Dagblaðið Vísir - DV - 22.01.2010, Side 30

30 FÖSTUDAGUR 22. janúar 2010 HELGARBLAÐ
„Fólk var meira og minna úti á götum. Eng-
inn var inni í húsum þar sem þau voru flest
hrunin og margir bílar voru skemmdir. Allir
garðar, allar umferðareyjur og öll svæði voru
í raun full af fólki,“ segir Ólafur Loftsson, einn
af stjórnendum íslensku alþjóðabjörgunar-
sveitarinnar, sem nú er nýkomin heim eftir
erfiða viku í Port-au-Prince á Haítí.
MEÐ STIGA Í FLUGVÉLINNI
Íslenska björgunarsveitin var sú fyrsta til að
mæta á staðinn eða um tuttugu klukkustund-
um eftir að jarðskjálftinn skók landið. Marg-
ir þeirra sem fórust í hamförunum var fólk í
stjórnkerfi landins, lögreglumenn, flugvallar-
starfsmenn og læknar. Því var ekkert björgun-
arstarf hafið þegar sveitin kom til Haítí og að-
stæður voru erfiðar. „Það var ekkert rafmagn
í borginni, samgöngur og öll samskipti lágu
niðri. Við vissum alveg að þetta voru miklar
hamfarir og þetta var meira en við áttum von
á. Það verður að segjast eins og er.“
Þegar björgunarsveitin kom á staðinn
var flugvöllurinn ónothæfur. „Við vorum
með stiga í flugvélinni sem við notuðum til
að bjarga okkur út úr vélinni inn í landið og
leggja út í þetta,“ segir hann. Það fyrsta sem
sveitin þurfti að gera þegar hún kom á stað-
inn var að finna stað til að setja upp tjaldbúðir
svo hægt væri að hefja björgunarstarfið. Það
var á þessum tímapunkti sem þeir gerðu sér
grein fyrir umfangi hörmunganna.
UPPLIFÐI ÖRYGGISLEYSI
„Við upplifðum talsvert öryggisleysi þegar
kom að því að finna staðinn til að setja nið-
ur búðirnar inni í borginni,“ segir Ólafur. Þar
sem engar aðrar björgunarsveitir voru komn-
ar á staðinn þurftu þeir að reyna að finna góð-
an stað. Sem og þeir gerðu. „Þegar við kom-
um urðum við okkur úti um vörubíla. Við
settum farangurinn á pallinn á vörubílunum
og sátum svo ofan á honum og keyrðum um
borgina. Það var hins vegar svo margt fólk alls
staðar og hvergi pláss þannig að við enduð-
um á því að fara á flugvöllinn aftur. Við höfð-
um enga hugmynd um hve margir björgun-
arsveitarmenn frá öðrum löndum myndum
koma,“ segir Ólafur. Auk þess að huga að að-
stöðu fyrir sig þurftu þeir að finna stað fyrir
aðrar björgunarsveitir líka. Það var orðið svo
áliðið þegar þeir komu á flugvöllinn aftur eftir
ferðina inn í Port-au-Prince að sofið var í flug-
stöðinni fyrstu nóttina. Daginn eftir var hafist
handa.
LÍK INNAN UM FÓLK
Aðstæðurnar sem blöstu við björgunarsveit-
armönnum, og almenningi á Haítí, voru
skelfilegar. „Það voru lík úti um allt, liggjandi
á götunum og sums staðar var svo mikið af
fólki að þau voru bara innan um það. Búið var
að breiða yfir sum líkin og önnur ekki,“ segir
Ólafur
Á öðrum degi fékk björgunarsveitin fyrsta
verkefnið sitt og það var að leita að og grafa
upp fólk sem var lifandi og fast í rústunum.
„Farið var að leita í byggingum þar sem heyrst
hafði í fólki. Verkið við það var ekki flókið. Þú
einfaldlega bara grefur og grefur þangað til þú
finnur fólk. Þennan dag fundum við þrjá á lífi
og vorum við sáttir við það,“ segir hann. Þeir
fundu líka látið fólk. „Það er þannig í verkferl-
um að ef það er lík í rústunum merkir maður
DAUÐINN ER ERFIÐASTUR
Íslenska alþjóðabjörgunarsveitin er komin heim til Íslands eftir að hafa dvalið
við erfiðar aðstæður í Port-au-Prince, höfuðborg Haítí, sem illa fór í jarð-
skjálfta í síðustu viku. Ólafur Loftsson, einn af stjórnendum hjálparsveitar-
innar, segir í viðtali við Ásdísi Björgu Jóhannesdóttur að hann hafi átt von á
miklum hamförum en þær hafi verið meiri en hann gerði sér grein fyrir.
Það hefur allt gengið svo hratt fyrir sig að
lítill tími var til að velta fyrir
sér hörmungunum og því
sem maður sá.
Íslensku tjaldbúðirnar Reynt
var að gera aðstæður í búðunum
þannig úr garði að björgunar-
sveitarmenn gætu slappað af eftir
erfiðan dag.
Ólafur Loftsson, einn af stjórnendum
íslensku alþjóðasveitarinnar „Við vissum alveg
að þetta voru miklar hamfarir og þetta var meira en
við áttum von á. Það verður að segjast eins og er.“
M
YN
D
IR
S
LY
SA
VA
RN
A
FÉ
LA
G
IÐ
L
A
N
D
SB
JÖ
RG