Dagblaðið Vísir - DV - 15.01.2010, Blaðsíða 31

HELGARVIÐTAL 15. janúar 2010 FÖSTUDAGUR 31
að er á Salatbarnum í Skeifunni sem
blaðamaður bíður eftir Loga Geirs-
syni, handknattleiksmanni og silfur-
hetju úr Hafnarfirði. Logi er við æfingar
með landsliði Íslands þessa dagana en
það undirbýr sig nú af kappi fyrir Evr-
ópumótið í Austurríki sem hefst á þriðjudag. Þótt
blaðamaður hafi ekki útsýni að dyrunum fer ekk-
ert á milli mála þegar Logi mætir. Heilt kvenna-
handboltalið sem situr að snæðingi á staðnum lít-
ur upp í einu og eigandinn tekur Loga strax tali.
Hann er mættur með kærustuna sína, gullfallegu
körfuknattleikskonuna Ingbjörgu Elvu Vilbergs-
dóttur, sem gengur með þeirra fyrsta barn. Logi er
að sjálfsögðu stífgelaður, í þröngum leðurjakka og
brosandi út að eyrum.
ÁTTI BARA EFTIR AÐ
LÁTA BOLTANN TALA
Logi Geirsson er af handboltaættum. Faðir hans
er einn dáðasti handknattleiksmaður Íslands-
sögunnar, Geir Hallsteinsson, sem er, í eins bók-
staflegri merkingu og hægt er, þekktur fyrir sín
þrumuskot. Hvernig ætli það hafi verið að alast
upp í FH meðvitaður um að vera sonur föður síns?
„Það var áskorun alveg frá upphafi,“ svarar Logi
um hæl. „Það var alltaf verið að tala um pabba úti
um allt. Mínar fyrstu minningar tengjast því að
það voru alltaf sjónvarpsvélar heima að mynda
hann, annaðhvort þar eða gangandi með fram
tjörninni. Stundum fékk ég að vera með,“ segir
Logi og minnist sérstaklega eins þáttar um föður
sinn.
„Ég man eftir sjónvarpsþætti um hann sem hét
„Að láta boltann tala“. Það snerist um það eina sem
hann átti eftir að gera við handbolta, að láta hann
tala,“ segir Logi og skellir upp úr.
ÆTLAR AÐ VERÐA
BETRI EN PABBI
Geir hætti frekar ungur í handbolta og eignaðist
Loga tiltölulega seint, því sá Logi föður sinn aldrei
spila. Hann komst líka frekar seint að því hversu
rosalegur faðir hans hafði verið. „Pabbi er nátt-
úrlega alveg hinum megin á skalanum miðað við
mig. Hann dregur allt til baka og er mjög hógvær.
Pabbi hefur aldrei verið að draga fram neitt um sig
og það var ekki fyrr en ég komst á unglingsaldur-
inn að ég fór að finna blaðaúrklippur og svona þeg-
ar ég var að grúska í læstum skápum. Þar fann ég
stílabækur með myndum af honum og svo fann
ég líka hótunarbréf þar sem stóð að ef hann myndi
fara frá FH myndi flugvélin hrapa. Þetta var alveg
ótrúlegt að sjá margt af þessu,“ segir Logi en þrátt
fyrir frægð föður hans fann Logi aldrei fyrir neinni
pressu á að fara í handbolta.
„Pabbi kastaði aldrei til mín bolta. Ég hef nú
ekki einu sinni séð hann kasta bolta yfir höfuð.
Hann hætti frekar ungur og þá var einhvern veg-
inn handboltinn bara að baki hjá honum. Hann
snéri sér bara að þjálfun,“ segir Logi en í gegnum
þjálfun föður síns fór Logi að hafa meiri og meiri
áhuga á handbolta. Það var samt að stórum hluta
fólkið í kringum Loga sem kveikti í keppnisskapinu
í honum.
„Það var alltaf verið að segja við mig, bæði í gríni
og alvöru, að ég yrði aldrei jafngóður og pabbi. Það
kveikti bara í mér. Það spilar enn þá rosalega stórt
hlutverk í lífi mínu að ég ætlaði að verða betri en
pabbi í handbolta og það er enn á stefnuskránni,
hvort sem ég er búinn að ná lengra eða ekki,“ seg-
ir Logi.
TÓK ALDREI STERA
Í dag er Logi jafnþekktur fyrir hárið og vöðvana,
eða byssurnar eins og hann kallar til dæmis upp-
handleggina svo gjarnan. Hann hefur þó ekki allt-
af verið jafnstór og hann er í dag. Langt í frá. „Við
bræðurnir vorum mjög seinþroska líkamlega. Ég
var alveg þremur til fjórum árum á eftir öllum. Ég
hætti meira að segja í handbolta í 1–2 ár því það
voru allir orðnir miklu stærri og þyngri en ég. En
þá fór ég bara að lyfta og var ákveðinn í að draum-
urinn væri ekkert búinn,“ segir Logi en þegar hann
kom aftur inn í handboltann, 17 kílóum þyngri eft-
ir 18 mánaða fjarveru, fóru strax sögusagnir um
steranotkun í gang.
„Það héldu það margir á þessum tíma enda
þyngdist ég alveg fáránlega. Ég er samt síðasti
maðurinn sem myndi fara í eitthvað svoleiðis. Ég
get alveg sagt það að ég hafi búið mér til þennan
líkama sjálfur með mínum æfingum,“ segir hann.
LÉK VIÐ LITLU KRAKKANA
Logi viðurkennir að hann sakni svolítið gömlu
tímanna þegar hann var að mótast sem hand-
boltamaður og persóna. „Ég hugsaði rosalega ein-
beitt á þessum tíma og var með skýr markmið. Ég
einangraði mig frá vinum mínum þegar þeir fóru
að skemmta sér, var frekar bara heima að horfa á
handboltaleiki eða gera eitthvað annað,“ segir
hann.
„Svo var ég oft úti á velli með litlu krökkunum í
handbolta, ég er nú þekktur fyrir það í Hafnarfirði.
Ég var farinn að mæta á bíl þegar sumir voru ný-
byrjaðir að hjóla. En þetta var rosalega gaman. Við
bjuggum þarna til Hauka á móti FH og spiluðum
mikið,“ segir Logi og viðurkennir alveg að hann
hafi sætt skotum fyrir þetta á sínum tíma. „Jú, jú,
það var alltaf eitthvað. Það var oft sagt að Logi ætti
enga vini, hann væri bara alltaf með einhverjum
smábörnum,“ segir Logi og hlær.
FÓR Í DRAUMALIÐIÐ
Fólk hætti snögglega að hlæja að Loga nokkrum
árum síðar þegar hann dúkkaði allt í einu upp í
einu besta liðinu í þýsku úrvalsdeildinni, Lem-
go. Logi uppskar þar svo sannarlega eins og hann
hafði sáð til þar sem það var einmitt liðið sem hann
langaði í. „Ég ætlaði mér alltaf að spila með Lemgo.
Það var verið að sýna frá þýska boltanum á þess-
um tíma og þá var Lemgo meistari. Svo var ég bara
mættur þarna út rétt um tvítugt. Þetta var náttúru-
lega ótrúlegt á sínum tíma og ég man að fólk skildi
þetta ekkert. Við í FH vorum líka ekkert að gera
miklar rósir og vorum í neðri hluta deildarinnar.
Svo var ég ekki einu sinni búinn að stimpla mig inn
í landsliðið,“ segir Logi.
Sögurnar voru líka mikið þannig að hann myndi
snúa fljótt heim aftur með skottið á milli lappanna.
Logi minnist á spjallsíðu þar sem framtíð hans hjá
Lemgo var rædd til þrautar af sjálfskipuðum spek-
ingum. Þar höfðu margir litla trú á Hafnfirðingn-
um unga. „Það var verið að reyna að brjóta mann
niður. En maður fær bara þykkan skráp við svona.
Ég man að á sínum tíma gátu hlutir sem voru sagðir
við mig eða um mig setið í mér í viku. Í dag fer allt
svona bara fram hjá manni. Það er ótrúlegt hvað
atvinnumennskan og hvað maður upplifir í gegn-
um þá vinnu herðir mann,“ segir hann.
BREYTTI SÉR FYRIR DRAUMINN
„Það fyndnasta við alla söguna er hvernig ég
komst út til Lemgo,“ segir Logi. „Lemgo var að leita
að hornamanni en ég var að spila sem skytta hér
heima. Því breytti ég mér í hornamann í smátíma.
Ég fór á séræfingar með bróður mínum í Kapla-
krika og fékk Hilmar Guðmundsson markvörð til
að standa í rammanum. Mér finnst sjálfum svolít-
ið magnað hvernig ég spilaði þetta, ég ætlaði mér
þetta bara svo mikið,“ segir hann.
Þegar Logi kom síðan út vildi hann bara komast
á æfingu. „Ég vissi ekki einu sinni hvar ég myndi
búa, ég vildi bara komast á æfingu. Liðið bauð mér
að koma út að skoða íbúðir en ég sagði að ég mætti
engan tíma missa í það, það skipti mig engu mál,
liðið yrði bara að finna handa mér íbúð. Þegar ég
mætti svo skutlaði einhver maður mér, pabba og
mömmu á nýja staðinn sem var lítil íbúð fyrir ofan
banka. Ég var meira en ánægður með það á þeim
tíma.“
ERFITT EN SKEMMTILEGT ÁR
Skoðað út frá handboltanum hefur árið hjá Loga
verið vont og erfitt. Hann er búinn að vera meiddur
meira og minna frá því í febrúar og í sumar yfirgef-
ur hann Lemgo. Á sama tíma hefur svo margt gerst
í lífi hans sem er jákvætt. „Þetta ár er búið að vera
fáránlega skemmtilegt þrátt fyrir allt. Ég kynnt-
ist kærustunni minni og á von á barni, því myndi
ég ekki skipta út fyrir Evrópumeistaratitil. Ég og
Björgvin Páll settum Silver-gelið á laggirnar og
einkaþjálfaranámið gengur frábærlega. Ég hef ver-
ið að velta hlutunum mikið fyrir mér. Eins og ég sé
þetta fyrir mér er þetta bara ég, tuttugu og sjö ára,
punktur, bil, og nú hefst ný saga. Það er kominn
punktur við þennan kafla í handriti lífsins,“ segir
Logi en bætir við:
„Hvað handboltann varðar hefur árið þó ekki
verið jafngott. En þá er gott að vera með eitt og ann-
að til að grípa í eins og bækurnar og gelbransann.
Ef ég væri einn þarna úti að gera ekki neitt, meidd-
ur, þá væri ég líklega orðinn þunglyndur. Sem
betur fer á ég góða að, fjölskyldu og kærustu sem
er íþróttafólk og veit hvað það er að vera meiddur,
þannig að ég fæ mikinn stuðning sem er ómetan-
legur.“
GÆTI HÆTT
„Ég var nú bara að koma af fundi með umboðs-
manni sem er með puttana í hinu og þessu fyrir
mig,“ svarar Logi aðspurður um næsta skref. „Það
er ýmislegt í gangi en ekkert stórkostlegt. Hand-
boltamarkaðurinn í augnablikinu er ekkert sá já-
kvæðasti. Ég er náttúrulega búinn að vera á dúnd-
ursamningi hjá Lemgo þar sem ég toppaði rétt um
það leyti sem ég skrifaði undir á sínum tíma. En
núna vegna kreppunnar og þess sem er að gerast
í handboltaheiminum veit ég að næsti samning-
ur verður aldrei jafngóður, því miður. Ég ætla bara
að sjá til hvað ég geri. Ég er samt búinn að taka þá
ákvörðun að ég ætla að taka íþróttina og gleðina
fram yfir peninginn,“ segir Logi.
Hann segist vilja hafa gaman af því að spila
handbolta og vera þá tilbúinn að taka á sig ein-
hverja launalækkun en hann setur þó stefnuna
hátt. „Ég myndi frekar hætta í handbolta en spila
með einhverju lélegu liði í Þýskalandi. Ég veit ekki
hvort það er stolt eða hvað, en ef það koma ekki góð
tilboð frá góðum liðum þá er handboltinn eng-
in endastöð,“ segir hann. Smá fát kemur á blaða-
mann, hætta? Gætirðu lifað með því?
„Að sjálfsögðu gæti ég það alveg. Ég er klár á
því. Það er auðvitað aftast í goggunarröðinni að
hætta en ég nenni ekki einhverju dútli. Þá frek-
ar kem ég heim og bý til mína fjölskyldu. Ég verð
að hafa eitthvað gott upp úr þessu,“ svarar Logi
ákveðinn.
FJÖLSKYLDAN FRAM YFIR SPORTBÍLANA
Síðan Logi fór utan hefur hann stytt sér stund-
ir með ýmiss konar áhugamálum. Aðallega hefur
það verið að keyra sportbíla og mótorhjól. Logi lítur
á Ingibjörgu, kærust-
una sína sem situr við
í lífi Loga
Ég myndi frekar hætta
í handbolta en spila
með einhverju lélegu liði í
Þýskalandi.
DULARFULLUR Logi segir giftingu
á næsta leiti. Grín eða ekki?
MYND KRISTINN MAGNÚSSON
NÝTT UPPHAF Logi og
Ingibjörg eiga von á barni
og nú hefst nýtt líf hjá Loga.
MYND KRISTINN MAGNÚSSON
Ætli þetta endi ekki
með giftingu bráðum.