Dagblaðið Vísir - DV - 03.09.2012, Blaðsíða 13

GlysGjarni útGerðarmaðurinn
n Magnús Kristinsson selur útgerðina í Eyjum n Segist vera fórnarlamb markaðsmisnotkunar n Átti þyrlu og keypti lúxusbíla fyrir alla fjölskylduna
Úttekt 13Mánudagur 3. september 2012
Toytoa-jeppa eftir að hinn eyðilagð-
ist, enda hæg heimatökin.
Lúxusjeppar fyrir alla fjöl-
skylduna eftir hrun
Hann stóð svo sannarlega við það, ef
marka má frétt DV frá árinu 2010. Þá
greindi blaðið frá því að öll fjölskylda
Magnúsar ferðaðist um á lúxusbílum
frá Toyota. Þetta kom í kjölfar frétta
þess efnis að skilanefnd Landsbank-
ans hefði þurft að afskrifa tæpa 50
milljarða króna af skuldum hans við
bankann. Í fréttinni var greint frá því
að Börn Magnúsar, Héðinn Karl og
Elfa Ágústa, hefðu sést í Vestmanna-
eyjum þar sem þau komu keyrandi
upp úr bílalestinni á Herjólfi. hvort
á sinni Toyota Land Crusier 150 bif-
reiðinni. Slíkir bílar kostuðu þá á bil-
inu 9 til 11 milljónir króna en þeir
voru glænýir samkvæmt ökutækja-
skrá. Magnús ók þá sjálfur um á Land
Cruiser 200 frá 2008 en eiginkonan
hans ók þá um á Lexus RX400 bifreið
en Lexus er vörumerki í eigu Toyota.
Eftir þessu var tekið í Eyjum og hafði
DV eftir viðmælendum að nokkur
kurr væri meðal Eyjamanna vegna
þess hve íburðurinn væri mikill.
Flaug um á lúxusþyrlu
Magnús hefur raunar lýst sjálfum sér
sem glysgjörnum. Það gerði hann í
samtali við Morgunblaðið 2004, þar
sem fjallað var um jakkaföt. „Ég er
svolítið glysgjarn og þar af leiðandi er
ég ekki feiminn við að raða saman fal-
legum litum og ólíku mynstri,“ sagði
hann og bætti við að hann hefði eign-
ast sín fyrstu teinóttu jakkaföt árið
1978.
Ljóst er að glysgirnin hefur fylgt
Magnúsi því þegar veldi hans var
sem stærst gerði hann sér lítið fyrir og
keypti þyrlu í þeim tilgangi að fljúga
milli lands og Eyja. Í nóvember 2008,
rétt eftir efnahagshrunið, sagði Magn-
ús við DV að hann hefði lagt þyrlunni
vegna þess hve dýrt væri að tryggja
hana. Hann vildi þó ekki staðfesta
að til stæði að selja gripinn. „Það eru
tveir mánuðir síðan henni var lagt og
það er ekki út af núverandi ástandi.
Þetta er dýrt tæki og það er dýrt að
hafa þyrluna á tryggingum þannig
að ég ákvað að taka hana af trygging-
um fyrst og fremst, það var megin-
tilgangurinn.“ Í viðtali við DV sagði
hann: „Samgöngumálin eru í ólestri
og voru að verða mér fjötur um fót. Ef
það er ófært með flugi klukkan hálf tíu
að morgni hefði maður þurft að taka
ferjuna klukkan átta. Þetta felur það
í sér að maður getur í fyrsta lagi far-
ið klukkan fjögur og er ekki kominn til
Reykjavíkur fyrr en að kvöldi.“
Magnús sagðist hafa reynt að
byggja áætlanir sínar í kringum þess-
ar samgöngur, en í hans tilviki hefði
það hreinlega ekki gengið. Þetta hefði
verið komið út í dellu. „Þessi þyrla er í
raun réttri bara tilraun hjá mér. Ég tel
ekki að ég eigi eftir að tapa á henni en
það verður bara að koma í ljós.“
Þyrlan sem Magnús átti er af
gerðinni Bell 430 og þykir afar
íburðarmikil. Hún nær 270 kílómetra
hraða á klukkustund og getur tekið
sex til sjö farþega. Í frétt DV frá 2008
sagði að allir innviðir þyrlunnar væru
eins og í limósínu og til að mynda
væri „limósínurúða“ á milli farþega-
rýmis og flugmanna.
Þá væri veitingageymsla um borð í
þyrlunni, hljómtæki með snertitakka-
búnaði auk tveggja síma sem Magn-
ús hefði getað notað í flugi. Þá mætti
nefna að handföngin inni í þyrlunni
væru gulli slegin og sætin klædd
ljósdrapplituðu leðri.
Stöð 2 greindi frá því í maí 2010 að
Magnús hefði selt þyrluna. Fram kom
að gangverðið á þyrlum sem þessum
væri um hálfur milljarður króna.
Stoke lélegasta fjárfestingin
Magnús Kristinsson og tengd fé-
lög hafa verið umsvifamikil, meðal
annars á sviði sjávarútvegs, fjármála-
starfsemi, hlutabréfaviðskipta, fast-
eignareksturs, bílasölu og bílaleigu,
að því er segir um hann í rannsóknar-
skýrslu Alþingis.
En hann hefur komið víðar við.
Skemmst er að minnast þess að
Magnús var um tíma lykilmaður í Ís-
lendingaævintýrinu í tengslum við
knattspyrnufélagið Stoke. Hann var
stjórnarformaður Stoke Holding sem
keypti 70 prósenta hlut í félaginu árið
1999 og var að sögn sá einstakling-
ur sem mestan pening lagði í ævin-
týrið. Eftir á að hyggja má staðhæfa
að fjárfestingin hafi verið rugl því Ís-
lendingarnir töpuðu miklum pening-
um á Stoke. „Það er ekki hægt ann-
að en að líta á þessa fjárfestingu sem
slæma þar sem hún hefur ekki gef-
ið neinn arð. Þetta er lélegasta fjár-
festing sem ég hef farið í síðustu tíu
árin,” sagði Magnús í samtali við
Fréttablaðið árið 2005, en stuttu síðar
seldu þeir hlut sinn í félaginu á slikk.
„Öll ánægjan af þessu starfi mínu er
horfin. Ástríðan er ekki fyrir hendi
lengur,” sagði hann á síðustu metrum
ævintýrisins.
Loks má nefna að Magnús átti um
tíma skyndibitakeðjuna Domino’s.
Keðjan var skuldum vafin og svo fór
að Landsbankinn tók félagið yfir árið
2009 og afskrifaði 1.500 milljónir af
skuldum þess, áður en bankinn seldi
það áfram. Til að setja þessa upphæð
í samhengi lætur nærri að hver einasti
fjárráða Íslendingur hefði í eina viku
þurft að kaupa þriðjudagstilboð af
skyndibitastaðnum til að upphæðin
myndi jafnast á við milljónirnar 1.500.
Veldið er hrunið
Í ítarlegri grein um Magnús, sem birt-
ist í DV árið 2009, kom fram að hann
væri umdeildur í Vestmannaeyjum.
Íbúum hefði þótt nóg um íburðinn
og þyrlukaupin hleyptu illu blóði í
suma Eyjamenn, enda þótti þessi at-
orkusami útgerðarmaður hafa misst
jarðsambandið, kannski í bókstaflegri
merkingu. Í viðtali við DV árið 2007
sagði hann um gagnrýnina: „Það er
oft talað um einhvern kulda og hroka
í mönnum, en málið er að ég virði
fólkið í Eyjum og ég er glaður að geta
verið einn af samfélagsþegnunum
þar. Þegar öllu er á botninn hvolft er
ég hæsti útsvarsgreiðandinn í Vest-
mannaeyjum og er stoltur af því að
vera þátttakandi í þessu samfélagi og
leggja mitt af mörkum.“
Ljóst er að veldi Magnús-
ar Kristinssonar útgerðarmanns er
hrunið. Gnúpur er, eins og áður var
rakið, farinn í þrot. Skyndibitakeðj-
an Domino’s, sem var í eigu Magnús-
ar, var tekin yfir og seld í kjölfar efna-
hagshrunsins. Keðjan skuldaði þá
1.800 milljónir króna en langstærsti
hluti þeirrar upphæðar var afskrifað-
ur þegar bankinn seldi nýjum eigenda
keðjuna. Magnús missti líka Toyota-
umboðið til Landsbankans 2009 en
hann var auk þess eigandi dekkja-
verkstæðisins Sólningar og verslun-
arinnar Motormax. Sólning var yfir-
tekin og seld en Motormax keyrt í þrot
eftir yfirtöku. Allar þessar eignir hefur
Magnús misst úr höndunum vegna
skulda og lítið er því eftir af veldi út-
gerðarmannsins. Hvort hann verður
áfram í Eyjum, þar sem hann hefur
alltaf verið, eða færir sig um set, mun
koma í ljós.
Nær eignalaus er hann ef til vill
skrefi nær því að verða laus úr gíslingu
kröfuhafanna; bankanna sem lánuðu
honum milljarða á milljarða ofan á
árunum fyrir hrun. n
„Ég er
svolítið
glysgjarn
Veldið hrunið Magnúsi er lýst sem atorkusömum manni. Ólíklegt verður að teljast að
hann muni hafa hægt um sig í framtíðinni.
Djarfur Magnús lét hafa eftir
sér, síðla árs 2007, að allt sem
hann gerði gengi upp. Síðan
snerist allt til verri vegar.
Land Cruiser 200 Magnús keypti sér svona bíl 2008 og Lexus fyrir konuna. Hann gaf börnunum sínum einnig Land Crusier jeppa.
Sektaður
fyrir flugelda
Magnús Kristinsson hélt upp á fimmtugs-
afmæli sitt með pompi og prakt í Vest-
mannaeyjum árið 2000. DV greindi frá því
á sínum tíma að hápunktur þess hafi verið
flugeldasýning, sem fram fór á miðnætti.
Björgunarfélagið sá um sýninguna og
þótti hún bæði svo mikil og hávaðasöm,
að sögn Eyjafrétta, að einhverjir hrukku
upp af svefni. Lögreglu bárust kvartanir
vegna flugeldasýningarinnar. Í ljós kom
að sótt hafi verið um leyfi fyrir flug-
eldasýningu, „en ekki jafnviðamikilli og
háfleygri og hún svo reyndist vera,“ sagði
í frétt DV. Magnús hlaut áminningu vegna
þessa og var sektaður.