Dagblaðið Vísir - DV - 27.09.2010, Blaðsíða 23

mánudagur 27. september 2010 úttekt 23
Varð ófrísk 15 ára
Díana Sara Guðmundsóttir var 17 ára þegar hún varð ófrísk. Sonurinn fæddist andvana en var endurlífgaður af læknum:
Þetta hefur verið þroskandi og erfið lífsreynsla
um heim. Tveimur vikum síðar fórum
við heim og hann hefur verið ofsalega
sprækur síðan,“ segir Díana og við-
urkennir að lífsreynslan hafi þroskað
hana. „Alveg heilan helling! Í fyrsta
lagi þurfti ég að þroskast þegar ég
varð ófrísk og tók þá ákvörðun að eiga
barnið í stað þess að fara í fóstureyð-
ingu. Fæðingin og það sem á eftir gekk
var mjög erfitt og samkvæmt mömmu
sýndi ég þá þroska sem hún vissi ekki
að ég ætti til. Ég hugsa voðalega vel um
hann og reyni að vera honum góð fyr-
irmynd. Það má ekkert henda hann,
hann er í algjörri glerkúlu greyið,“ seg-
ir hún brosandi og bætir við að það
sé Jóni Hilmari barnalækni að þakka
að sonur hennar sé á lífi. „Og öllu því
æðislega starfsfólki vökudeildarinnar
sem hugsuðu rosalega vel um hann.“
indiana@dv.is
Díana Hrund Gunnarsdóttir var nýorðin sextán ára þegar hún varð ófrísk:
Fóstureyðing var útilokuð
„Þetta var mikið áfall. Ég ætlaði mér
aldrei að verða mamma svona ung,“
segir Díana Hrund Gunnarsdóttir,
sem var nýorðin 16 ára þegar hún
varð ófrísk. Díana Hrund fékk mik-
inn stuðning frá skóla og fjölskyldu
og það var mamma hennar sem tók
á móti barninu. „Meðgangan gekk
mjög vel og fæðingin líka og þar
sem mamma er ljósmóðir tók hún
á móti, sem var yndislegt. Stelpan
kom tveimur vikum fyrir tímann
en þetta gekk allt saman vel,“ segir
Díana Hrund og bætir við að móð-
urhlutverkið sé ólýsanlegt. „Það er
alveg dásamlegt að vera mamma
– það besta í heimi! Ég viðurkenni
samt að þetta hefur verið erfiðara
en ég bjóst við en það borgar sig svo
margfalt til baka,“ segir hún og bætir
því við að það hafi aldrei komið til
greina að láta eyða fóstrinu. „Fóst-
ureyðing kom aldrei upp í huga mér
og þótt þetta hafi verið mikið sjokk
þá var ég á sama tíma bæði þakk-
lát og ánægð.“ Díana Hrund seg-
ist hafa fundið fyrir fordómum í
hennar garð frá jafnöldum hennar
sem pískruðu sín á milli um ástand
hennar. „Vinir mínir stóðu hins veg-
ar með mér og sýndu mér stuðn-
ing,“ segir hún og bætir við að það
hafi oft verið erfitt að þurfa að sitja
heima yfir barni á meðan félagarnir
hafi verið úti að skemmta sér. „Sem
betur fer á ég góða að sem hafa
passað fyrir mig, þótt það hafi ekki
verið oft fyrstu mánuðina. Ég fékk
sem betur fer að fylgja mínum vin-
um og missti því aldrei samband-
ið við þá þótt ég sé langt á undan
nánustu vinkonunum þegar kem-
ur að barneignum.“ Aðspurð segir
hún móðurhlutverkið hafa þroskað
hana mikið og hún játar að á tíma-
bili hafi henni fundist hún þurfa að
fullorðnast á undan vinkonunum.
„Það var allavega fyrst, þegar ég var
nýorðin mamma og við vorum bara
16 ára. En annars erum við voðalega
samstíga. Ég er líka búin að kynnast
mörgum stelpum sem eiga börn,“
segir Díana Hrund, sem hætti með
barnsföðurnum þegar dóttirin var
rúmlega eins árs. „Ég finn ekki beint
fyrir fordómum fyrir að vera svona
ung einstæð mamma en það eru
margir forvitnir. Ég bjó hjá foreldr-
um mínum fyrstu þrjú árin en í dag
búum við tvær saman. Stelpan er al-
veg yndisleg. Hún er skýr og þrosk-
uð og var orðin altalandi tæplega
tveggja ára. Það hefur alltaf gengið
mjög vel með hana.“ indiana@dv.is
Vildi eiga barnið Það kom ekkert
annað til greina hjá Díönu Hrund en að
eignast barnið.
Faðir Lindu Rúnar greindist með krabbamein á sama tíma og hún varð ófrísk. Hann
dó rúmum mánuði áður en barnabarnið kom í heiminn:
Hann hjálpaði mér í sorginni
„Ég var þriðja í röðinni af mínum nán-
ustu vinkonum til að verða ófrísk og ég
man ekki eftir því að hafa verið í ein-
hverju sjokki yfir því,“ segir Linda Rún
Skarphéðinsdóttir, sem eignaðist sitt
fyrsta barn þegar hún var 18 ára. Í dag
á Linda Rún þrjú börn, Hrafnkel Þorra
13 ára, Heiðdísi Hörpu 6 ára og Heklu
Dís 18 mánaða. „Á þessum tíma fannst
mér þetta ekkert óeðlilegt svo sem, en
þegar ég horfi á 18 ára stelpur í dag
finnst mér þær allt of ungar til að eign-
ast börn enda eru tímarnir breyttir.“
Faðir Lindu veiktist á sama tíma
og hún varð ófrísk. „Pabbi greind-
ist með krabbamein og það litaði
meðgönguna. Hann dó svo rétt rúm-
um mánuði áður en sonurinn kom í
heiminn,“ segir hún og bætir við að
koma sonarins hafi hjálpað henni við
að takast á við sorgina. „Ég vildi að
pabbi hefði getað vitað að ég ætti von
á strák og  sorgin vegna þess að hann
fékk ekki að hitta barnabarnið er svo
mikil. Það munaði svo litlu og að sjálf-
sögðu óskaði hann þess sjálfur að fá að
lifa það lengi að hann gæti hitt barnið.“
Linda Rún segir sambandið á
milli hennar og sonarins gott. „Auð-
vitað getur tekið á að ala upp táning
þegar maður er sjálfur enn þetta
ungur og finnst ekki svo langt síðan
maður stóð sjálfur í þessum spor-
um en það er ekkert sem við ráðum
ekki fram úr. Hann eignaðist litla
systur þegar hann var sjö ára og svo
aðra sem fæddist í fyrra,“ segir hún,
en tvö eldri börnin á hún með fyrr-
verandi manni en yngstu dóttur-
ina með núverandi manni sínum.
Einnig á Linda níu ára stjúpdótt-
ur sem kemur til þeirra aðra hvora
helgi svo um stóra fjölskyldu er að
ræða.
Linda Rún segir ólíka lífsreynslu að
eignast barn fyrir tvítugt og eftir þrí-
tugt. „Þegar ég eignaðist yngstu dótt-
urina vissi ég auðvitað hvað ég var
að fara út í og var rólegri og afslapp-
aðri enda aðstæður allt aðrar. Ég fékk
samt aldrei á tilfinninguna að ég væri
að missa af neinu þegar ég var með
hann lítinn, hvorki böllum né djammi
eða öðru því sem  krakkar á mínum
aldri voru að gera, enda átti ég vinkon-
ur sem voru líka með lítil börn,“ seg-
ir Linda Rún og bætir hlæjandi við að
hún sé búin að standa í barneignum
næstum hálfa ævina. „Nú er ég líka
búin. Það er, ég er hætt að eignast börn
en auðvitað á ég eftir að koma þessum
þremur gullmolum á legg,“ segir hún
brosandi að lokum.
indiana@dv.is
Inga Þóra Þóroddsdóttir var 16 ára þegar hún hafði fundið rétta manninn:
Móðurhlutverkið yndislegt
„Það erfiðasta var að þurfa segja
mömmu. Hún var öskureið í smá-
stund en svo faðmaði hún mig og allt
var í góðu,“ segir Inga Þóra Þórodds-
dóttir sem eignaðist sitt fyrra barn
þegar hún var aðeins 16 ára. Hún og
kærastinn höfðu rætt um barneignir
og Inga Þóra segir að ekki hafi verið
um eiginlegt slys að ræða. „Þótt ég
væri ung vissi ég að ég hafði fund-
ið rétta manninn og mig langaði að
eignast barn með honum,“ útskýrir
Inga Þóra en hún og barnsfaðirinn
eru ennþá saman og eiga tvö börn í
dag. Karen Ísabel varð sex ára í gær
en Andri Þeyr er 14 mánaða.
Inga Þóra segir móðurhlutverk-
ið yndislegt. „Þetta er æðislegt, ynd-
islegra en ég hefði nokkurn tímann
ímyndað mér. Auðvitað koma erfið-
ir tímar inn á milli og maður er oft
þreyttur en góðu tímarnir eru miklu
fleiri. Ég viðurkenni samt að það var
dálítið erfitt að vera bara 17 ára kom-
in með slitinn maga og slappa húð
en ég sætti mig við það með tíman-
um enda fékk ég svo miklu meira
í staðinn,“ segir Inga Þóra og bætir
við að hún hafi misst samband við
margar vinkonurnar enda komin á
annan stað í lífinu en þær. „Á þess-
um tíma var engin þeirra í barnahug-
leiðingum og þær eru fyrst núna að
koma með sín fyrstu börn svo við eig-
um meiri samleið í dag. Ég missti af
fullt af djammi en sé ekki eftir því. Ég
hef alveg farið nokkrum sinnum út
en það er ekki það sem ég hef áhuga
á og mér er alveg sama þótt ég hafi
misst af þessum tíma.“
Inga Þóra segist hafa upplifað það
nokkrum sinnum að ókunnugt fólk
trúði ekki að hún væri mamma. „Ég
hef verið í búð með systur minni,
sem er átta árum eldri en ég, þar sem
fólk gerir ráð fyrir að hún sé mamma
stelpunnar. Eins þegar við systurnar
og mamma vorum á námskeiði var
mamma spurð hvað hefði eiginlega
farið úrskeiðis í uppeldinu hjá mér.
Sú athugasemd særði mömmu ör-
ugglega og maðurinn minn var líka
frekar reiður þegar ég sagði honum
frá þessu.“
Aðspurð hvort hún mæli með
barneignum fyrir svona ungar stelp-
ur hugsar hún sig um áður en hún
svarar brosandi: „Þetta er voðalega
gaman, en ætli það sé ekki skynsam-
legast að bíða aðeins. indiana@dv.is
Tilbúin Inga Þóra var aðeins 16 ára þegar hún og barnsfaðir hennar ræddu
barneignir. mynD SIGTRyGGuR ARI JóHAnnSSon
Alltaf með lítið barn Linda Rún segir allt annað að eignast barn fyrir tvítugt eða
eftir þrítugt. Þegar hún hafi eignast sitt yngsta hafi hún vitað hvað hún væri að fara
út í og verið rólegri og afslappaðri. Á myndinni er Linda með tvö eldri börn sín.