Dagblaðið Vísir - DV - 27.09.2010, Blaðsíða 2

2 FRÉTTIR 27. september 2010 MÁNUDAGUR
SYNTI TIL BJARGAR
STANGVEIÐIMÖNNUM
„Þetta hefði getað farið illa ef þeir
hefðu velt bílnum úti í ánni eða
þurft að standa upp á þakinu eftir
björgun,“ segir Sigurður Daði Frið-
riksson, björgunarsveitarmaður í
Björgunarsveitinni Kyndli á Kirkju-
bæjarklaustri. Hann tók að sér að
synda yfir beljandi fljót til að koma
þremur stangveiðimönnum sem
biðu í sjálfheldu úti í ánni til bjargar.
Í sjálfheldu
Það var um kvöldmatarleytið sem
útkallið barst, að sögn Sigurðar
Daða. Þá fengust þær upplýsing-
ar að þrír menn hefðu fest jeppa
í Núpsvötnum og að þeir væru
komnir á þurrt, en vöðin yfir ána
eru alla jafna fær breyttum bíl-
um. „Þetta er ekki ósvipað fljót og
Krossá í Þórsmörk því hún er fljót
að breyta sér,“ segir Sigurður Daði.
Hann segir að björgunarsveitin
hafi verið fljót af stað. „Við fórum
strax á tveimur bílum og fundum
mennina eiginlega um leið og við
komum inn eftir,“ segir hann en
þeir voru um hálftíma á leiðinni frá
Kirkjubæjarklaustri. „Við sáum að
bíllinn sat fastur neðst á eyri sem
er í ánni en fyrir ofan hann stóðu
mennirnir þrír. Þeir voru ekki á
föstu landi, eins og við heyrðum
fyrst, heldur var jafnstór streng-
ur sitt hvorum megin við þá,“ seg-
ir Sigurður Daði sem segir að þeir
hafi metið það svo að vegna vatna-
vaxta myndi eyrin fara á kaf áður
en langt um liði. „Það rigndi alveg
rosalega,“ segir hann.
Synti baksund
Sigurður Daði segir að það hafi orð-
ið mönnunum til happs að þeir gátu
stokkið út úr bílnum á eyrina þegar
hann fór af stað. Bíllinn sat fastur
aðeins neðar en var mjög óstöðug-
ur og hreyfðist mikið í beljandi ánni.
„Við héldum að hann færi niður
ána,“ segir Sigurður Daði sem segir
að fyrsta hugmyndin hafi verið að
keyra bíl til þeirra, en eftir að helstu
vöð höfðu verið könnuð var ljóst að
sú leið var ófær. „Þá kölluðum við út
fluglínubúnaðinn, bát og jarðýtu,“
segir Sigurður Daði sem segir að
vatnið hafi vaxið jafnt og þétt í
ánni. „Við þurftum að koma línu
til þeirra og það voru margar
tilraunir gerðar til þess,“
segir hann.
Þegar ljóst varð
að það gekk ekki
var sú ákvörðun
tekin að Sigurð-
ur Daði myndi
synda yfir með
línu til þeirra.
Hann seg-
ist ekki hafa
verið smeyk-
ur við það.
„Nei nei,
maður var
svo vel bú-
inn. Ég var
í þurrgalla,
með hjálm
á höfðinu
og í vesti
auk þess
sem lína var fest í mig. Ef ég hefði
ekki getað synt þá hefði mig rek-
ið í land aftur sömu megin. Það
hefði ekki verið svo hættulegt,“ seg-
ir hann. Sigurður Daði fór út í vel
fyrir ofan eyrina og mátti synda um
40 metra áður en hann náði landi,
neðst á eyrinni þar sem mennirnir
voru. „Ég synti baksund því það er
ekki ráðlegt að synda á maganum
í svona miklu vatni. Það var mik-
ill öldugangur,“ segir Sigurður Daði
og bætir við: „Það fyrsta sem þeir
Sigurður Daði Friðriksson synti á laug-
ardagskvöld um 40 metra leið út í stórfljót
til bjargar þremur mönnum sem voru í
vandræðum. Eyri sem stóð upp úr fljót-
inu bjargaði því líklega að ekki fór verr.
Sigurður segir að illa hefði getað farið ef
þeir hefðu ekki komist út úr bílnum.
BALDUR GUÐMUNDSSON
blaðamaður skrifar: baldur@dv.is
Þremenningarnir sem festust í ánni:
Blautir,enstyttusérstundirviðkveðskap
„Þetta varð aldrei hættulegt fyrir
okkur. Það var svolítið kalt og blautt
en þar fyrir utan var þetta í góðu
lagi,“ segir Ólafur Hjalti Erlingsson,
einn þremenninganna sem Björg-
unarsveitin Kyndill kom til bjargar á
laugardagskvöldið.
Ólafur segir að bílinn hafi tekið
niðri þegar þeir freistuðu þess að
fara yfir ána og þeim hafi ekki tek-
ist að koma honum upp á eyrina –
þaðan sem þeim var síðar bjargað.
„Bíllinn skorðaði sig við eyrina og
sat þar fastur á meðan við biðum
eftir hjálpinni,“ segir hann og bæt-
ir við að þeir hafi hæglega komist
úr bílnum og á þurra eyrina. „Eyr-
in var þurr þegar við festum okkur
en svo óx nú alltaf meira og meira í
ánni,“ segir hann og viðurkennir að
það hafi verið notalegt að sjá björg-
unarsveitina koma – enda hafi þá
verðið orðið dimmt og blautt. „Þeir
stóðu sig frábærlega strákarnir og
gerðu það sem þeir gátu miðað við
það sem þeir höfðu í höndunum,“
segir Ólafur. Hann segir þeim ekki
hafa orðið meint af volkinu og segir
bílinn í fínu lagi. „Það þarf bara að
þurrka hann og setja í gang,“ segir
hann, en þegar DV ræddi við Ólaf
um miðjan dag í gær voru þeir fé-
lagarnir að gera sig klára til að fara
til Reykjavíkur.
Þeir stóðu á eyrinni í um fjóra
tíma, á meðan þeir biðu hjálpar,
en voru að sögn Ólafs vel klæddir.
Aðspurður segir hann þá ekki hafa
orðið hrædda þó biðin hafi verið
fremur blaut og köld. „Hann breytti
um vindátt þegar fór að rökkva en
þá lægði og hlýnaði nokkuð,“ segir
Ólafur og bætir því við að þeir hafi
drepið tímann með því að yrkja vís-
ur. Vísurnar má sjá hér til hliðar en
fyrri vísan var ort þegar björgunar-
sveitarmennirnir freistuðu þess að
vaða yfir ána. Síðari vísuna orti eig-
andi bílsins þegar hann var farinn
að óttast um hann.
Ólafur vill koma kæru þakklæti
á framfæri til þeirra sem að björg-
un þeirra stóðu. Hann segir þá þrjá
fulla aðdáunar á því verki sem Sig-
urður Daði vann. „Þetta var einstakt
afrek hjá honum, að synda þarna
yfir til okkar,“ segir Ólafur að lokum.
Vísurnar sem þeir ortu á eyrinni:
Vonin kemur vaðandi
vaskir drengir sveitar
áin óaðlaðandi
yfir för þeim neitar.
Áin hérna ógnar mér
með örum vexti sínum
lagði flatan Land Rover
og leiðum spillti mínum.
Þeir voru ekki á föstu landi, eins og við
heyrðum fyrst, heldur var
jafnstór strengur sitt hvorum
megin við þá.
Svakalegar aðstæður Ámyndunum
séstglöggthveaðstæðurvoruerfiðar
ábjörgunarstaðífyrrakvöld.Tilraunir
tilaðvaðayfirbáruekkiáranguren
ljóstmáveraaðþrautþjálfaðamenn
þarftilaðvinnaviðaðstæðursem
þessar.MYNDIR BJÖRGUNARSVEITIN KYNDILL
Hugaður SigurðurDaði
Friðrikssonsegisthafaverið
velbúinnogþvíílítillihættu
þegarhannsyntiyfirána.MYND
ÚR EINKASAFNI
Kveðskapur stytti þeim stundir
Kannskierþaðséríslensktfyrirbæri
aðfástviðkveðskapíháska?
MYND BJÖRGUNARSVEITIN KYNDILL