Dagblaðið Vísir - DV - 24.08.2012, Blaðsíða 28

Dagblaðið Vísir - DV - 24.08.2012, Blaðsíða 28
28 Viðtal 24.–26. ágúst 2012 Helgarblað M ér hefur stundum fundist ég svolítið kameljón; get verið fljót að lesa aðstæð- ur og detta inn í stemn- ingu og húmor. Svo ranka ég við mér og skil ekkert hvernig mér tókst að detta inn í húmor einhvers annars. Tilfinningin er eins og mað- ur fari út úr sjálfum sér, væntanlega til að reyna að þóknast og jafnvel verða sá sem viðmælandinn vill að maður sé. Þetta getur verið frábær hæfileiki en getur líka gert mann al- veg ringlaðan. Ég hef nú sem betur fer náð betri stjórn á sjálfri mér með árunum. Ég dáist allavega að fólki sem situr vel í sér og stendur með sjálfu sér sama hvað,“ segir leikkonan Álfrún Helga Örnólfsdóttir sem tekst á við stórar tilvistarspurningar þessa dagana í einleiknum Kameljón. Ruglað við stóru systur Leikritið skrifaði hún með systur sinni, rithöfundinum Margréti Örn- ólfsdóttur, og sviðslistamanninum Friðgeiri Einarssyni. Fjórtán ár skilja systurnar að og er þetta í fyrsta skipt- ið sem þær vinna saman. „Ég kynnt- ist Möggu í rauninni ekki fyrir alvöru fyrr en ég varð unglingur. Hún var orðin mamma þegar ég var átta ára og var því flutt að heiman. Eldri börn- in hennar eru meira eins og systkini mín. Magga á fimm börn og þau þrjú yngri eru nálægt mínum börnum í aldri. Svo hafa bræður okkar tveir líka lagt sitt af mörkum í barnabunk- ann og samtals eigum við systkinin 11 börn. Við umgöngumst mikið og það er alltaf mikið stuð í fjölskyldu- boðum, enda eigum við mjög orku- mikil og skemmtileg börn. Þrátt fyr- ir þennan aldursmun er fólk að rugla okkur saman. Mér finnst það bara gaman, og það segir nú kannski mik- ið um hvað Magga er ungleg. Ég fékk þessa hugmynd að einleik en vildi ekki þróa hana ein. Því þótt maður sé ef til vill egóisti þá finnst mér miklu skemmtilegra að vinna skapandi vinnu með öðrum. Magga er svakalega skemmtilegur penni og hefur oft hjálpað mér með texta áður þótt við séum núna að vinna saman í fyrsta skiptið. Þetta reyndist vera mjög gjöfult samstarf milli okkar systra og Friðgeirs. Við fundum mjög góðan takt þar sem ein hugmynd kveikti aðra og við náðum smám saman að bæta kjöti á beinin.“ Hún viðurkennir að það hafi ver- ið ógnvænleg tilhugsun að standa ein á sviðinu. „Mig hafði lengi lang- að til að gera einleik en ég þurfti al- veg að manna mig upp í það. Það var skrítin tilfinning til að byrja með að fara ein út á gólf að spinna á með- an þau hin sátu úti í sal og horfðu á. En það vandist fljótt og núna finnst mér þetta ekkert mál og í raun miklu skemmtilegra en ég hefði nokkurn tíma getað ímyndað mér þó að það reyni vissulega á að halda orkunni ein uppi í rúman klukkutíma.“ Hefur ekkert val Álfrún Helga ólst upp í 101, nánar tiltekið á Bræðraborgarstígnum – þangað sem hún er flutt aftur með fjölskyldu sína. Leikhúsáhuginn vaknaði snemma enda alin upp í leikhúsfjölskyldu. Pabbi hennar er rithöfundurinn, kvikmyndafram- leiðandinn og leikskáldið Örnólfur Árnason en mamma hennar er leik- konan Helga Elínborg Jónsdóttir, systir Arnars Jónssonar leikara. Afi Álfrúnar, Jón Kristinsson, var einnig leikari og einn af þeim sem stóðu fyr- ir því að Leikfélag Akureyrar varð at- vinnuleikhús. „Mamma fékk leikhús- uppeldi og sjálf var ég alltaf eins og grár köttur í leikhúsinu með mömmu alveg frá því ég man eftir mér. Ég var rétt farin að tala þegar ég fór að suða um að fá að fara upp á svið. Fyrir mér var leikhúsið töfraver- öld og ég man ekki eftir að hafa fund- ist nein leiksýning leiðinleg, ég fór alveg inn í heiminn sem var skap- aður á sviðinu. Mér fannst allt stór- kostlegt,“ segir Álfrún sem fékk fyrsta hlutverkið þegar hún var sjö ára. „Það var í leikritinu Óvitunum en þar eru meira og minna börn í öllum hlutverkum. Þá hafði ég suðað í mörg ár svo ég var miklu meira en tilbúin þegar tækifær- ið loksins kom. Ég man eftir því að sitja úti í sal græn af öfund út í börnin sem fengu að taka þátt í leiksýningum. Ég held því að foreldrar mínir hafi snemma séð hvert stefndi. Svo var ég líka mjög orkumikil. Var í ballett og að læra á píanó og þurfti alltaf að hafa mikið fyrir stafni. Mamma og pabbi reyndu aldrei að koma í veg fyrir að ég færi þessa leið þótt það hafi al- veg heyrst ó ó æ æ, ætlar hún að verða leikkona! En það var nú meira sagt í gríni og núna stend ég mig að því að sjá litla leikkonu í 4 ára dóttur minni og hugsa það sama. Þótt þetta sé að mínu mati skemmti- legasta starf í heimi þá hefur bransinn ákveðna ókosti. At- vinnuöryggi er lítið og ferilinn getur farið upp og niður. En mér finnst ég bara ekki hafa neitt val. Ég get ekki ímyndað mér að gera neitt annað. Auðvitað er stund- um gaman og hollt að stíga út úr leik- húsinu, ég fór til að mynda í jóga- kennaranám og hef verið að kenna börnum jóga, en ástin á leikhúsinu er mjög sterk og ég hef ekki fundið neitt sem hrífur mig jafn mikið og leikhús- ið eða dansinn. Ætli ég sé ekki dæmd til að verða leikhúslistamaður.“ Heltekin af bakteríunni Álfrún Helga lærði dans í List- dansskóla Íslands meðfram námi í Menntaskólanum í Reykjavík. Þegar hún útskrifaðist 19 ára úr Listdans- skólanum stóð hún frammi fyrir að þurfa að velja á milli leiklistarinn- ar eða dansins. „Ég tók skref í áttina að leikhúsinu. Hins vegar er ég alltaf dansari í mér en fæ mismikið að dansa í mínu starfi. Leikhúsbakter- ían heltók mig svo snemma og fyr- ir utan smá uppreisn á unglings- árunum ætlaði ég alltaf að verða leikkona. Innst inni kom ekkert ann- að til greina. Ég hins vegar elska að dansa og nútímadans og leikhús eru mjög skyld. Mörkin eru óljós. Eftir stúdentspróf fór ég til Frakk- lands. Ég vildi finna mig og það sem ég vildi. Þar tók ég þá ákvörðun að fara í leiklistarnám til London. Ég hafði verið svo mikið í leikhúsun- um hér heima og vildi byrja á núlli eins og hinir. Kannski gerði ég mér í hugarlund væntingar annarra til mín og fannst það þrúgandi.“ Álfrún útskrifaðist frá Webber Douglas leiklistarskólanum í London vorið 2003. Hún lék aðal- hlutverkið í kvikmyndinni Dís og lék í myndum á borð við Villiljós, Svo á jörðu sem á himni og í sjón- varpsþáttunum Sigtinu. Hún hefur leikið í Þjóðleikhúsinu, Borgarleik- húsinu og hjá Leikfélagi Akureyrar og er einnig einn af meðlimum og stofnendum leikhópsins Ég og vinir mínir en hópurinn vakti athygli með dansleikhúsverkið Húmanímal árið 2009 og Verði þér að góðu árið 2011. Aðspurð segist hún ekki alltaf í svo heimspekilegum pælingum líkt og í Kameljóni. „En erum við ekki öll heimspekilega þenkjandi? Svona af og til. Velta ekki allir fyrir sér til- vistarspurningum á borð við: hver ég er og hvar er þetta Ég? Persóna Kameljóns er að leita að kjarnan- um í manneskjunni og ég held að við höfum skoðað flest allar sjálfs- hjálparbækur og kerfi til sjálfsmeð- vitundar við gerð leikritsins. Sem var bæði fræðandi og forvitnilegt. En það hvort ég sé einhverju nær er annað mál. Ég held að ég verði alla ævi að leita að því hver ég er. En það er bara gaman. Ég er ekkert ör- væntingarfull. Það er hollt að fara í smá sjálfskönnun af og til, staldra við og pæla hvort maður sé á réttri leið; hvort maður sé að fylgja sinni sannfæringu. Maður má alls ekki týna sjálfum sér. Þá fer manni að líða illa.“ Dansarinn ófullnægður Álfrún segist ekki hafa verið villtur unglingur enda hafi hún verið „Ég held að ég verði alla ævi að leita að því hver ég er Dæmd til að vinna í leikhúsi Hjá Álfrúnu Helgu Örnólfsdóttur kom aldrei neitt annað til greina en að verða leikkona. Hún ólst upp í mikilli leikhúsfjölskyldu og hefur einnig fundið sér mann innan leiklistarinnar. Indíana Ása Hreinsdóttir ræddi við leikkonuna um ferilinn, móðurhlutverkið og stóru spurningarnar sem hún tekst á við þessa dagana. Leikkona og dansari Álfrún Helga fæddist inn í leikhús- fjölskyldu. Pabbi hennar er leikskáld, mamma hennar leikkona og afi hennar var leikari. Dæturnar Álfrún Helga og Friðrik eiga tvær dætur. Margrét er fjögurra ára en Kolbrún Helga er eins árs. M Y N D IR J G Indíana Ása Hreinsdóttir indiana@dv.is Viðtal
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

Dagblaðið Vísir - DV

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.