Dagblaðið Vísir - DV - 07.08.2009, Blaðsíða 38

38 föstudagur 7. ágúst 2009 helgarblað
„Ég kom fyrst til Íslands árið 1978 og vann bæði á
rannsóknarstofnun landbúnaðarins og við rann-
sóknir á Landspítalanum af því að ég er mennt-
aður efnafræðingur. Mér fannst það hundleið-
ingt og fór því út í veitingabransann,“ segir Peggy
Fridriksdottir hlæjandi þegar blaðamaður spyr
hvernig tengsl hennar við Ísland hófust.
Peggy var stödd hér á landi á dögunum en
hún býr núna skammt frá Vancouver í Kanada.
Þar lauk hún nýlega árslöngu námi sem færir
henni réttindi til að starfa sem ráðgjafi fyrir inn-
flytjendur, eða „immigration consultant“. Í ljósi
þess að margir Íslendingar eru nú, og hafa verið
síðustu mánuði, að líta í kringum sig eftir búsetu-
og atvinnumöguleikum í öðrum löndum ákvað
Peggy að koma hingað til lands til að bjóða fram
aðstoð sína í þeim efnum. Miklar möguleikar á
góðri vinnu og bjartri framtíð séu nefnilega fyrir
hendi í Kanada.
Rak þRettán veitingahús
Peggy á marga vini á Íslandi og þeir sem ekki
þekkja hana kannast samt kannski við andlitið.
Hún var stórtæk í veitingabransanum hér á landi
fram á tíunda áratuginn, raunar það stórtæk að í
grein í dagblaðinu Pressunni árið 1989 var hún
kölluð „veitingahúsadrottningin“. Þegar mest lét
rak hún hvorki fleiri né færri en þrettán veitinga-
hús.
„Fyrsta veitingahúsið sem ég átti var Sælker-
inn í Austurstræti, þar sem bruninn varð nýlega,“
segir Peggy og á þar við brunann síðasta vetrar-
dag árið 2007 þar sem húsin við Austurstræti 22
og Lækjargötu 2 urðu eldi að bráð. Peggy stofn-
aði líka Ítalíu við Laugaveg og á meðal annarra
staða sem hún rak má nefna Í kvosinni, Fóget-
ann og indverska staðinn Taj Mahal sem var við
Hverfisgötu.
Á háskólaárunum í Pennsylvaníu í Banda-
ríkjunum kynntist Peggy íslenskum manni, flutti
með honum hingað til lands að námi loknu og
þau giftust og eignuðust þrjár dætur. Þau skildu
árið 1994 og í framhaldinu ákvað Peggy, sem
fædd er í Guyana í Suður-Ameríku, að flytja frá
Íslandi. Næsti viðkomustaður varð Kanada, nán-
ar tiltekið borgin Vancouver.
ORðin þReytt
„Ég hélt áfram veitingahúsarekstri þar og er enn
í þeim bransa. Ég er hins vegar búin að vera í
þessu núna í tuttugu og fimm ár og er orðin svo-
lítið þreytt. Þess vegna er ég að reyna að selja
veitingastaðinn minn í Vancouver,“ segir Peggy
sem samtals hefur haft fjóra veitingastaði á sín-
um snærum frá því hún fluttist til Kanada, auk
þess að reka veisluþjónustu og samlokufram-
leiðslu. En nú er mál að linni.
„Ég ætla að selja þetta allt því ég ætla ekki að
slíta mér út lengur. Ég er aldarfjórðungi eldri og
feitari en ég var þegar ég byrjaði og þetta er orðið
allt of erfitt fyrir mig,“ segir Peggy og skellir upp
úr.
Peggy býr núna í Chilliwack, áttatíu þúsund
manna bæ um hundrað kílómetra austur af
Vancouver. Hún segir búferlaflutningana vestur
um haf á sínum tíma ekki hafa verið afgreidda á
einni nóttu.
„Öll þessi pappírsvinna við að sækja um dval-
arleyfi, atvinnuleyfi, fara í viðtöl og allt þetta var
svolítið erfitt. Þegar ég athugaði hvað það kostaði
að fá lögfræðing til að gera þetta fyrir mig kom í
ljós að þetta var tuttugu þúsund dollarar þannig
að ég gerði þetta sjálf. Ég fékk því góða reynslu í
að standa í svona.“
MaRgiR „geRviséRfRæðingaR“
Um svipað leyti og Peggy hafði ákveðið að fara
að gera eitthvað annað en að reka veitingahús sá
hún auglýsingu um nýtt nám í University of Brit-
ish Columbia (UBC) en skólinn er í Vancouver.
Henni leist strax vel á það, sótti um og fékk inn-
göngu.
„Ótrúlega margir voru farnir að þykjast
vera sérfræðingar í þessum málum í Kanada
og voru að hjálpa fólki við að flytja til lands-
ins. Það breyttist nýlega eftir að sett voru lög
sem kveða á um að til að mega koma að slík-
um málum þurfir þú annaðhvort að vera lög-
fræðingur sem sérhæfir sig í þessum málum
eða hafa lokið þessu námi í UBC,“ segir Peggy
sem hóf þetta heilsársnám í fyrrasumar og út-
skrifaðist fyrir nokkrum vikum.
„Ég er ekki með lögfræðipróf en ég veit
meira um innflytjendamál í Kanada heldur en
lögfræðingur sem sérhæfir sig í innflytjenda-
málum. Og af því að ég er sérfræðingur í þess-
um málum má ég vinna úti um allt Kanda.
Lögfræðingar mega hins vegar aðeins vinna
í því fylki sem þeir hljóta menntun sína. Ef
fólk vill fara til Manitoba get ég séð um það,
ef það vill fara til Vancouver, Toronto eða eitt-
hvert annað get ég líka séð um það. Og ég vil
sérstaklega hjálpa Íslendingum af því að ég
kann íslensku. Auðvitað vil ég líka aðstoða
fólk frá öðrum löndum við að flytja til Kanada,
til dæmis frá fæðingarlandi mínu, Guyana, en
núna vil ég einbeita mér að því að rétta Íslend-
ingum hjálparhönd í þessum efnum vegna
ástandsins hér á landi,“ segir Peggy sem þegar
er búin að stofna fyrirtæki sem sérhæfir sig í
þessum málum.
Uppbygging vegna ÓlyMpíUleikanna
Áhrif alþjóðakreppunnar eru ekki nærri því
jafnmikil í Kanada og á Íslandi og í Bandaríkj-
unum að sögn Peggy. Sú staðreynd að vetrar-
ólympíuleikarnir verða haldnir í Vancouver á
næsta ári hjálpi þar til.
„Fólk hefur aðeins minna en það hefur haft
en af því að Ólympíuleikarnir eru að koma er
verið að eyða miklum peningum til að gera allt
klárt fyrir þá. Veitingahús finna aðeins fyrir því
að fólk er eyðir ekki alveg jafnmiklu en mun-
urinn er ekki nærri því jafnmikill og til dæm-
is í Bandaríkjunum, og að sjálfsögðu ekki jafn-
mikill og hér á Íslandi. Kanadíski dollarinn er
mjög sterkur núna og ég sé fram á að ef banda-
ríski dollarinn fer að lækka eins og margir spá
verður sá kanadíski enn sterkari.“
Aðspurð hvernig störf séu í boði í Kanada
fyrir Íslendinga sem gætu hugsað sér að skoða
þennan möguleika segir Peggy þau helst vera
í tækni- og byggingageiranum. „Í British Col-
umbia eru til dæmis núna tæplega fjörutíu
störf í boði í þeim geira fyrir innflytjendur. Ef
fólk hefur unnið við þessi störf í að minnsta
kosti eitt ár á síðustu tíu árum getur það feng-
ið tilskilda pappíra á innan við einu ári. Það er
mjög óvenjulegt, yfirleitt tekur það nokkur ár.
Það er nefnilega mikil eftirspurn eftir iðnaðar-
mönnum vegna Ólympíuleikanna.“
vilja halda í háskÓlaneMana
Peggy segir líka ákveðið prógram í gangi með
yfirskriftinni „Canadian Experience Class“
sem felst í háskólanámi og möguleika á vinnu
í framhaldi af því. „Ef þú ferð í háskóla í að
minnska kosti tvö ár geturðu fengið atvinnu-
leyfi til að vinna í eitt ár eftir útskrift og síðan
sótt um að fá að vinna lengur. Áður þurftirðu
að flytja fyrst aftur til heimalands þíns, sækja
um og bíða svo svara,“ segir Peggy en tilgang-
urinn er að fólk sem mennti sig í Kanada flytji
ekki strax aftur úr landi eftir að hafa náð sér
í menntunina og komi aldrei aftur eins og al-
gengt hefur verið.
Fyrir þá sem vilja kynna sér nánar þá mögu-
leika sem í boði eru í atvinnumálum í Kanada,
og fá aðstoð við hugsanlega búferlaflutninga
vestur um haf, geta sent póst á peggy@pic-
canada.com. Peggy er einnig að vinna að upp-
setningu vefsíðu fyrir fyrirtæki sitt á slóðinni
pic-canada.com.
kristjanh@dv.is
peggy fridriksdottir var kölluð „veitingahúsadrottningin“ í dagblaðinu Pressunni fyrir tuttugu árum.
Engin furða þar sem hún rak þá þrettán veitingahús hér á landi. Nokkrum árum seinna yfirgaf Peggy Ísland
í kjölfar skilnaðar við íslenskan eiginmann sinn og nam land í Kanada, landinu sem þúsundir Íslendinga
fluttu til í landflóttanum mikla á seinni hluta 19. aldar og byrjun þeirrar 20. Núna hefur efnafræðingurinn
Peggy menntað sig í innflytjendamálum og vill hjálpa Íslendingum 21. aldarinnar að hefja nýtt líf í Kanada.
peggy fridriksdottir Henni er margt
til lista lagt. Hefur starfað í aldarfjórðung
í veitingahúsarekstri og er menntuð í
efnafræði og innflytjendamálum.
Mynd Rakel Ósk sigURðaRdÓttiR
hjálpar íslendingum
„Veitingahúsadrottningin“