Dagblaðið Vísir - DV - 12.08.2014, Blaðsíða 10

Vikublað 12.–14. ágúst 201410 Fréttir
É
g hringi í Hilmar á Sæbraut­
inni og hann öskraði á mig:
„ Helvítis, djöfulsins hortugheit
í þér helvítis fíflið þitt. Þú skalt
sko borga fyrir þetta með ein­
um eða öðrum hætti. Þú rífur ekki
kjaft við mig“.“ Svo lýsir rafeindavirki,
sem ekki vill koma fram undir nafni,
símtali sem hann átti við Hilmar
Leifsson árið 2012.
Rafeindavirkinn hafði unnið ýmis
smáverk á heimili Hilmars frá ár­
inu 2006. Hann segir að Hilmar hafi
beðið sig um að koma fyrir afruglur­
um í öllum herbergjum í húsi sínu í
ágúst 2012. Iðnaðarmaðurinn segir
að það hafi ekki verið hægt. Hann hafi
sagt Hilmari það og með því dregist
inn í atburðarás sem endaði með því
að hann fékk vernd lögreglu. Í samtali
við DV segir iðnaðarmaðurinn að sér
hafi verið hótað að ef hann borgaði
ekki Hilmari yrði séð til þess að hann
missti heyrnina.
Iðnaðarmaðurinn kærði málið til
lögreglu á sínum tíma en hefur engu
að síður talið sig þurfa að fara huldu
höfðu fram á þennan dag. Hann
treystir sér því ekki til þess að koma
fram undir nafni. DV fékk þau svör
frá lögreglunni á höfuðborgarsvæð­
inu að rannsókn málsins væri lokið.
Það sé nú á borði ákærudeildar þar
sem lögfræðingar lögreglunnar meti
hvort eigi að senda það áfram til rík­
issaksóknara. Hilmar neitaði að tjá sig
um málið er DV sóttist eftir viðbrögð­
um hans. „Af fyrri reynslu vil ég ekki
tala við ykkur,“ sagði hann.
„Betra að hafa svona
menn góða“
Rafeindavirkinn segist hafa byrjað að
starfa fyrir Hilmar fyrir tæplega átta
árum. „Ég var þá nýbyrjaður með
eigin rekstur þar sem ég sinnti öllum
fjarskiptarekstri; sjónvarpsmálum,
interneti og síma. Það var einhver sem
vísaði honum á mig. Ég kom og vann
fyrir hann án þess að hafa hugmynd
um hver þetta væri. Síðan komst ég
að því að hann væri þessi maður. Þá
var ég ekki viss hvort ég ætti að vinna
áfram fyrir hann en hugsaði sem svo
að það væri betra að hafa svona menn
góða,“ segir hann.
Verkin sem hann tók að sér voru
fyrst og fremst smávægileg, svo sem
að koma fyrir internet „router“. Mað­
urinn segist ekki hafa tekið mikið fyr­
ir þessi litlu verk og alltaf lagt sig fram
við að vera liðlegur. „Hilmar hringdi
jafnvel á föstudagskvöldi því það
þurfti að endurræsa „routerinn“. Ég
rauk bara af stað þótt ég væri búinn
að fá mér einn bjór.“
Vildu myndlykil í öll herbergi
Árið 2012 var maðurinn farinn að
vinna hjá fyrirtæki í Reykjavík og hafði
því minni tíma aflögu til að sinna
aukaverkefnum. Hann hafi þó tekið
að sér að koma fyrir sjónvarpi á skrif­
stofu Hilmars í ágúst. „Konan hans
bað mig þá um að koma við heima hjá
þeim. Ég sagði ekkert mál, fór þangað
og hitti þau og við fórum yfir þetta.
Það var eitthvað sem virkaði ekki með
loftnetið.
Mér fannst erfitt að segja þeim eitt­
hvað því þau tóku aldrei mark á mér.
Þau sögðu mér bara hvernig hlutirnir
ættu að vera. Þá voru þau að biðja mig
um aukamyndlykla í öll herbergi,“
segir rafeindavirkinn. Hann segir
að það hafi ekki verið hægt að verða
við því og hann hafi tjáð þeim það.
„Þá sagði hún að það væri árið 2012,
það væri víst hægt. Þetta var náttúr­
lega ekki hægt. Ég get ekki breytt
kerfinu sem slíku. Það sem ég hugs­
aði var að ég gæti ekki gert þvotta­
vél úr þurrkara.“ Hann segist þá hafa
sagt Hilmari að hann yrði að fá annan
mann í þetta verk.
Borga með einum
eða öðrum hætti
Daginn eftir fékk hann símhringingu
og SMS frá þriðja aðila, félaga Hilm­
ars. „Hann sendi mér mynd af búnaði
sem ég setti upp á sínum tíma og var
búið að taka niður, „splitter­a“ og svo­
leiðis. Síðan hringdi hann og spurði
hvort ég hefði séð myndina. Það hefði
allt verið í rugli og ég yrði að hjálpa
Hilmari, hann væri brjálaður og ég
yrði bara að hringja í hann.
Ég kláraði verkefnið sem ég var í
og keyrði af stað. Ég hringdi í hann á
Sæbrautinni og þá fór hann að öskra
á mig.“
Heyrnin eða borga
Næsta dag fór rafeindavirkinn á fund
með fyrrnefndum félaga Hilmars.
Fundurinn átti sér stað á hárgreiðslu­
stofu í Reykjavík. Þar átti hann að taka
við búnaðinum sem hafði verið rifinn
niður. „Hann var með þetta í poka
og segir við mig að ég yrði að borga
250 þúsund samdægurs, fyrir fjögur.
Annars verði það 1.800 þúsund eða
heyrnin. Ég tók bara pokann og fór,“
segir maðurinn.
Iðnaðarmaðurinn segir að félagi
Hilmars hafi sagt að sér væri ekki illa
við hann og mælt með að hann borg­
aði. „Hann sagði mér samt ekkert
hvers vegna ég skuldaði.“
Fékk sparnað móður sinnar
Eftir fundinn á hárgreiðslustofunni
hringdi rafeindavirkinn í félaga sinn
sem ætlaði að kanna málið. „Fé­
lagi minn fór og hitti Hilmar á skrif­
stofu hans. Hann hringdi síðan mig
og sagði mér að það væri best að ég
borgaði. Í bakgrunni heyrði ég ein­
hvern öskra þrjú hundruð og fimmtíu!
Þá var skuldin búin að hækka bara út
af því að ég borgaði ekki strax.
Á þessum tímapunkti reyndi ég að
smala saman aurum. Mamma hjálp­
aði mér að safna saman aur og lét
mig fá það sem hún átti í sparnaði.
Þetta eru ekki miklir peningar en þetta
eru peningar fyrir marga. Það ráð­
lögðu mér allir að borga,“ segir hann.
Iðnaðar maðurinn ákvað þó að fara
fyrst til lögreglunnar áður en hann
borgaði Hilmari.
Lögreglan lofaði vernd
Iðnaðarmaðurinn segir að lögreglan
hafi spurt hvort rukkunin tengdist
einhverju vafasömu. „Þeir sögðu mér
að vera alveg heiðarlegur og spurðu
hvort þetta tengdist einhverju ólög­
legu. Ég sagði þeim það sanna, að ég
hefði ekkert gert. Ég er bara venju­
legur iðnaðarmaður og ynni fyrir alla
sem hringja í mig. Maður er náttúr­
lega búinn að læra af þessu. Ég vinn
ekki fyrir hvern sem er í dag,“ útskýrir
hann.
Lögreglan sagði að hann ætti ekki
að borga Hilmari og lofuðu honum
vernd. „Þeir sögðu að ef ég borgaði
svona skuld væri ég kominn í klærnar
á þessum mönnum og þyrfti að borga
aftur og aftur.“
Hann segir að lögreglan hafi stað­
ið við loforð hennar um vernd. Lög­
reglan hafi hringt í hann daglega
fyrstu tvo mánuðina eftir að hann
ræddi fyrst við hana og hafi auk þess
tekið hnit á síma hans svo hægt væri
að fylgjast með ferðum hans. „Ég var
ánægður með það og það veiti mér
nokkuð öryggi.“
Tók hótun upp á diktafón
Maðurinn telur að það sem hafi bjarg­
að honum hafi verið að hann tók sím­
tal frá Hilmari upp á diktafón. „Í þessu
samtali sagði hann: „Þú skalt borga,
þú skalt borga þetta auminginn þinn.
Ef borgar ekki þá munu allir, allir elta
þig og þú verður hvergi öruggur.“
Ég heyrði það síðar að þetta símtal
hafi verið á „speaker“ hjá Hilmari og
það voru aðrir menn að hlusta,“ segir
iðnaðarmaðurinn. Þessa upptöku fór
hann með til lögreglunnar. Lögreglu­
menn sögðu honum síðar að út af upp­
tökunni myndi Hilmar verða handtek­
inn ef einhver snerti hár á höfði hans.
Í felum í tvö ár
Maðurinn segir að eftir þetta hafi hann
í raun verið í felum síðastliðin tvö ár.
„Ég þurfti að taka mig úr þjóðskrá. Ég
gat ekki fengið reikninga senda heim
í eitt og hálft ár. Þegar maður fór nið­
ur í bæ að skemmta mér þá lenti mað­
ur í alls konar veseni. Maður var að fá
svona smáhótanir: „Varstu að vinna
fyrir Hilmar? Drullaðu þér út annars
lem ég þig.“ Menn voru að labba utan
í mig og gefa mér illt auga. Þetta var
bara stanslaus terrorismi,“ segir hann.
Hann segir málið allt hafa verið sér­
staklega erfitt fyrir móður sína. „Hún
var bara ofsahrædd. Hún þorði ekki út
í bíl.“ Hann segir að enn í dag geymi
hann hafnaboltakylfu í bíl sínum.
„Einu sinni var ég að koma úr sjúkra­
þjálfun og þá mæti ég Binna svarta.
Ég heilsaði honum til að sýna að þetta
skipti engu máli en ég var alveg með
í maganum út af þessu. Alls staðar
sem ég fór fékk ég hornauga frá hans
mönnum, ég var hvergi „safe“. Bara
stanslaus paranoja.“ Hann segir að
alltaf þegar hann hafi komið heim úr
vinnu hafi hann skimað eftir mögu­
legum árásarmönnum.
„Óumdeilt“
Þann 25. október 2012 barst svo raf­
eindavirkjanum krafa um endur­
greiðslu á innborgun frá Lögfræðistofu
Reykjavíkur og skrifar undir það þá­
verandi lögmaður stofunnar, Bjarki
Þór Runólfsson. Í kröfunni kemur
fram Hilmar hafi falið lögfræðingum
stofunnar að gæta hagsmuna hans og
krefjist „ endurgreiðslu á innborgun
Hilmar rukkar
iðnaðarmann
n Gat ekki sett upp myndlykla og var gert að borga n Málið komið til ákærusviðs lögreglu
Hjálmar Friðriksson
hjalmar@dv.is
Rafeindavirkinn
Gat ekki sett myndlykla í öll herbergi
eins og Hilmar bað um.
Hilmar
Leifsson
Vildi ekki tjá
sig við DV.
„Ég er við öllu búinn“
Bílasali rukkaður um sex milljónir.
„Ég sef með hlaðna byssu við dyrnar. Ég er við öllu búinn og ætla
að verja fjölskyldu mína og sjálfan mig ef til kemur,“ sagði fjöl-
skyldufaðir við DV í lok maí. Maðurinn, sem er bílasali, var krafinn
um sex milljónir króna vegna bílaláns frá árinu 2006 sem hann
yfirtók frá öðrum manni. Lánið virðist þó aldrei hafa færst yfir á
hans nafn og taldi hann annan bílasala, sem sá um kaupin, hafa
klúðrað lánsyfirtökunni. Fram kom í DV að lánið hefði undanfar-
ið verið í innheimtu hjá Hilmari Leifssyni sem ásamt Davíð Smára
Helenusyni hefur krafið manninn um fullnaðargreiðslu ef hann
vilji ekki hljóta skaða af. Hilmar hafði reyndar innheimt undir
þeim formerkjum að hann væri að bjarga meintum skuldara
frá grimmd handrukkara sem hygðist ganga í skrokk á honum.
Upphaflega var lánið tvær milljónir króna og sagðist maðurinn hafa greitt það að fullu.
Sögðu þeir sem DV hefur ræddi við og annaðhvort tilheyrðu eða þekktu vel til að ólga
vegna þessa máls og annarra færi „stigvaxandi“ og „allt geti gerst“. Bílasalinn naut
verndar sömu manna og iðnaðarmaðurinn sem er til umfjöllunar í DV í dag.