Dagblaðið Vísir - DV - 01.10.2010, Qupperneq 43

FÖSTUDAGUR 1. október 2010 GOÐSAGNIR 43
DULARFULLUR
Dauði Brians Jones, stofnanda hljómsveitarinnar The Rolling Stones, hefur allar götur síðan Brian safnaðist til feðra sinna,
verið uppspretta vangaveltna, margra ólíkra
kenninga og ávallt verið sveipaður dulúð.
Ekki þarf að hafa mörg orð um The Roll-
ing Stones. Sveitin var stofnuð árið 1962
og er ein sú langlífasta í sögu rokksins,
en nú á tímum kanadíska ungstirnis-
ins Justins Bieber, sveitasöng-
konunnar Taylor Swift og
annarra fyrirmynda er
ekki sjálfgefið að ungir
tónlistarunnendur
kveiki á perunni
þegar hljómsveit-
ina ber á góma.
Sennilega þarf að
vísa til Teagues
kafteins, föð-
ur Jacks Sparrow
í kvikmyndinni Pirat-
es of the Carribean, svo þeir geri
sér grein um hvern ræðir þegar tal-
ið berst að Keith Richards, gítarleikara
hljómsveitarinnar. Annað er hugsan-
lega uppi á teningnum hvað Mick Jagg-
er varðar. Mick „varir“ Jagger, sem hefur
fengið hinn undarlega titil „Íslandsvin-
ur“, líkt og allir frægir útlendingar sem hér
drepa niður fæti og nægir millilending til,
er þekktastur meðlima The Rolling Stones
og dugar að hugsa um spandexbuxur til
að gera sér grein fyrir um hvern ræðir; var-
ir, gæsagangur og spandexbuxur... aha...
hann! Þá eru ótaldir trymbill sveitarinn-
ar, Charlie Watts, og bassaleikarinn stað-
fasti Bill Wyman sem sagði skilið við félaga
sína fyrir margt löngu síðan. En minn-
ing stofnanda sveitarinnar, Brians Jones,
sem að sögn átti heiðurinn að nafni henn-
ar – sennilega frá umslagi breiðskífu með
Muddy Waters – lifir enn góðu lífi þrátt fyrir
að yfir fjörutíu ár séu liðin frá dauða hans.
Hallar undan fæti
Í árdaga ferils The Rolling Stones var Brian
Jones án efa þungamiðja sveitarinnar. Hann
var gáfaður, myndarlegur og fjölhæfur hljóð-
færaleikari sem elskaði blústónlist. Jafnvel
í félagsskap hljómsveitarfélaga sinna skar
hann sig úr, bæði vegna áberandi klæða-
burðar og óseðjandi hungurs í fíkniefni. En
þegar hljómsveitin þroskaðist með þeim af-
leiðingum að blúsinn varð víkjandi, auk þess
sem alræmd fíkniefnaneysla Brians varð
þess valdandi að hann varð óáreiðanleg-
ur og lítt eftirsóknarverður, minnkaði vægi
hans í hljómsveitinni, án þess þó að skemma
ímynd hennar sem skuggalegustu hljóm-
sveitar rokks þess tíma.
En það kom fleira til því Jagger og Rich-
ards voru óðum að festa sig í sessi sem laga-
og textasmiðir, líkt og John Lennon og Paul
McCartney gerðu í The Beatles, og juku með
því verulega á vinsældir sveitarinnar og
vörpuðu skugga á Brian Jones. Ekki bætti úr
skák að Anita Pallenberg, kærasta Brians til
tveggja ára, yfirgaf hann og fór í faðm Keiths
Richards árið 1967 þegar Brian var rúmliggj-
andi í Marokkó á ferðalagi þeirra þriggja.
Brian Jones, sem var nánast kominn á
hliðarlínuna, hallaði sér í ríkari mæli að
flöskunni og fíkniefnum. Í tvígang var hann
ákærður af þeim sökum og tókst að sleppa
við fangelsisvist með því að lofa bót og betr-
un. Síðasta hljóðversvinna sem orð er á ger-
andi sem Brian tók þátt í átti sér stað vorið
og sumarið 1968 þegar hljómsveitin vann að
laginu Jumpin‘ Jack Flash og breiðskífunni
Beggars Banquet. En það húmaði að kveldi
hjá hinum hæfileikaríka tónlistarmanni.
Síðasti sundspretturinn
Um mitt ár 1969 hafði Brian Jones sagt skil-
ið við The Rolling Stones og gítarleikarinn
Mick Taylor, sem hafði gert garðinn frægan
með John Mayall‘s Bluesbreakers, hafði tekið
við stöðu hans í sveitinni. Þegar þar var kom-
ið sögu bjó Brian á Cotchford Farm í Austur-
Sussex, sem hafði fyrrum verið í eigu A. A.
Milne, höfundar Winnie-the-Pooh, en Brian
hafði fest kaup á eigninni í nóvember 1968.
Sögum af sálarástandi Brians Jones á
þessum tímamótum ber ekki saman, en
blúshljómlistarmaðurinn Alexis Korner
hafði á orði að Brian virtist hamingjusamari
en hann hefði verið lengi. Brian ku hafa viðr-
að þá hugmynd við Korner og fleiri tónlist-
armenn að koma á laggirnar annarri hljóm-
sveit. Sú hugmynd átti ekki eftir að verða að
veruleika.
Um miðnæturbil að kvöldi 2. júlí 1969
fannst Brian Jones lífvana á botni sundlaug-
arinnar á Cotchford Farm. Hann var tuttugu
og sjö ára.
Reyndar var þáverandi kærasta Brians,
Anna Wohlin, sannfærð um að hann hefði
verið með lífsmarki þegar hann var dreginn
upp úr sundlauginni, og fullyrti að hún hefði
fundið púls. Hvað sem því leið var of seint að
reyna endurlífgun þegar læknirinn kom og
Brian Jones var úrskurðaður látinn. Réttar-
meinafræðingur úrskurðaði að dauða Brians
mætti rekja til óhapps, en tók þó fram að að
lifur og hjarta hans væru í stærra lagi vegna
ofneyslu áfengis og fíkniefna. Við krufningu
fundust engin merki um fíkniefni og áfengis-
magn í blóði hans samsvaraði neyslu þriggja
bjóra.
En sögu Brians Jones lauk ekki þetta mið-
sumarkvöld því dagurinn markaði upphaf
eins umdeildasta og dularfyllsta dauðsfalls
í sögu rokksins og leyndardóms sem enn er
hulinn. Í gegnum tíðina hafa vitni breytt frá-
sögn sinni. Sögusagnir, hafa lifað góðu lífi,
þrátt fyrir úrskurð réttarmeinafræðingsins,
og samkvæmt mörgum þeirra var dauði Bri-
ans Jones ekki slys – heldur var hann myrtur.
Játning á banabeði
Í tveimur bókum sem gefnar voru út árið
1994 eru leiddar líkur að því að Brian Jones
hafi verið myrtur af byggingaverktaka að
nafni Frank Thorogood sem Brian hafði ráð-
ið til að sjá um endurbæt-
ur á Cotchford Farm.
Í báðum bókunum,
Paint it Black: The Mur-
der of Brian Jones, eft-
ir Geoffrey Giuliano, og
Who Killed Christopher
Robin? eftir Terry Rawl-
ings [Christopher Rob-
in er persóna úr bók A.
A. Milne, Winnie-the-
Pooh, sem byggð er á
syni höfundarins], segir
að Frank Thorogood hafi
á banabeði játað á sig
morðið á Brian Jon es:
„Það var ég sem myrti
hann. Ég missti stjórn
á mér að lokum.“ Í bók Rawlings er sagt að
Thorogood hafi játað á sig morðið fyrir Tom
Keylock, rótara The Rolling Stones, en Key-
lock lést í júlí í fyrra. Fyrir einhverra hluta
sakir sá breska lögreglan ekki ástæðu til að
hefja rannsókn á dauða Brians þrátt fyrir út-
gáfu bókanna.
Í fyrra, fjörutíu árum eftir dauða Bri-
ans Jones, sendi breska lögreglan frá sér til-
kynningu um að hún hygðist dusta rykið af
rannsókn málsins í ljósi nýrra upplýsinga
sem hún hafði fengið í hendurnar frá ónafn-
greindum blaðamanni. Um var að ræða um
sexhundruð síðna skýrslu sem blaðamaður-
inn, sem síðar var nafngreindur, Scott Jon es
hafði látið henni í té, en lögreglan sagði þó
ekki tímabært að segja til um hvort málið yrði
opnað að nýju.
Þrýstingur lögreglu
Blaðamaðurinn Scott Jones tók viðtal við
Jan et Lawson skömmu áður en hún dó árið
2008, en Janet varð þess vafasama heiðurs
aðnjótandi að uppgötva að Brian Jones lá líf-
vana við botn sundlaugar Cotchford-býlis-
ins. Í viðtalinu, sem birt var í breska blaðinu
The Mail sama ár, sagði Janet að Tom Key-
lock, sem var kærasti hennar á þeim tíma,
hafi haft áhyggjur af þeirri spennu sem var til
staðar í samskiptum Thorogoods og Brians.
Samkvæmt opinberum gögnum voru þrír
gestir hjá Brian Jones kvöldið sem hann dó;
Janet Lawson, smiður að nafni Frank Thoro-
good og kærasta Brians, Anna Wohlin. Sam-
kvæmt vitnisburði allra þriggja hafði Brian
neytt áfengis þetta örlagaríka kvöld.
Í frétt The Mail sagði að Janet hefði
tjáð Scott að lögreglan hefði beitt hana þrýst-
ingi og „reynt að leggja henni orð í munn“.
Haft var eftir Janet að kvöldið sem Brian
dó hafi þau fjögur neytt snemmbúins kvöld-
verðar og í kjöfarið hefðu Brian og Thoro-
good farið að fíflast í sundlauginni. Skömmu
síðar bað Jones, sem þá var einn í lauginni,
Janet að finna astmapústið hans, en hann
þjáðist af astma.
„Ég leitaði að því við sundlaugina, í tón-
listarherberginu, anddyrinu og síðan í eld-
húsinu,“ var haft eftir Janet, sem bætti við að
þá hefði Thorogood skyndilega birst og verið
æstur mjög.
„Sorglegt óhapp“
„Frank kom inn í uppnámi. Hendur hans
skulfu. Hann var í slæmu ástandi. Ég ímynd-
aði mér strax allt hið versta og fór að sund-
lauginni til að athuga málið. Þegar ég sá Bri-
an á sundlaugarbotninum og kallaði á hjálp,
aðhafðist Frank í fyrstu ekkert,“ sagði Janet
Lawson.
Janet Lawson sagði Scott að Frank hefði
ekki staðið sig í stykkinu við endurbætur býl-
is Brians: „Brian hafði rekið hann þennan
dag.“
„Það var undarlegt andrúmsloft. Frank
hagaði sér undarlega, lét finna svolítið til sín,“
sagði Janet við Scott. Eftir að hún sá Brian á
sundlaugarbotninum hljóp hún að húsinu
og kallaði á hjálp. „Ég kallaði aftur á Frank
þegar ég hljóp að húsinu, og hann kom út
áður en ég náði alla leið, hljóp rakleitt að
sundlauginni og stakk sér án hiks í hana. En
ég hafði ekki sagt hvar Brian var. Ég hugsaði,
„Hvernig vissi hann að Brian væri á sund-
laugarbotninum?““
Janet sagði að í upphaflegum vitnisburði
sínum væri hvergi minnst á spennu á milli
Brians og Thorogoods, eða þá staðreynd að
Thorogood hefði ekki komið henni strax til
hjálpar því hún hafi verið „þreytt, ringluð og
taugaóstyrk“.
Scott Jones ræddi aukinheldur við Bob
Marshall, sem fór fyrir rannsókninni á dauða
Brians. Bob Marshall, sem settist í helgan
stein árið 1974, sagðist ekki velkjast í vafa
um að niðurstaða lögreglunnar hefði verið
rétt og að dauði Brians hefði verið „sorglegt
óhapp, venjuleg drukknun“.
Heimild: Wikipedia og ýmsar fréttir.
dauðdagi
Á tónleikum með
blokkflautu Brian
sagði skilið við Rolling
Stones einum mánuði
fyrir dauða sinn.
COTCHFORD FARM Brian fannst
lífvana á sundlaugarbotninum.