Dagblaðið Vísir - DV - 30.04.2010, Síða 21

HELGARBLAÐ 30. apríl 2010 FÖSTUDAGUR 21
ÞULURNAR ÞAGNA
„Fyrir mér snýst þetta fyrst og fremst
um breytingar. Ég tel að þessum
breytingum muni ekki fylgja mik-
ill sparnaður, en að við munum
ná betri kynningu með þeim, segir
Bjarni Kristjánsson, fjármálastjóri
Ríkisútvarpsins, um brotthvarf þul-
anna af skjánum. „Þetta snýst ekki
bara um sparnað, heldur samhæf-
ingu í kynningarmálunum. Ég held
að sparnaðurinn verði alls ekki
mikill. Það er mjög fjölþætt í sam-
hæfingu sem þessari, hvað sparast
og hvað ekki.“
Jóhanna Vigdís Arnardóttir leik-
kona mun leysa þulurnar af hólmi
en hún verður „rödd“ RÚV og mun
ekki sjást í mynd. Eins og DV kemst
næst mun Jóhanna sinna fullu
stöðugildi. Þulurnar sex, sem nú
ljúka störfum, hafa sinnt 1,2 stöðu-
gildum. Því er ljóst að launakostn-
aður mun ekki lækka mikið við
þessar breytingar.
„Við þurfum að bæta kynning-
arnar hjá okkur. Nú bætist heilt
starf við og við þurfum líka að kosta
til að fá einhverja utanaðkomandi
aðila í kynningar, raddir og slíkt.
Þetta ætti frekar að koma í veg fyr-
ir aukin útgjöld. Við getum senni-
lega náð betri árangri með breyttri
framsetningu,“ segir Bjarni Krist-
jánsson.
„Ég á eftir að sakna starfsins og einnig þulanna sem
slíkra á skjánum,“ segir Eva Sólan sem hefur starfað
sem þula frá árinu 1999 og líklega lengst allra. „Mér
finnst vinalegt að hafa þulurnar og ég held að það verði
mikill missir að þeim. Ég tel uppsagnir þulanna þó lítið
að gera með niðurskurð og tel að þetta snúist eingöngu
um ímynd,“ segir Eva en bætir við að kannski sé hún
bara vanaföst. „Kannski er maður bara fastheldinn og
gamaldags en svona hefur þetta alltaf verið og svona er
þetta á hinum Norðurlöndunum.“
Þegar Eva byrjaði að kynna dagskrána fyrir lands-
menn bjóst hún ekki við að staldra svo lengi við. „Mér
líkaði vel svo ég ílengtist. Á sínum tíma hentaði þetta
vel með vinnunni sem ég sinnti og svo með náminu og í
rauninni ætlaði ég að vera hætt,“ segir hún en Eva er ný-
lega komin með lögmannsréttindi og starfar sem lög-
fræðingur í dag. „Ég var einmitt að ná í réttindin þegar
ég fékk þessar fréttir, að ákveðið hefði verið að leggja
niður þulustarfið, svo hvað mig varðar var tímasetn-
ingin ágæt. Ég hafði hugsað mér að hætta sem þula
um leið og ég fengi fullt starf sem lögfræðingur en af
einhverjum ástæðum dróst það alltaf. Sjónvarpið er
skemmtilegur vinnustaður og vinnufélagarnir góðir
sem er ástæðan fyrir því að ég var ekki hætt fyrir löngu.
Ég átti bara ekki von á að tíminn myndi líða svona hratt
og mér finnst eiginlega eins og ég hafi byrjað í fyrra,“
segir hún brosandi og bætir við að hún hefði getað
hugsað sér frekari frama innan sjónvarpsins ef lögfræð-
in hefði ekki orðið fyrir valinu.
Aðspurð viðurkennir hún að þulustarfið hafi tekið
á taugarnar í upphafi. „Í fyrstu kynningunni var eins
og ég hefði misst meðvitund. Þegar kynningunni lauk
mundi ég ekki neitt og varð að spyrja hvort ég hefði
sagt allt sem ég ætlaði að segja. Svo virðist sem það séu
álög á mér en ég festist mjög oft í mynd. Um daginn var
ég búin að standa mjög lengi eftir að hafa kynnt dag-
skrána en ekkert gerðist. Ég var farin að hugsa um að
fara fram og vekja tæknistjórann,“ segir hún hlæjandi
og bætir við að í það skipti hafi hann þurft að sinna ein-
hverju öðru aðkallandi verkefni. „Það er bara mannlegt
að gera mistök og þá þýðir ekkert annað en að brosa.
Eftir svona langan tíma er maður líka hættur að kippa
sér upp við hlutina.“
indiana@dv.is
„Ég á eftir að sakna starfsins, það er
alveg klárt,“ segir Katrín Brynja Her-
mannsdóttir sem hefur starfað sem
þula Sjónvarpsins síðustu níu árin. „Ég
held líka að fólk eigi eftir að sjá hvað
það er í raun notalegt að hafa einhvern
sem talar svona til manns og ég heyri á
fólki að það eru ekki allir ánægðir með
þessar breytingar,“ segir hún og bætir
við að þótt tæknin sé til staðar sé ekki
alltaf nauðsynlegt að nýta sér hana.
Ekki bara ljóshærð og sæt
Katrín Brynja segist vera að kveðja
gott starf og góðan vinnustað sem sjá-
ist best á því hve lengi sömu þulurnar
hafi birst okkur á skjánum. Þótt aðeins
ein þula sé á vakt í einu hafi hópnum
tekist að kynnast sín á milli. „Það er
eitthvað við þennan síðasta hóp sem
gerir það að verkum að okkur langar
að hittast reglulega og við höfum náð
vel saman. Hlæjum mikið og okkur
finnst við allar voðalega sniðugar. Við
eigum eftir að halda hópinn áfram,“
segir hún og blæs á þá gagnrýni að
eina hæfnisskilyrðið sé að vera ljós-
hærð og sæt. „Útlit skiptir einhverju
máli en á endanum snýst þetta um
að geta komið fram í sjónvarpi, hafa
þetta eitthvað. Það eru margir þættir
sem þurfa að ganga upp, annars ætti
Þórhallur [Gunnarsson] að svara fyrir
þessa gagnrýni.“
Faðir Katrínar starfaði sem út-
varpsfréttamaður og ritstjóri dagblaðs
sem varð til þess að hún smitaðist ung
af fjölmiðlabakteríunni. „Ég hef alltaf
verið forvitin um starf á fjölmiðlum og
leit á þulustarfið sem ákveðinn glugga
til að
kynnast þeim starfsvettvangi betur.
Síðar tók ég þá ákvörðun að skella mér
í master í blaða- og fréttamennsku
sem ég kláraði 2008,“ segir Katrín sem
sér um dálk sem fjallar um börn og
allt sem þeim viðkemur á vefmiðlin-
um Pressan.is. „Ég hef báða fætur á
jörðinni en það væri gaman að taka
barnaspjallið lengra þegar fram líða
stundir, jafnvel í sjónvarp, vefsjónvarp
eða tímarit.“
Missir að þulunum
Katrín Brynja mætti með yngsta son-
inn í útsendingu í síðustu viku og
vakti uppátækið mikla kátínu meðal
áhorfenda. Katrín segir soninn, sem
er tveggja mánaða, yfirleitt þægan og
góðan. „Þegar þarna var komið vildi
hann láta heyra í sér og var aðeins að
tjá sig enda búinn að mæta með mér
síðustu níu mánuði án þess að láta
mikið fyrir sér fara,“ segir hún bros-
andi og bætir við að hún hefði viljað
gera eitthvað enn meira í tilefni þess
að þessu tímabili sé nú að ljúka í ís-
lenskri sjónvarpssögu.
„Gaman hefði verið að fá fyrrver-
andi þulur og þuli til að koma og klára
dæmið með okkur,“ segir hún og segist
hafi ekki átt neina sérstaka fyrirmynd í
starfinu. „Það hafa komið fram marg-
ar góðar og eftirminnilegar þulur en í
þessu starfi held ég að sé best að vera
bara maður sjálfur,“ segir hún bros-
andi og viðurkennir fúslega að hafa
verið mjög stressuð þegar hún byrj-
aði. „Ég var eins og hengd upp á þráð
og blikkaði augunum stanslaust,“ seg-
ir hún og bætir að það hafi ýmislegt
gengið á og til dæmis sé alltaf jafn-
óþægilegt þegar textavélin klikkar og
stóla þurfi á minnið. „Ég er viss um
að það verður mikill missir að þulun-
um og sjálf hef ég aldrei hlakkað eins
mikið til að fara í vinnuna og í þessu
starfi.“
indiana@dv.is
„Þetta var afar fínt starf í þægilegu um-
hverfi,“ segir Guðmundur H. Bragason
sem starfaði sem þulur í 11 ár og lengst
af öllum karlmönnum í starfinu. Guð-
mundur slysaðist inn í starfið eftir að
hafa sótt um sem fréttamaður í frétta-
deild RÚV. „Ég hafði lært stjórnmál og
blaðamennsku í háskólanum og sat
prófið sem fréttadeildin setur umsækj-
endum. Ég fékk ekki starfið en tveim-
ur mánuðum seinna hafði dagskrár-
stjórinn samband við mig og bauð
mér þulustarfið. Þeir vildu þeir karl-
mann og eftir að hafa leitað í gagna-
grunni að einhverjum með þægilega
rödd hringdu þeir í mig. Ég ákvað strax
að slá til og vonaði að tækifærið myndi
opna dyr að fréttadeildinni,“ segir Guð-
mundur en bætir við að áhuginn hans á
fréttum hafi fljótlega dofnað.
Sér ekki sparnaðinn
Guðmundur segist eiga eftir að sakna
þulanna. „Þetta er kannski ekki nauð-
synlegt starf en þulurnar gera sjónvarp-
ið svo heimilislegt. Það væri gaman að
gera skoðanakönnun og fá úr því skorið
hvort áhorfendum finnst starfið tíma-
skekkja. Þetta hlýtur allt að snúast um
áhorfendur. Annars sé ég ekki sparnað-
inn í þessu og hef heyrt að vélin sem á
að taka við hafi verið mjög dýr.“
Aðspurður segir hann félagana hafa
tekið vel í starfsvalið. „Þeim fannst
þetta bara skemmtilegt. Ég fékk aldrei
að heyra neitt neikvætt. Annars hef
ég engan áhuga á að komast aftur að í
sjónvarpi. Áhuginn var ekki þannig hjá
mér. Ég var til dæmis aldrei að koma
mér að í Séð og heyrt. Sumar þulurnar
eru orðnar mjög frægar en fólk er ólíkt
að þessu leytinu. Vissulega kemur fyrir
að ég þekkist úti á götu en fólk man ekki
alltaf hvernig, veit bara að það þekkir
mig úr sjónvarpinu.“
indiana@dv.is
Eva Sólan hefur starfað lengst
allra þula í Sjónvarpinu. Eva
segir uppsagnir þulanna frekar
snúast um ímynd en niðurskurð.
Missti meðvitund
í beinni
Ekki sparn-
aðaraðgerð
Katrín Brynja Hermannsdóttir segir þulustarfið snúast um meira en að vera ljóshærð og sæt.
Best að vera
maður sjálfur
Guðmundur H. Bragason vonaðist til að
þulustarfið opnaði dyr að fréttadeild.
tóku vel í þetta
Félagarnir