu
nýja flokksins á sjálfan sig og átti því
bæði nafnið og flokkinn.
Sandkorn
n Mikil óvissa virðist ríkja um
samstarfið innan Borgara-
hreyfingarinnar eftir að þrír
þingmenn hennar greiddu at-
kvæði gegn aðildarumsókn að
Evrópusambandinu á þingi.
Þráinn
Bertels-
son hefur
ekki talað
við félaga
sína síðan
og velta því
ýmsir fyrir
sér hvort
hann fari að
hugsa sér
til hreyfings. Ljóst má vera að
einhverjir gætu hugsað sér að
auka þingstyrk sinn með auka
þingmanni. Þó hafa heyrst
þær raddir innan úr Fram-
sóknarflokknum að sumir þar
óttist það mest að Þráinn skili
sér aftur í flokkinn sem hann
yfirgaf skömmu fyrir síðustu
þingkosningar.
n Yfirgefi Þráinn Bertelsson
félaga sína í þingflokki Borg-
arahreyfingarinnar bætist
hann í stóran flokk manna
sem hafa skipt um pólitíska liti
á miðju kjörtímabili. Frjáls-
lyndi flokkurinn breyttist að
sumra mati
í hálfgerða
biðstöð síð-
ustu ár til-
veru sinnar.
Flokkurinn
missti Jón
Magnússon
og Gunnar
Örlygsson
yfir í Sjálf-
stæðisflokkinn. Fékk Kristin
H. Gunnarsson úr Framsókn-
arflokknum og missti hann
síðan aftur þangað – þó ekki
gengi hann í þingflokk flokks-
ins. Og loks fékk flokkurinn
þá Valdimar Leó Friðriksson
og Karl V. Matthíasson frá
Samfylkingunni. Athygli vek-
ur þó að allir sem hafa skipt
um flokk á miðju kjörtímabili
undanfarin ár hafa verið karl-
menn.
n Aðstoðarmenn ráðherra
geta verið fljótir að koma ráð-
herra sínum til varnar. Það
sannaðist á dögunum þegar
Einar Bárðarson, fyrrverandi
aðstoðarmaður Kjartans Ól-
afssonar, þáverandi þing-
manns, skrifaði í statuslínuna
sína „velkomin Jóhanna, á
meðan þú varst í burtu gerðist
þetta helst...“
Og vísaði þar
væntanlega
til ummæla á
dögunum um
að Jóhanna
Sigurðardótt-
ir forsætis-
ráðherra væri
í fríi. Hrann-
ar B. Arnars-
son, aðstoðarmaður Jóhönnu,
brást fljótt við og spurði: „Fór
Jóhanna eitthvað í burtu?“
Sem Einar svaraði „Fór hún,
kom hún spyr maður kannski
frekar ;-)“ Varð það Hrann-
ari tilefni til að segja að menn
hefðu augljóslega misjafnan
húmor.
LyngháLs 5, 110 Reykjavík
Útgáfufélag: Útgáfufélagið Birtíngur ehf.
Stjórnarformaður: hreinn Loftsson
framkvæmdaStjóri: elín Ragnarsdóttir
ritStjórar:
jón Trausti Reynisson, jontrausti@dv.is
og Reynir Traustason, rt@dv.is
fréttaStjórar:
Brynjólfur Þór guðmundsson, brynjolfur@dv.is
og Þórarinn Þórarinsson, toti@dv.is
auglýSingaStjóri:
ásmundur helgason, asi@birtingur.is
dv á netinu: dv.is
aðalnÚmer: 512 7000, ritStjórn: 512 7010,
áSkriftarSími: 512 7080, auglýSingar: 512 70 50.
umbrot: dv. Prentvinnsla: Landsprent. dreifing: árvakur.
dv áskilur sér rétt til að birta aðsent efni blaðsins á stafrænu
formi og í gagnabönkum án endurgjalds.
Öll viðtöl blaðsins eru hljóðrituð.
„Það er alltaf gaman að fá
starfstilboð, það kitlar
alltaf.“
Útvarpsmaðurinn fyrrverandi Jón Axel Ólafsson
er með starfstilboð í höndunum frá Kanaútvarpi
Einars Bárðarsonar. Er honum ætlað að stýra
morgunþætti stöðvarinnar. – Fréttablaðið
„Ég á möguleika á því að
fá lánsmenn en fer ekki í
það fyrr en ég þarf á því að
halda til að spara pening-
inn.“
Guðjón Þórðarson, knattspyrnuþjálfari í enska
D-deildar félaginu Crewe, þarf að passa pyngjuna
því kreppan hefur bitið menn þar jafnfast og á
öðrum stöðum. – Morgunblaðið
„Blaðið sem hann vinnur
á er eiginlega DV en það er
ekki að spila neina rullu.“
Börkur Gunnarsson, rithöfundur og
kvikmyndaleikstjóri, er við tökur á nýrri mynd
sem ber nafnið Þetta reddast! Í síðustu viku var
hluti myndarinnar tekinn upp á ritstjórn DV. –DV
„Þegar ég var bankaúti-
bússtjóri fékk fólk enga
bónusa. Bein afleiðing af
svona bónusum er
gjaldþrot bank-
ans.“
Vilhjálmur Bjarnason, lektor
við Háskóla Íslands, segir bónus-
greiðslur til starfsmanna hafa
komið Glitni á hausinn. –
DV
Landstjórar lánardrottna
Leiðari
umræðu um íslensk stjórnmál gleym-
ist oft að Steingrímur J. Sigfússon og
Jóhanna Sigurðardóttir eru ekki leið-
togar í fjárráða ríki. Nánast allt sem þau
gera er til að þóknast Alþjóðagjaldeyr-
issjóðnum. Þau eru eins konar landsstjór-
ar gjaldeyrissjóðsins, sem stýrist sjálfur af
hagsmunum lánardrottna Íslendinga, með
réttu eða röngu.
Á smærri mælikvarða stjórna Steingrímur
og Jóhanna almenningi með það fyrir augum
að gæta hagsmuna lánardrottna okkar. Allt
snýst um að gefa almenningi lágmarkssvig-
rúm til að borga bönkunum, ekki fyrir hags-
muni almennings, heldur fyrir bankana.
Hvorki Steingrímur J. né Jóhanna höfðu
nokkrar lausnir við vandanum áður en þau
tóku við völdum, ekki frekar en stjórnar-
andstaðan í dag. Enda er takmarkað hvaða
lausnir landsstjórar þurfa að hafa. Það er
varla einu sinni þannig, að þau séu í því hlut-
verki að ákveða frá hverjum peningarnir
verði teknir. Þau taka frá öllum.
Árni Páll Árnason félagsmálaráðherra
gengur meira að segja lengra en gjaldeyris-
sjóðurinn hefur beðið um. Hann er viljugasti
fulltrúi sjóðsins hér á landi. Árni „jarl“ túlk-
ar samkomulagið við sjóðinn þannig að ekki
megi leiðrétta stökkbreyttar húsnæðisskuld-
ir almennings. Hann segir að í því felist „að
ekki verði um almennar skuldaniðurfelling-
ar að ræða“.
Engir aðrir flokkar hafa bent á betri leið
en þá sem ríkisstjórnin hefur farið á vegum
AGS. Fyrir kosningarnar lagði Sjálfstæðis-
flokkurinn til að tekin yrði upp evra í sam-
starfi við AGS. Vandinn var að sjóðurinn var
ekki til í það samstarf og hafði aldrei verið.
Allar leiðir liggja til Alþjóðagjaldeyris-
sjóðsins. Tilfelli Argentínu, sem fjallað er
um í helgarblaði DV, gefur hins vegar tilefni
til varúðar. Vandamál Argentínu voru þau
sömu og Íslands: Spilling, vanráðin einka-
væðing og léleg efnahagsstjórn. Þarlend
stjórnvöld reyndu að leysa vandann með
gríðarlega háum lánum hjá gjaldeyrissjóðn-
um til að viðhalda of háu gengi gjaldmiðils-
ins. Íslenska ríkisstjórnin sker nú niður og
undirgengst Icesave-skuldina til þess að fá
sams konar lánafyrirgreiðslu hjá sjóðnum.
Niðurstaða endurskoðunarnefndar sjóðsins
árið 2004 var sú að sjóðurinn hefði dýpkað
kreppuna í Argentínu, en ekki leyst hana. Að
lokum gat þjóðin ekki borgað. Tíminn leiðir í
ljós hvort „Guð blessar Ísland“ eða ekki.
Á meðan spurningin er ekki hvort slíta eigi
samstarfi við AGS er í raun engin spurning.
Hin leiðin þyrfti líklega að fela í sér skyndi-
upptöku annars gjaldmiðils eða meira fall
krónunnar. Hvorug leið er uppi á borðinu.
Íslensk stjórnmál skipta núorðið litlu
máli. Það er orðið svo litlu að stjórna.
Jón trausti reynisson ritstJóri skriFar. Á meðan spurningin er ekki hvort slíta eigi samstarfi við AGS er í raun engin spurning.
bókStafLega
Bankaleynd í þágu þjófa
Já, kæra þjóð, við erum enn þá að
hneykslast á því að Bretar skyldu voga
sér að setja á okkur hryðjuverkalög.
Við lesum um það í útlenskum blöð-
um að hér hafi menn notað bank-
ana eins og einkalánaklúbba þar sem
fáir útvaldir gátu valsað um og tekið
lán án trygginga. Mér er nákvæm-
lega sama hvað þessir menn heita – í
mínum augum eru þeir ótíndir þjófar
og ég skammast mín fyrir það að til-
heyra þjóð sem hefur ekki döngun í
sér til að refsa slíkum mönnum. Við
erum svo magnaðar lyddur að við
neitum að borga skuldir glæpamann-
anna en um leið lofum við hetjurnar
sem hér lögðu allt í rúst. Viðskipta-
ráðherra okkar talar um að menn
hafi gert mistök þegar þeir ákváðu
umgjörð um sölu banka og sættust á
regluverk í kringum störf manna sem
létu greipar sópa í bankabraskinu.
Hér voru ekki gerð nein mistök. Allt
þetta bévítans bankaplott var þaul-
hugsað – hver einasta færsla var út-
pæld og lagaumhverfið tryggði það
að þjófarnir gætu farið sínu fram.
Samtryggingin og vinirnir eru enn á
sínum stað og þrjótarnir ganga laus-
ir í dag.
Á meðan helmingaskiptaveldið
naut góðs af einkavinavæðingu þá
fengu stórþjófar óáreittir að braska
með eigur þjóðarinnar. Og líklega
þurfa þeir ekki að hafa áhyggjur af
neinu – ja, ekki fyrr en æstur múgur-
inn gefst upp á að bíða eftir afskiptum
ríkisvaldsins.
Einn kaldan vetrardag týndi lítill
drengur 96 krónum og hann leitaði
í snjónum og hann fann krónurnar
sínar. Nokkrum árum síðar fór mað-
ur af stað með 96 milljarða, hann var
svo óheppinn að týna þeim öllum. En
í þessu tilvikinu fór enginn að leita og
það ætlar enginn að leita.
Við erum með bankaleynd í
þágu manna sem ekki vilja leyfa
okkur hinum að sjá hverju þeir hafa
stolið. Við kjósum á þing menn sem
bjóða fram krafta sína í nafni flokka
sem hafa svikið okkur svo gjörsam-
lega að í reynd hefði verið eðlileg-
ast að banna bæði Sjálfstæðisflokk
og Framsóknarflokk. Já, það er sama
hvert litið er – alls staðar sitja fulltrú-
ar helmingaskiptaveldisins og vernda
vini sína fyrir skakkaföllum. Enn þá
eru óvinir þjóðarinnar í skilanefnd-
um bankanna og enn þá heyrum við
af bankastjórum sem hugsa um það
eitt að fela slóð glæpamanna. Síðasta
dæmið í þeirri löngu sögu er banka-
stjóri Kaupþings – maður sem ætti að
skammast sín og ætti í raun og veru
ekki að þurfa að mæta aftur til vinnu.
Í fórum sínum fávís þjóð
þau forréttindi hefur
að vera talin glaðleg, góð
og gáfuð er hún sefur.
kristján hreinsson
skáld skrifar
„Við erum svo
magnaðar lyddur
að við neitum
að borga skuldir
glæpamannanna“
SkáLdið Skrifar
26 föstudagur 7. ágúst 2009 umræða
Í