Dagblaðið Vísir - DV - 22.01.2010, Qupperneq 31

HELGARBLAÐ 22. janúar 2010 FÖSTUDAGUR 31
DAUÐINN ER ERFIÐASTUR
það utan á rústunum og svo koma aðrir og ná
í líkin. Það hljómar kannski svolítið grimmt
en það er bara gert til að nýta tímann og reyna
að finna fleiri á lífi. Í svona vinnu skiptir hver
klukkutími máli.“
HRÆÐILEG LYKT
Hiti, brak og megn nálykt gera öllum erfitt fyr-
ir á hamfærasvæðinu. „Þetta er mjög ákveð-
in lykt og hún er þarna. Það er engan veginn
hægt að venjast henni en við aðstæður sem
þessar kemstu ekki hjá því að sætta þig við að
hún fer ekki neitt. Sama hvað manni finnst
um það,“ segir Ólafur. „Eftir því sem hitinn er
meiri þá er það erfiðara og lyktin verður bara
verri.“
Aðspurður hvernig sveitarmeðlimum
tókst að hvíla sig á kvöldin og dreifa hugan-
um frá þeim hörmungum sem þeir hafa orðið
vitni að segir Ólafur að hugsað hafi verið fyrir
því. „Við vorum með sérstakan búðahóp sem
lagði áherslu á að þegar við komum til baka
var matur tilbúinn og hægt að fara í sturtu.
Maður varð að geta losnað við rykið, hreins-
að sig og hvílt fyirir næsta dag.“ Ólafur segir
að það hafi ekki verið erfitt að sofna á kvöld-
in. „Það einfaldlega gerist bara. Þetta er gríð-
arlega vinna í 37 til 40 stiga hita,“ segir hann.
ÞAÐ SEM VIÐKEMUR BÖRNUM ERFITT
Aðstæðurnar á Haítí eru erfiðar, þar sem lík
liggja á víð og dreif, gríðarlegur fjöldi fólks er
slasaður, tugþúsundir látnar og neyðin gífur-
leg. Því verður ekki hjá því komist að upplif-
unin verði erfið, bæði fyrir íbúana og þá sem
koma þeim til hjálpar. Ólafur segir þó að sumt
hafi verið erfiðara að takast á við en annað.
„Það er allt sem viðkemur börnunum og svo
dauðanum sem fylgir þessu. Ég hef heldur
aldrei séð eins mikið af látnu fólki í einu.“
„Fyrstu dagarnir og fyrstu klukkutímarnir
eru ógleymanlegir. Að upplifa það að fara út í
þessa ringulreið eftir að hafa setið í Flugleiða-
vélinni að slaka á með tölvu í gangi og hoppa
út í þetta umhverfi er undarlegt,“ segir Ólafur.
Hópurinn dvaldi á Bahamaeyjum í sól-
arhring áður en haldið var af stað heim og
gátu björgunarsveitamennirnir þá tekið það
rólega eftir þá miklu og erfiðu vinnu sem
þeir höfðu lagt á sig eftir jarðskjálftann. Ól-
afur segir að hópurinn sé byrjaður að reyna
vinna á andlega þættinum. Hann viðurkenn-
ir að auðvitað komi hugsanir um dauðann og
vonleysið sem þeir hafa séð og upplifað. „Það
hefur allt gengið svo hratt fyrir sig að lítill tími
var til að velta fyrir sér hörmungunum og því
sem maður sá.“
LJÓSIÐ Í MYRKRINU
Ólafur vill líka horfa á jákvæðu hliðarnar úr
ferðalaginu. Hann er ánægður með störf
sveitarinnar. Auk þess að hafa unnið við leitir
í rústum héldu þeir alfarið um skipulagninu í
tjaldbúðunum. Allt frá því að útdeila verkefn-
um og til þess að halda uppi röð og reglu við
matargerð. „Þetta er sterkur hópur og það er
góð upplifun að við höfum verið að gera gagn.
Við björguðum nokkrum út úr húsum, sett-
um upp búðirnar þar sem 1.500 björgunar-
sveitarstarfsmenn frá öðrum löndum voru og
unnum að því að halda aðgerðinni gangandi.
Það er góð tilfinning,“ segir Ólafur.
Ferðin hefur verið gríðarleg reynsla fyrir
íslensku alþjóðabjörgunarsveitina og þó að
Íslendingar séu mun betur í stakk búnir að
lenda í svo stórum skjálfta en íbúar Haítí er
gríðarlega miklvægt að hafa reynsluna ef til
hennar þarf að grípa. „Hópurinn er sáttur við
sitt hlutskipti,“ segir Ólafur að lokum.
asdisbjorg@dv.is
Spáð í aðstæður Björgun-
armenn kanna aðstæður.
Bjargað Það er frábært að
finna einhvern á lífi í rústunum.
Erfiðar aðstæður Unnið var
við ýmsar aðstæður á Haítí.
Hvergi stoppað Hér má sjá hvað
menn lögðu á sig til að leita að og
komast að fólki.