Dagblaðið Vísir - DV - 17.05.2013, Blaðsíða 46

Ný árbók
Ferðafélags
Íslands
Út er komin árbók
Ferðafélags Íslands
2013 en hún fjall-
ar um fjölbreytt og
áhugaverð svæði
hvað varðar nátt-
úrufar, sögu og
möguleika til útivistar.
Árbækur Ferðafélags Íslands hafa
komið út árlega í óslitinni röð
frá árinu 1928 en hver bók fjallar
venjulega um tiltekið afmarkað
svæði og nú er það Hjörleifur
Guttormsson náttúrufræðingur
sem skrifar um Vopnafjörð,
Langanesströnd, Langanes, Þistil-
fjörð, Melrakkasléttu, Núpasveit,
Öxarfjörð og Hólsfjöll. Jón Viðar
Sigurðsson ritstýrði verkinu.
46 Lífsstíll 17.–21. maí 2013 Helgarblað
Krefjandi og
skemmtileg ganga
n Segir fólki að sjá jöklana áður en þeir hverfa
Þ
etta er heillandi svæði og
gangan er skemmtileg en
krefjandi, segir Reynir Þór Sig-
urðsson, farastjóri hjá Útivist,
en hann mun stýra hópi göngufólks
að Tungnahryggsjökli í byrjun júní.
Gömul þjóðleið heim að Hólum
Ferðin hefst og endar á Hólum í
Hjaltadal en á föstudegi verður ekið
fram í Kolbeinsdal og þaðan geng-
ið upp í Tungnahryggsskála þar sem
gist verður í tvær nætur. Á öðrum
degi verður gengið í hið tröllslega
Hólamannaskarð sem tengist gam-
alli þjóðleið en þar mætast Tungna-
hryggsjökull og Barkárdalsjökull á
sýslumörkum Skagafjarðar og Eyja-
fjarðar. Á þriðja degi verður svo
genginn Hólamannavegur niður í
Hjaltadal og heim að Hólum.
Tungnahryggsjökull hefur
hopað mikið
Reynir er alinn upp í Hjaltadal og
þekkir því vel til svæðisins. „Tungna-
hryggsjökull er fyrsti jökullinn sem
ég gekk á og það er ótrúlegt að sjá
hvað þetta hefur breyst mikið á þess-
um áratugum. Við sjáum veðurfars-
breytingar svo glögglega á þessum
jöklum sem hopa rosalega hratt. Þeir
eru leifar af ísaldarjöklum og liggja
í dalbotnum og eru í raun að hverfa
og landslagið breytist. Áður fyrr var
þarna jökulhvelfing en nú er komin
í ljós stórgrýtis urð,“ segir hann. Það
gildi að sjálfsögðu um aðra jökla en
það sé mest áberandi þarna. Hann
mælir með að fólk sjái jöklana áður
en þeir hverfa.
Fyrir vant göngufólk
Útivist er með skalann 1 til 4 skór
eftir erfiðleika göngunnar og þessi
ferð er merkt sem 3 skór. „Það þarf
að bera svefnpoka og mat til að hafa
í skálanum en við förum ekki fram
á sérstakan jöklabúnað. Við erum
þó með einhver öryggistæki.“ Hann
segir að hækkunin sé um það bil 700
til 800 metrar. Gangan er því fyrir
vant göngufólk. n
gunnhildur@dv.is
Lán og styrkir til tækninýjunga
Lán og styrkir til tækninýjunga
og umbóta í byggingariðnaði
Íbúðalánasjóður auglýsir til umsóknar lán og styrki til tækninýjunga og umbóta
í byggingariðnaði. Lán eða styrki má veita einstaklingum, fyrirtækjum og stofnunum
sem vinna að þróun tæknilegra aðferða og nýjunga sem leitt geta til lækkunar
á byggingarkostnaði og viðhaldskostnaði íbúðarhúsnæðis, styttri byggingartíma
eða stuðlað með öðrum hætti að aukinni hagkvæmni í byggingariðnaði.
Rafræn umsóknarblöð er að finna á vefsíðu Íbúðalánasjóðs, www.ils.is
Nánari upplýsingar veitir Helga Arngrímsdóttir hjá Íbúðalánasjóði
í síma 569 6900 og með tölvupósti helga@ils.is
Umsóknarfrestur er til 14. júní 2013
Borgartúni 21 | 105 Reykjavík | Sími : 569 6900, 800 6969 | www.ils.is
Hnípinn á Hnúknum
N
ú trúi ég því fyrst að við náum
að toppa, kallaði konan sem
var næst mér í línunni. GPS-
tækið mitt sýndi 1.980 metra
hæð. Ég fikraði mig upp snarbratta
hlíðina á jöklabroddum og með ís-
öxi. Það voru aðeins 130 metrar eftir í
lokatakmarkið. Neðar í hlíðinni voru
yfir 50 manns að gera sig klára til að
fylgja okkur eftir. Það var nístandi
kalt og skyggnið sáralítið. Fararstjór-
inn okkar, hún Auður, var þaulreynd-
ur jöklafari og sérfræðingur í öllu sem
snýr að snjóalögum. Hún átti að baki
yfir 80 ferðir á Hnúkinn og hafði topp-
að 60 sinnum. Hún gaf skipanir hárri
röddu og við fikruðum okkur framhjá
sprungum og yfir frera. Tækið sýndi að
við vorum komin í 1.985 metra hæð.
Nú var ég farinn að trúa því að það
tækist að komast á toppinn.
Í árslok 2010 hafði ég heitið sjálf-
um mér því að ég myndi léttast um
40 kíló. Þessu fylgdi að leggja sjálf-
an Hvannadalshnúk, hæsta tind Ís-
lands, að fótum mér. Þessi áform hafa
gengið eftir að hluta. Það fóru 40 kíló.
Í maí árið 2012 var svo haldið á Hnúk-
inn með 100 manna hópi Ferðafélags
Íslands. Haldið var af stað í glamp-
andi sólskini og logni sem hélst upp
í 1.200 metra. Þá dimmdi skyndilega
yfir. Snjókoma og hörkufrost tók við.
Við paufuðumst áfram í blindni í allt
að klofháum snjó. Þegar við komum
loksins að sjálfum Hnúknum hafði
verið ákveðið að snúa frá vegna veð-
urs og snjóflóðahættu. Þetta var
þungbært en ég hét því að snúa aft-
ur síðar.
Horfurnar voru ekkert sérstakar
þegar ég lagði upp í aðra ferð mína á
Hvannadalshnúk ári eftir ósigurinn.
Síðasta hálfa mánuðinn höfðu örfá-
ir náð að toppa. Það gleðilega var þó
að daginn áður en við lögðum upp
höfðu fjórar kjarnakonur náð á efsta
tind með fararstjóra sínum. Klukk-
an fjögur um nóttina lögðum við
upp í mildu veðri. Ég hafði litla trú
að það okkur tækist að komast alla
leið. Næstu 11 klukkustundirnar liðu
áfram eins og í draumi. Skref fyr-
ir skref mjökuðumst við upp. Í 1.200
metra hæð var fólki skipað í línur. Ég
valdi mér þá línu sem ég taldi að yrði
hröðust. Svo var haldið af stað upp
Endalausu brekkuna og inn í dimm-
viðrið.
Í 1.800 metrum var matarstopp.
Þá vorum við komin upp á brún
öskjunnar og leiðin að Hvannadals-
hnúki var á jafnsléttu. Vandinn var
hins vegar sá að snjónum hafði kyngt
niður og það var mikil þrekraun fyr-
ir fararstjórana að troða fyrir hóp-
inn. Loksins vorum við undir Hnúkn-
um sem í sortanum gnæfði yfir okkur.
Við vorum búin að ganga í 10 klukku-
stundir og sumir orðnir úrvinda. Aðrir
keyrðu sig áfram á tilhlökkuninni um
að toppa loksins. Eftir örstutta pásu
tilkynnti Auður línustjóri að okkur
væri ekki til setunnar boðið.
Við vorum stopp í snarbrattri hlíð
Hnúksins. Næsta lína kom upp að
okkar og línustjórarnir tveir ræddu
málin í 1.987 metra hæð. Ég var ör-
þreyttur og kuldinn nísti. Verstur var
þó sá illi grunur sem læddist að mér.
Hingað og ekki lengra, sagði Auður.
Snjóflóðahætta, sprungur og dimm-
viðri stöðvuðu okkur. Ég bölvaði í
hljóði og beit svo á jaxlinn. Það blasti
við að ég yrði að reyna í þriðja sinn.
Og nú er ég enn einu sinni kominn í
biðröðina á Hnúkinn. Upp skal ég.
Reynir
Traustason
Baráttan
við holdið
Þrif á
gönguskóm
Það er því mikilvægt að fara vel með
gönguskóna til að viðhalda þeim.
Þá þarf að bera á þá feiti en einnig
er mikilvægt að hreinsa þá. Á alp-
arnir.is segir að best sé að fjarlægja
reimar og aðra lausa hluti af skón-
um. Skrapa skuli alla fasta mold af
og leysa upp önnur laus óhrein-
indi. Við þrifin sé gott að nota tusku
og volgt vatn. Þá skal skal bursta
þá með mjúkum bursta en til að ná
burt öllum óhreinindum skal að
lokum skola þá með köldu vatni.
Mælt er með að skórnir séu síðan
loftþurrkaðir við stofuhita en var-
ast skal að þurrka þá ofan á ofni eða
við opinn eld. Innri hlið þeirra skal
þvegin með tusku og volgu sápu-
vatni .Að lokum er gott er að setja
áburð eða þunnt lag af feiti á leðrið
innan í skónum.
Uppgjöf Auður fararstjóri tilkynnti að ekki
yrði lengra haldið. Aðeins rúmir 100 metrar
voru toppinn. Mynd: SiGTryGGUr ari
Farastjórinn Reynir
Þór er alinn upp á
svæðinu og þekkir því
vel til.