Dagblaðið Vísir - DV - 12.08.2014, Page 28

Vikublað 12.–14. ágúst 201428 Lífsstíll
„Maður þarf að lækka
skítastuðulinn aðeins“
n Erna Guðmundsdóttir fór í víkingaferð með fjölskylduna n Lifðu eins og víkingar í 10 daga
V
ið búum í víkingatjöldum,
eldum yfir hlóðum og erum
í víkingafötum allan daginn.
Við lifum í raun eins og vík-
ingar og notumst ekki við
nein nútímaþægindi,“ segir Erna Guð-
mundsdóttir sem er nýkomin heim
af tveimur víkingahátíðum í Dan-
mörku. Fjölskyldan hélt öll saman
í víking, Erna, maðurinn hennar og
synir þeirra tveir á aldrinum fjögurra
ára og átta mánaða. „Við fjölskyldan
áttum yndislega stund þarna saman,
og það var ótrúlega gaman að að sjá
hvað litli stóð sig vel.“ Hún og maður-
inn hennar eru bæði meðlimir í vík-
ingafélaginu Rimmugýgi sem stofn-
að var árið 1997. Í félaginu eru um
hundrað manns, en tæplega fimmtíu
meðlimir fóru á hátíðirnar í ár. Önnur
þeirra var haldin í stóru víkingavirki í
Trelleborg, en hin í skóglendi rétt fyr-
ir utan Árósa. Þetta var í þrettánda
skipti sem Erna sótti hátíðirnar og er
hún því orðin vel sjóuð í því að lifa og
hrærast sem víkingur.
Útbjó barnarúm í víkingastíl
Fjölskyldan lifði að víkingasið í tíu
daga ásamt hundruðum annarra, og
vílaði Erna ekki fyrir sér að fara út
með drengina tvo. „Eldri strákurinn
fór ekki með okkur fyrr en hann var
orðinn tveggja ára. Okkur fannst
það of mikið mál að fara með lítið
barn á svona stórar hátíðir, en þegar
við prófuðum það þá gekk það rosa-
vel. Við ákváðum því bara að taka
litla með núna og sjá hvernig það
gengi, og það gekk mjög vel. Þetta var
strembið á köflum, ég neita því ekki,
en það var aðallega vegna þess hvað
það var rosalega heitt,“ segir Erna.
En það var einmitt hitabylgja í Dan-
mörku á meðan hátíðin stóð yfir og
30 stiga hiti upp á hvern dag. Eins
og flestir vita er gott að hafa ýmsan
búnað til taks fyrir svo ung börn, en
þau hjónin dóu ekki ráðalaus þegar
kom að því að græja yngri drenginn
upp fyrir ferðina. Maðurinn henn-
ar Ernu smíðaði barnarúm í víkinga-
stíl fyrir litla drenginn, og þá voru þau
einnig með barnastól sem er eftirlík-
ing af stól sem talinn er vera frá árinu
1050. Litli snáðinn var því vel settur
með alvöru víkingabúnað, líkt og hin-
ir fjölskyldumeðlimirnir. „Við reynum
að gera það með allan búnað sem við
notum, að hafa fornleifafræðina að
leiðarljósi. Þetta eru allt hlutir sem
hafa fundist og við gerum eftirlíkingar
af og mikið lagt upp úr því að gera allt
sem raunverulegast.“
„Allir eru mamma og pabbi“
Stuðningsnetið í víkingasamfélaginu
er mjög þétt og allir af vilja gerðir að
veita hjálparhönd. „Við erum ein,
stór fjölskylda og allir hjálpast að.
Það var einn sem hafði orð á því fyr-
ir nokkrum árum, að um leið og barn
einhvers er komið í víkingaföt þá er
það orðið barn félagsins. Allir eru
mamma og pabbi. Það er því mik-
ill fjölskylduandi í þessu félagi,“ segir
Erna og það létti vissulega undir hjá
þeim að hafa þennan góða stuðning.
„Annars var bara ótrúlega gaman að
fara með litla strákinn, og við erum
fyrst í okkar hópi til að fara út með
lítil börn,“ segir hún, og á þá við ís-
lenska félagið. Víkingarnir frá hinum
löndunum, Skandinavíu, Þýskalandi
og Bandaríkjunum eru óhræddari
við að taka börnin með á hátíðirnar,
að sögn Ernu. Eldri sonurinn er að
sjálfsögðu mjög spenntur fyrir vík-
ingahátíðunum og það er mikil upp-
lifun fyrir hann að fá að fara með.
„Það er ekki talað um neitt annað allt
árið. Hann er alltaf að spyrja hvenær
við förum aftur á víkingahátíð í Dan-
mörku,“ segir Erna og hlær. „Honum
finnst þetta æðislegt og það er ótrú-
lega gaman fyrir hann að fá að alast
upp við þetta.“
„Maður þarf að lækka skíta-
stuðulinn aðeins“
Erna náði að halda góðri rútínu með
strákana úti. Sá yngri tók sína tvo lúra
yfir daginn og báðir drengirnir voru
yfirleitt komnir í háttinn klukkan átta
kvöldin, alveg eins og heima á Ís-
landi. Blaðamanni leikur þó forvitni
á að vita hvort Erna hafi aldrei haft
áhyggjur af þeim litla, og öllum þeim
mögulegu og ómögulegu hlutum
sem geta komið upp í aðstæðum sem
þessum. „Jú, ég er mjög pöddufælin
og var alveg hysterísk í því að reyna
að halda pöddunum frá okkur. Ég
hafði mestar áhyggjur af skógarmítli,
en við sluppum alveg við hann. Og
sólbruni. Ég passaði vel upp á það
líka, enda glampandi sól allan tím-
ann.“ Hún segir þau hafa lagt mikið
upp úr því að innrétta tjald sitt vel og
vanda til verka í öllum frágangi til að
halda skordýrum frá. Þá viðraði Erna
gærurnar sem þau sváfu með á hverj-
um degi. „En maður þarf að lækka
skítastuðulinn aðeins, og sýklafæln-
ina. Maður þarf aðeins að loka aug-
unum fyrir því. Á misjöfnu þrífast
börnin best, það var mantran mín
þarna úti.“
Fannst ekkert hallærislegra
Erna kynntist víkingasamfélaginu
fyrst fyrir þrettán árum, í gegnum
móður sína sem er einnig félagi í
Rimmugýgi og hefur verið nánast frá
upphafi. En hún var fyrsta konan sem
tekin var inn í félagið. „Það er svo-
lítið formlegt ferlið í kringum inntök-
una. Maður þarf að sanna sig og sýna
að maður hafi virkilega áhuga á að
vera með. Fyrir okkur er þetta nefni-
lega miklu meira en áhugamál, þetta
er lífsstíll,“ útskýrir Erna. Erna hef-
ur þó ekki alltaf verið svona heilluð
af víkingalífsstílum og hún var ekk-
ert sérstaklega ánægð þegar móðir
hennar gekk í félagið á sínum tíma.
„Þegar ég var unglingur fannst mér
þetta það hallærislegasta sem ég vissi
um. Ég trúði ekki að hún væri að gera
mér þetta.“ Þegar gelgjan var farin að
rjátlast af Ernu þáði hún, þá sautján
ára, þó boð móður sinnar um að fara
með á tvær víkingahátíðir, í Noregi og
Danmörku. „Ég varð bara gjörsam-
lega heilluð. Ég fékk bakteríuna og
hef ekki hætt síðan. Þetta er svo ótrú-
lega gaman.“ Erna sér svo sannarlega
ekki eftir því að hafa skellt sér með
móður sinni í ferðina á sínum tíma.
Víkingasamfélagið hefur gefið henni
svo margt. Hún kynntist til að mynda
manninum sínum í gegnum félags-
skapinn og meðlimir félagsins eru í
dag hennar bestu vinir.
Saumar víkingabúninga
Rimmugýgur er starfandi allt árið og
er félagið mjög öflugt, að sögn Ernu.
Meðal annars er boðið er upp á bar-
dagaæfingar, handverksvinnu og
bogfimi. Þá stendur félagið reglulega
að sýningum um allt land og jafnvel
erlendis líka. Hópur úr Rimmugýgi
vinnur einmitt að því núna að setja
upp víkingasýningu í Dúbaí. Með-
limir velja sér yfirleitt sitt sérsvið inn-
an félagsins og það var handverkið
sem heillaði Ernu mest, þá aðallega
saumaskapur. Hún tekur til að mynda
að sér að sauma víkingaföt. „Ég er
ábyrg fyrir búningum mjög margra
í félaginu. Ég er búin að sitja allt
fæðingarorlofið að sauma víkingaföt,“
segir Erna og skellir upp úr. „Við kjós-
um að gera allt í höndunum og not-
um helst ekki saumavélar. Við reyn-
um að hafa allt eins upprunalegt og
mögulegt er.“ Konum fjölgar jafnt og
þétt í félaginu, en á tímabili var Erna
eina konan sem tók þátt í starfinu.
Hún fagnar auknum áhuga kvenna á
starfinu og hvetur fólk til að kynna sér
félagið. Erna segir fólk úr öllum stig-
um þjóðfélagsins vera meðlimi í fé-
laginu, allt frá námsmönnum upp í
skurðlækna, og allir séu velkomnir. n
Sólrún Lilja Ragnarsdóttir
solrun@dv.is
„Við erum að reyna
að sýna hópnum
að þetta er alveg hægt.
Þó að maður eignist fjöl-
skyldu, þá þarf maður
ekki að hætta þessu.
„Þegar ég
var unglingur
fannst mér þetta það
hallærislegasta sem
ég vissi um
Víkinga-
fjölskylda
Erna segir fjöl-
skylduna hafa
átt yndislegar
stundir saman
á víkingahátíð-
um í Danmörku.
MyndiR ÞoRMAR
VigniR gunnARSSon
Skemmta sér vel
Eldri strákurinn talar
varla um annað allt árið
en víkingahátíðirnar.