Dagblaðið Vísir - DV - 27.06.2014, Side 46

Helgarblað 27.–30. júní 201430 Fólk Viðtal
sem ég fór en nú er það þessi braut.
Maður heldur áfram að lifa og bæta
sig, gera eitthvað betur. Maður má
ekki horfa með einhverri eftirsjá til
fortíðarinnar. Það er bara liðið, hvað
er næst?“
Býr ekki til glansmynd
Hilmir á að baki ófá sigra á lífsleiðinni
með glæstum leiklistarferli. Hann
er hvað stoltastur af starfi sínu sem
leikari. „Hvernig ég vinn og hvernig
ég lít á fagið mitt og nálgast það. Ég
er ánægður með hvar ég er staddur
faglega,“ segir Hilmir léttur.
Hilmir er ávallt í sjálfskoðun og
segist ekki einungis kostum gæddur,
enda hafi allir sinn djöful að draga.
Hann segir eigin galla bitna mest á
honum sjálfum frekar en öðrum. „Ég
veit ég er heiðarleg og góð mann-
eskja, sem hleypur stundum fram úr
sér. Ég er gallaður, en ég er ekki það
gallaður að ég sé eitthvað að meiða
fólk í leiðinni. Þetta bitnar kannski
frekar mest á sjálfum mér,“ seg-
ir Hilmir. „Ég vinn við það að skoða
manneskjur og ég verð óhjákvæmi-
lega að skoða sjálfan mig í leiðinni.
Ég get ekkert hlíft mér,“ segir Hilm-
ir sem virðist vera mjög meðvitaður
um eigin persónu.
„Heiðarleikinn er ein leið til að
komast í nánd við sína manneskju.
Að finna sína góðu manneskju er að
segja; svona er ég, og setja það bara
á borðið. Ég held að það sé grund-
völlur til þess að nálgast annað fólk
og sjálfan þig,“ segir Hilmir sem kann
hvað mest að meta heiðarleika og
telur verst þegar fólk heldur raun-
veruleikanum í felum.
„Allir myndu vilja vera með
óbrigðula ákvarðanatöku og eins og
fullkomið fólk í bókum, en við erum
það ekki. Meira að segja eru
ofasalega fáir það. Flestir eru
að ljúga því að þeir séu það.
Flestir eru að búa til glans-
myndina og viðurkenna aldrei
hvað er að þeim,“ segir Hilm-
ir sem vill ekki lifa í tilbúinni
blekkingu.
Frelsi í hestamennsku
Hilmi Snæ er það mikið í mun
að koma til dyranna eins og
hann er klæddur. Leiklistin
getur verið erfið en þrátt fyr-
ir að lifa og hrærast
í hamsleysinu sem
gjarnan fylgir þeim
bransa gefur hann sér
reglulega tíma í hesta-
mennsku, því hún fær-
ir honum núið.
„Ég vinn við að
leika. Ég hef unnið við
það að smíða, ég hef
unnið við að vera sjó-
maður. En ég er hesta-
maður,“ segir Hilmir og
hlær. „Ég lít eiginlega
mest á mig sem hesta-
mann. Það er líf mitt,“
segir Hilmir en hann
gæti gleymt sér dögum
saman á hestbaki. Það
er vegna þess frelsis sem
hestamennskan veit-
ir honum. „Það er eitthvað nú. Vera
einhvers staðar með skepnum og
engum háður. Það er bara tímaleysi
og frelsi. Ég er svo kærulaus mað-
ur, þess vegna elska ég þetta. Ég vil
aldrei hafa neinar skorður á mér en
svo verð ég að falla inn í þetta mót,
en ég er bara ekki þannig, ég vil bara
hafa algjört frelsi, og þarna finn ég
það,“ segir Hilmir með ákafri röddu.
Misstu fyrirtækið
Hilmi líður best þegar hann er engu
bundinn og finnst hann ná fram þeirri
tilfinningu þegar hann er á hestbaki.
„Ég er örugglega með eitthvað smá
aspergerheilkenni. Ég bara þoli ekki
þegar einhver segir mér að gera eitt-
hvað og ég eigi að vera fastur að gera
þetta hér og nú klukkan þetta. Ég verð
alltaf að ákveða sjálfur. Ég verð reiður
niður í tær af pirringi ef einhver er að
segja mér að gera eitthvað á þessum
tíma núna. Þetta er barnaleg reiði og
pirringur en hún er bara í mér. Þess
vegna elska ég að vera á hestbaki, þú
getur ekki verið með stress í kringum
þessar skepnur. Þær skynja það ef þú
ert pirraður og þá koma þær þannig
fram við þig, þannig þú verður að
vera afslappaður.“
Hilmir Snær tók hestamennsk-
una á annað stig fyrir nokkrum
árum þegar hann stofnaði fyrirtæk-
ið Tölt ehf. ásamt leikaranum Jó-
hanni Sigurðarsyni. Fyrirtækið var
aftur á móti nýverið tekið til gjald-
þrotaskipta. „Þetta voru bara tve-
ir ævintýramenn að kaupa sér tóm-
stundajörð. Svo bara kom kreppa og
við áttum ekki fyrir þessu. Þetta var
draumur sem gekk ekki upp.“ Hilm-
ir er þó enn mikið í hestamennsk-
unni enda á hann átta hross. Þegar
blaðamaður hitti Hilmi var hann til
dæmis nýkominn úr fjögurra daga
hestaferð.
Hestamennskan er góð til móts
við leiklistina að sögn Hilmis. „Ég
hleyp í þetta um leið og ég kemst. Á
hestbak eða að veiða. Af því maður
er bundinn í báða skó allan tímann í
hinu faginu. Maður hleypur út í ljós-
ið eins og kálfur að vori.“
Hilmir kann að meta áhyggju-
leysið sem hestamennskan færir en
þrátt fyrir það myndi Hilmir aldrei
vilja sleppa bransanum og telur erf-
iðið þess virði. „Auðvitað er leikara-
bransinn rosalega skorðaður af og
ef þú ert í leikhúsi að vinna þá ertu
rosalega mikið bundinn. Ég er búinn
að sætta mig við þetta. Þetta er fagið
sem ég valdi. “
Jafnvægið veitir hamingju
Spurður um hvað geri hann ham-
ingjusaman tekur Hilmir sig dágóð-
an tíma til umhugsunar. Hann svar-
ar loks ákveðinn að jafnvægið sé það
sem lætur honum líða best. „Þegar
ég er í jafnvægi,“ segir Hilmir og
hlær. „Þegar ég er í jafnvægi og fólk-
ið í kringum mig, þá er ég hamingju-
samur.“
Jafnvægið er ekki auðfundið að
sögn Hilmis. „Þetta er svo fyndið,
maður er svo mikið barn fram eftir öll-
um aldri að maður er enn þá að leita
að jafnvæginu í sjálfum
sér. Ég hugsa að ég verði
að því fram til sjötugs ef
ég lifi svo lengi. Maður er
alltaf að vega sjálfan sig
og meta. Mér líður best
þegar ég er í jafnvægi.“
Ójafnvægið virðist þó
gjarnan vera óhjákvæmi-
legt í heimi leiklistar. „Það
eru ýmsir hlutir sem geta
triggerað í manni ójafn-
vægi. Til dæmis sköp-
unargleðin. Þegar þig
langar að fara að gera eitt-
hvað og þú færð einhverja
hugmynd þá fer eitthvað
af stað og það lætur þig
ekki vera, þá ertu kominn
út úr jafnvæginu og upp
úr ruggustólnum. Þegar þú
ert kominn úr „the zone“,
sem er ramminn sem þú
átt að vera í, þá getur allt
gerst. Það er aldrei jafnvægi
í sköpun,“ segir Hilmir.
„Þú rótar upp í huga
þínum og sál þinni til þess
að gera hlutverkið sem þú
ert að leika trúverðugt. Ef
þú ert að leika mann sem
er skepna, þá finnur þú
það í sjálfum þér til þess
að gera þetta trúverðugt.
Af því að allir heimta það.
Leikhúsgestir vilja bara fá
sannleikann. Ef þú gerir
það ekki, þá ertu lélegur leikari og
þá ertu látinn fara. Til þess að gera
þetta þarftu að róta upp í þér, og þess
vegna ertu ekki í jafnvægi þegar þú
ert að skapa,“ segir Hilmir.
Hann segir að oft þurfi að opna á
hugsanir sem hinn venjulega mann-
eskja myndi ekki hleypa að. „Stund-
um, eins og þegar þú ert að leika, þá
þarftu að opna á þessar hugsanir
og segja, ég ætla að hugsa svona því
hlutverkið krefst þess. Það er stund-
um svolítið slítandi fyrir mann.“
Þrátt fyrir að leikurinn og listsköp-
unin setji Hilmi gjarnan í ójafnvægi
þykir honum ávallt gaman af því sem
hann gerir. „Jú, það er gaman, en þú
ert búinn að opna á eitthvað annað,
eitthvað svið þar sem þú ert ekki þú
alveg 100 prósent. Þú leyfir þér að fara
eitthvað sem þú myndir annars ekki
leyfa þér að fara.“
Bransinn annar í dag
Hann segir heiður að vinna með
þeim góðu leikurum sem hann hef-
ur unnið með í gegnum tíðina og seg-
ir að bransinn sé annar í dag en hann
var þegar hann byrjaði að leika 25 ára
gamall. „Mér fannst miklu meiri ríg-
ur þegar ég var ungur maður að koma
inn í leikhúsið. Þá fannst mér vera
skítkast og rígur, en mér finnst það
bara farið, ég sé þetta ekki núna. Ég
held það sé út af tímanum og það eru
komnir fleiri. Það eru miklu fleiri um
hituna núna. Þegar þú veist að þetta
er svona stórt þá verður þetta líka
minni rígur, af því það þýðir ekkert,
það eru svo margir. Þú getur aldrei
sagt að þessi og hinn sé að taka að
þér hlutverk. Það er bara barnalegt.
Mér fannst ég upplifa eitthvað svona
í gamla daga en ég bara sé þetta ekki
lengur, eða kannski er ég bara orðinn
gamall og fatta þetta ekki,“ segir Hilm-
ar og hlær.
Hann fer fögrum orðum um sam-
leikara sína og telur ríkja gott and-
rúmsloft í leiklistarheiminum á Ís-
landi. „Við eigum alveg frábæra
listamenn á þessu landi, og það er al-
gjör heiður að fá að vinna með þessu
fólki. Við erum ótrúlega rík af góðum
leikurum og góðum listamönnum.
Við föttum það ekki stundum. Þegar
ég er að leikstýra og vinna með þessu
fólki þá sé ég það hvað við eigum
ótrúlega flott fólk miðað við hvað við
erum fá og lítil. Við eigum listamenn
á heimsmælikvarða,“ segir Hilmir.
„Þess vegna er það þess virði,“ segir
Hilmir og á við leikarabransann.
Í góðum f}élagsskap
Hann á margar góðar minningar
frá sínum langa leiklistarferli. Hann
nefnir sérstaklega leikritið Fávitann
sem eitt það eftirminnilegasta vegna
þess að það var eitt af hans fyrstu
verkum. Leikritið var sett upp í Þjóð-
leikhúsinu og tók Hilmir eitt af aðal-
hlutverkunum að sér, nýskriðinn úr
Leiklistarskóla Íslands.
Verkin eru mörg sem hann ber
hlýjar minningar til síðan þá en hann
segir að það helsta sem geri hlutina
minnisstæða og ánægjulega er fólk-
ið sem hann vinnur með. „Eins og að
gera Listaverkið með Balta og Ingvari,
það er eitthvað sem situr alltaf eft-
ir, ekki bara út af verkinu heldur líka
út af félagsskapnum,“ segir Hilmar.
Hann nefnir í sama samhengi leik-
ritið Með fulla vasa af grjóti sem hann
lék í ásamt Stefáni Karli Stefánssyni í
Þjóðleikhúsinu og naut mikilla vin-
sælda. „Þetta eru verk sem maður
man alltaf eftir af því að það var gam-
an að vinna með fólkinu sem var í
því,“ segir Hilmir.
„Þú ert með æðislega flottu og
góðu fólki og að vinna eitthvað gott og
skemmtilegt. Það er svona það sem
situr mest eftir. Þetta eru ekki alltaf
bara þínir persónulegu sigrar heldur
líka snýst þetta um að hafa gaman,“
segir Hilmir að lokum.
Nóg á döfinni
Hilmir verður í tveimur nýjum hlut-
verkum í Borgarleikhúsinu í vetur.
Einnig mun hann leikstýra nýju verki
eftir Birgi Sigurðsson sem heitir Er
ekki nóg að elska? Hilmir hefur mikla
mætur á Birgi en hann skrifaði leik-
ritið Dagur vonar, sem Hilmir leik-
stýrði fyrir nokkrum árum í Borgar-
leikhúsinu. Hilmir segir það vera eitt
besta verk sem hefur verið samið og
hið nýja sé alveg jafn glæsilegt verk.
Það verður spennandi að sjá hvernig
Hilmi mun vegna í Borgarleikhúsinu,
bæði sem leikari og leikstjóri. n
„Allar fjölskyldur eiga
einhver leyndarmál
M
y
N
d
s
ig
tr
y
g
g
u
r
a
r
i
Á sviði Hilmir Snær þurfti
ekki að kafa djúpt fyrir
Eldraunina en í Veislunni
fékk hann erfitt hlutverk
sem litaði allan daginn.