Dagblaðið Vísir - DV - 22.01.2010, Blaðsíða 24

UM HELGINA
GENGIÐ AÐ VERKI Ljósmyndasýningin
Gengið að verki eftir Jakob Jakobsson opnar í Ljósmynda-
safni Reykjavíkur laugardaginn 23. janúar. Jakob hefur
tekið ljósmyndir í hálfa öld og hafa viðfangsefnin helst
verið portrettmyndir, landslagsmyndir og myndir af
fólki við byggingastörf. Sýningin hefst klukkan 15 og er
aðgangur ókeypis.
ANNA JÓA MEÐ
LEIÐSÖGN
Sunnudagsleiðsögn verður um sýn-
inguna Carnegie Art Award sunnu-
daginn 24. janúar klukkan 14. Það
er Anna Jóa, myndlistarmaður og
listgagnrýnandi, sem mun ræða sýn-
inguna í samhengi málaralistarinnar
og hins dýnamíska sambands henn-
ar og annarra listmiðla í umfjöllun
um einstök listaverk og höfunda
þeirra. Sýningin er haldin í Lista-
safni Íslands og er aðgangur ókeypis.
FJÖLSKYLDU-
SMIÐJA Á KJAR-
VALSSTÖÐUM
Fjölskyldusmiðja Kjarvalsstaða
verður haldin á sunnudaginn og
er það Steinunn Sigurðardótt-
ir hönnuður sem mun þar segja
frá eigin upplifun á prjónaskap í
tengslum við sýninguna Steins-
smiðja ásamt því að leiðbeina.
Smiðjan er ætluð stálpuðum
börnum og unglingum og þeim
sem hafa áhuga á óhefðbundn-
um prjónaskap. Koma þarf með
grófa prjóna, gróft garn og eitt-
hvað til að hlusta á.
SÍÐASTI BÆRINN
Í DALNUM
Í BÆJARBÍÓI
Síðasti bærinn í dalnum, fyrsta og
þekktasta mynd Óskars Gíslasonar,
verður sýnd í Bæjarbíói í Hafnarfirði
laugardaginn 23. janúar. Myndin er í
anda gömlu þjóðsagnanna og fjallar
um börn í sveit, góða álfa í hólum og
illvíg tröll í fjöllum. Þetta er gömul
og skemmtileg mynd sem vert er að
sjá. Leikstjóri var Ævar Kvaran. Sýn-
ingin hefst klukkan 20.00 og kostar
miðinn 500 krónur.
Poppaður Sherlock
24 FÖSTUDAGUR 22. janúar 2010 FÓKUS
„Mér sýnist að fólk sé að taka mynd-
inni eins og við vonuðumst til – það
vaknar,“ segir Lilja Skaftadóttir, fram-
leiðandi myndarinnar Maybe I should
have, sem frumsýnd var fyrir helgi og
sló í gegn. Myndin segir frá hruninu og
segir sögu Gunnars Sigurðssonar, leik-
stjóra myndarinnar, sem er einn hinna
fjölmörgu, sem varð undir í hruninu
og sér fram á gjaldþrot.
Myndin er hugmynd Lilju en
Gunnar heimsótti hana til Frakklands
eftir kosningarnar með þá hugmynd
í kollinum að gera leikrit um ástand-
ið. „Hann kom og ræddi um leikrit-
ið og ég spurði: Af hverju ekki að gera
mynd? – Það væri ábyggilega auðveld-
ara að ná til fjöldans í gegnum mynd
en leikrit. Þetta var í byrjun maí og síð-
an höfum við unnið að myndinni – í
níu mánuði.“
Átti að vera lítil mynd
Myndin átti fyrst að koma út í sept-
ember en það frestaðist endalaust
þangað til að Lilja og fólkið á bak við
myndina ákváðu að setja dagsetn-
ingu sem þau réðu við. Myndin fer í al-
menna sýningu í byrjun febrúar. „Þetta
átti fyrst að vera lítil mynd en svo leiddi
eitt af öðru og Gunni fór að ferðast um
allan heim. Slíkt tekur náttúrulega
tíma.“
Í myndinni fer Gunnar meðal ann-
ars til Tortóla sem Íslendingar þekkja
nú svo vel en vita lítið um. „Það hafa
fáir séð eitthvað frá Tortóla. Það nenn-
ir ábyggilega enginn að fara þang-
að. Þetta er náttúrlega mikið ferðalag.
Mér datt ekki í hug að fara þangað,“
segir hún og hlær. „Ég held að það sé
mjög gott fyrir fólk að sjá hvernig allt er
þarna. Þarna eru hænur á aðalstræt-
inu og það er mjög fyndið. Það búa níu
þúsund manns í höfuðborginni - pín-
kulítill bær en hefur samt þróast mikið
undanfarin ár.“
Fékk samviskubit
Lilja segist hafa mætt á borgarafund-
ina sem Gunnar hélt og fengið sam-
svikubit. Samviskubit yfir því að hafa
ekki gert meira. Hún hafi samt hafa
kynnst góðu fólki og af því búi hún alla
ævi. „Ég var með samviskubit þegar
þetta hrun átti sér stað. Ég stóð þarna
í horninu á fundunum og spurði eins
og Gunni: Hvernig getur þetta gerst?
Af hverju erum við í þessum sporum?
Ég hefverið að vera að röfla um pól-
ítík í 20 ár, í hvert sinn sem ég kem til
Íslands. Það var enginn hljómgrunnur
fyrir því sem ég var að segja. Kannski
má segja að glöggt er gests augað en
það voru samt margir hér á Íslandi sem
sáu hlutina í því ljósi sem ég sá þá.
Ég er náttúrlega vön Frökkum,
hvernig þeir bregðast við ef þeim finnst
troðið á sér. Þá fara allir út á götu og láta
í sér heyra.
Svo þegar hrunið kom fékk ég sam-
viskubit. Kannski hefði ég getað gert
eitthvað meira og ég er eiginlega búin
að komast að því að það var ekkert hægt
að gera. Við erum búin að lifa í svona
lénsveldi í langan tíma.“
Skoski rithöfundurinn Sir Arthur
Conan Doyle kynnti meistaraspæj-
arann Sherlock Holmes til leiks fyrir
rúmlega 120 árum og Holmes hefur
látið til sín taka með reglulegu milli-
bili bæði í kvikmyndum og sjónvarpi
alla síðustu öld og fjöldi leikara hef-
ur túlkað þennan ofurglögga og út-
sjónarsama glæpamannahrelli. Nú er
röðin komin að hinum óhemju sjar-
merandi og skemmtilega leikara Ro-
bert Downey Jr. sem nálgast Holmes
úr allt annarri átt en forverarnir og
býður upp á Holmes sem við höfum
aldrei séð áður í galsafenginni út-
gáfu leikstjórans Guy Ritchie sem er
svo fersk og hressileg að fastlega má
búast við því að nýjar kynslóðir muni
taka Sherlock fagnandi og að hann
muni lifa góðu lífi á hvíta tjaldinu á
öndverðri 21. öld.
Ritchie hristir vel upp í þessu
öllu saman og í meðförum Downey
er Holmes óttalegur galgopi, kald-
hæðinn og snjall en fyrir vikið nokk-
uð mannlegri en Sherlock hefur
verið hingað til. Leikstjórinn og að-
alleikararnir byggja samt á gömlum
grunni og öllum helstu og skemmti-
legustu persónueinkennum Hol-
mes er haldið til haga. Hann er til
dæmis enn snillingur í að dulbúast,
frábær hnefaleikari og sekkur enn
þá í djúpt þunglyndi þegar hann fær
ekki krefjandi og flókin mál.
Sherlock Holmes er sannköll-
uð stórmynd þar sem ekkert er til
sparað í tæknibrellum og mögnuð-
um hasaratriðum og Ritchie hef-
ur í það heila tekist býsna vel að
poppa þennan fornfræga einka-
spæjara upp. Samt er eitthvert smá
tómahljóð í þessu glæsilega sjón-
arspili þannig að einhvern herslu-
mun vantar upp á að þessi nýi Hol-
mes heilli mann upp úr skónum
þótt myndin sé spennandi og haldi
dampi allt til enda.
Þórarinn Þórarinsson
SHERLOCK
HOLMES
Leikstjóri: Guy Ritchie
Aðalhlutverk: Robert Downey Jr., Jude
Law, Rachel McAdams, Mark Strong 
KVIKMYNDIR
Sherlock Holmes sannkölluð stórmynd en samt vantar eitthvað smá upp á.
Þegar hugmynd
VERÐUR TIL ÞÁ FINNST LAUSN
Lilja Skaftadóttir sannfærði
Gunnar Sigurðsson um að gera
kvikmynd um hrunið í staðinn
fyrir leikrit. Útkoman er Maybe
I should have sem fjallar um
leit Gunnars að peningunum
sem hurfu og rannsókn
hans á því hvað gerðist.
Lilja flutti heim árið
2006 eftir að hafa búið
í Frakklandi og fór að
flytja inn vodka. Hún
segir að myndin eigi
að vekja fólk af
værum blundi.
Fékk samviskubit Lilja hefur leng-
ið hugsað um pólitík og segist hafa
fengið samviskubit yfir hruninu.
Hún velti fyrir sér hvort hún hefði
getað gert eitthvað meira.