Dagblaðið Vísir - DV - 07.08.2009, Side 34

34 föstudagur 7. ágúst 2009 helgarviðtal
þvílík forréttindi að vinna við að mæta á æf-
ingu, hlaupa eins og fífl og sparka í fótbolta. Ég
held að þessi ánægja sem maður fær út úr því
fari aldrei úr mönnum með gott keppnisskap.“
Má segja að þú sért hinn íslenski Paulo
Maldini?
„Ég ætla nú ekki alveg að setja mig í þann
„bracket“,“ segir Hermann hlæjandi. „Ég ætla
ekki að dirfast til þess. En ég er í fínu standi alla
vega ennþá. Ég er samt bara þrjátíu og fimm
ára þannig að ég á aðeins í land með hann. Ég
myndi kannski frekar segja að ég sé hinn ís-
lenski Ryan Giggs. Við erum svipað teknískir,“
segir Hermann og skellir aftur upp úr. Bætir
svo við skömmu seinna í alvarlegri tón. „Nei
nei, maður þakkar bara fyrir að vera ennþá í
fínu standi og reynir að vinna í því að halda sér
í góðu formi.“
Stöðugleiki hjá landSliðinu
Við snúum spjallinu að landsliðinu. Í undan-
riðlinum fyrir HM á næsta ári hefur liðið spilað
sjö leiki og fengið úr þeim fjögur stig. Skiljan-
lega er Hermann ekki sáttur við þá uppskeru.
„Við erum náttúrlega hundfúlir með hana.
Það sem við getum þó kannski horft á er að við
náðum loksins stöðugleika. Við vorum inni
í öllum þessum leikjum. Fyrri hálfleikurinn
á móti Hollandi heima var reyndar slakur en
við spýttum alla vega í lófana og sýndum okk-
ar rétta andlit í seinni hálfleik. Og í leikjunum
fimm þar á undan skildi oft lítið á milli,“ segir
Hermann og bætir við að honum hafi fundist
jákvætt að menn í hverri einustu stöðu vissu
nákvæmlega hverju þeir ættu að skila í hverj-
um leik. „Svo finnst mér við byrjaðir að halda
boltanum tölvuvert betur en við höfum gert
áður. En það vantaði gjarnan herslumuninn.“
Þegar Ólafur Jóhannesson landsliðsþjálf-
ari tók við liðinu fyrir tæpum tveimur árum
gerði hann Hermann að fyrirliða en Eiður
Smári Guðjohnsen hafði þá borið fyrirliða-
bandið í nokkur ár. Spurður hvort hinn aukni
stöðugleiki í leik liðsins hafi eitthvað með fyr-
irliðaskiptin að gera segist Hermann ekki geta
dæmt sig um það.
„En það kom þarna ný þjálfari með breytt-
ar áherslur. Óli kom gríðarlega sterkur inn í
starfið og náði að koma til skila því sem hann
ætlaði að sér. Ég held að það hafi haft mikið
að segja. Hann hefur líka gefið ungum mönn-
um tækifæri og flestir eða allir hafa staðist þær
væntingar og ábyrgð sem þeir hafa fengið.“
Þú spilar á móti stórstjörnum eiginlega allt
árið, hefur haft mjög færa menn sem þjálfara í
Englandi og kemur svo í landsleiki þar sem er
þjálfari sem enga reynslu hefur af alþjóðlegum
fótbolta fyrir utan nokkra Evrópuleiki með FH.
Einhverjir gætu ímyndað sér að það sé svolít-
ið skrítið.
„Óli hefur verið í bransanum lengi og hef-
ur sýnt og sannað að hann er toppþjálfari. Það
sem hann hefur líka gert með landsliðið frá því
hann tók við því sýnir að hann er mjög hæf-
ur. Svo lengi sem það er á borðinu skiptir ekki
máli hvað þú heitir eða hvar í heiminum þú ert
búinn að skapa þér nafn.“
engin Þjóðhátíð í Þrettán ár
Hermann kemur alltaf í heimsókn til Íslands
þegar hann fær frí frá boltanum á sumrin. Þá
segist hann fyrst og fremst nota tímann til að
hlaða batteríin og njóta lífsins. „Það er alltaf
frábær tími. Ég geri eins og margir Íslendingar
á sumrin, fer upp í sumarbústað, fer í golf og
hitti vinina og ættingjana. Og fer auðvitað til
Eyja. Svo sýni ég krökkunum sundlaugarnar.
Við förum í sund nánast á hverjum degi.“
Spurður hann hafi svona gaman af því að
fara í sund eða hvort það sé ungviðið sem ráði
algjörlega ferðinni segir Hermann það sam-
eiginlegur áhugi. „Bæði krakkarnir og ég höf-
um mjög gaman af því að fara í sund. Maður
saknar þess pínulítið að kíkja í laugarnar þegar
maður er úti. Það er ekki sama hefð fyrir þessu
í Englandi og ekki nálægt því jafn flottar laug-
ar,“ segir Hermann sem á tvær dætur með konu
sinni, Rögnu Lóu Stefánsdóttur: Thelmu Lóu ,
níu ára, og Ídu Marín, sjö ára. Fyrir átti Ragna
Lóa tvö börn, Stefán Kára Sveinbjörnsson, tut-
tugu og þriggja ára, og Elsu Hrund Bjartmarz,
sextán ára.
Eyjamaðurinn hressi þarf eins og allir at-
vinnumenn í fótbolta að færa ýmsar fórnir.
Ein af þeim er að sleppa Þjóðhátíð um hverja
Verslunarmannahelgi því hún fer fram þeg-
ar mjög skammt er þangað til tímabilið hefst í
enska boltanum. Hermann segir það bara eitt-
hvað sem hann hafi lært að lifa við síðustu tólf
ár.
„Þegar ég gekk til liðs við Crystal Palace
1997 fór ég út á fimmtudeginum fyrir Versl-
unarmannahelgina þannig að síðasta Þjóðhá-
tíð sem ég upplifði var árið 1996. Auðvitað er
meiriháttar að vera á Þjóðhátíð en þarna tók
bara annað við í mínu lífi. En maður veit svo
sem út á hvað þetta gengur og fær nóg af sög-
um frá fjölskyldunni. Það kemur bara aftur að
hátíðinni seinna.“
Verður þá ekki tekin einhver svaka bomba
þegar þú getur byrjað að mæta aftur þegar ferl-
inum lýkur?
„Jú, þá tek ég við brekkusöngnum. Árni
Johnsen verður bara að hætta,“ segir Hermann
og hlær. „Ég á reyndar eftir að læra á gítar en
þetta er allt að koma.“
kristjanh@dv.is
„Ég myndi kannski frekar segja að
ég sé hinn íslenski Ryan Giggs. Við
erum svipað teknískir.“
töffari Hermann mátar mótorhjól sem hann
gaf konu sinni í afmælisgjöf fyrir nokkrum
árum. Hermann segir að honum hafi fundist
þetta mjög fyndin gjöf. Annars sé hann
líklega lélegasti gjafamaður sem til sé.
reiður Landsliðfyrirliðinn lætur Arjen
Robben heyra það í landsleiknum við
Hollendinga á Laugardalsvelli í sumar.
MYnd róbert reYniSSon