Dagblaðið Vísir - DV - 30.08.2013, Blaðsíða 10

10 Fréttir 30. ágúst–1. september 2013 Helgarblað
n Anna og Ási eru útigangspar n Kaupa spritt í apótekum og blanda í vatn
„Hér getum við
verið saman“
Í
DV á miðvikudag var sagt frá heim-
ilislausri konu sem hefur sofið í
rjóðri skammt frá miðborg Reykja-
víkur um nokkra hríð og safnað þar
rusli. En hún er ekki sú eina sem
hefst við úti við. Hér í grennd við rjóð-
ur konunnar sofa stundum útigangs-
menn sem ekki hafa fengið gistingu þá
nóttina. Ummerki um þetta fólk eru á
víð og dreif rétt við þann stað sem kon-
an heldur sig. Inni á milli hárra trjáa má
sjá gamalt tjald, plastpoka og kodda.
Ólga meðal heimilislausra
Í rjóðrinu við hliðina á því sem konan
hefst við í hittu blaðamaður og ljós-
myndari utangarðspar sem lá í mestu
makindum ofan á tjaldi og drakk spritt
blandað í vatn meðan rigningardrop-
arnir dundu á þeim. Þetta eru þau Ás-
berg Þorsteinsson og Anna Þóra Guð-
bergsdóttir. Bæði hafa þau lengi glímt
við Bakkus og eru í hópi þeirra sem telj-
ast til utangarðsfólks.
„Góðan daginn,“ segir Anna Þóra
glaðleg í bragði þegar okkur ber að
garði. Hér hafast þau við yfir daginn
en á næturnar sefur hún í Konukoti
og hann fékk nýlega búsetu úrræði á
Njálsgötu. Aðspurð af hverju þau nýti
sér ekki einhver af þeim heilmörgu
úrræðum borgarinnar sem í boði séu
fyrir utangarðsfólk segja þau að betra
sé að vera hér. „Hér getum við ver-
ið saman. Okkur langar að geta búið
saman. Við getum ekki farið í Dagsetr-
ið lengur. Útlendingarnir hafa tekið
það yfir og hann Ási var barinn þar um
daginn,“ segir Anna. „Já, okkur finnst
betra að vera bara hérna, en við erum
líka niðri í bæ,“ segir Ási eins og hann er
gjarnan kallaður. Þau segja mikla ólgu
vera milli heimilislausra Íslendinga og
heimilislausra útlendinga hér á landi.
„Þeir hafa tekið yfir. Það er ekkert hægt
að vera hvar sem er lengur.“
Passa upp á nágrannana
Ási þekkir þennan stað vel og segist
hafa fundið hann fyrir mörgum
árum. „Ég hef oft sofið hérna en núna
er ég loksins kominn inn á Njáls-
götu,“ segir hann og vísar til búsetu-
úrræðis fyrir drykkjumenn á Njáls-
götu í Reykjavík. „Þetta er ágætis
staður og hún passar skóginn minn
þegar ég er ekki hérna,“ segir hann
og bendir yfir í rjóðrið til konunnar
sem fjallað var um í DV á miðviku-
daginn. „Ofboðslega góð kona. Hún
sagði mér frá því að það hefðu kom-
ið menn hérna sem ætluðu að ræna
tjaldinu mínu og einhverju dóti sem
ég var með hérna en hún rak þá í
burtu. Við pössum upp á hvert annað
hérna,“ segir Ási. Hann segist stund-
um vita til þess að aðrir útigangs-
menn hafi hafst við þarna en það sé
ekki oft. „Það er auðvitað bara hún
og svo hafa stundum verið einhverjir
hérna. En svo þekkjum við líka einn
sem sefur alltaf uppi í Öskjuhlíð,“
segir hann. Anna hefur ekki fastan
samastað en sefur í Konukoti.
Nýkominn úr 8 mánaða
meðferð
Ekki er langt síðan Ási var í átta
mánaða langtímameðferð í Svíþjóð.
Þar ætlaði hann í enn eitt skiptið að
reyna að koma sér á beinu brautina
en það fór úrskeiðis þegar hann ákvað
að fara úr meðferðinni og skellti sér
til Danmerkur. „Ég fór til Köben og
féll,“ segir hann. „Hitti mann sem ég
þekki og féll með honum, var svo allt
í einu kominn til Íslands,“ segir hann.
Ási segist aðallega hafa verið í áfengi
en inn á milli í fíkniefnum. „Ég var í
heróíni úti í Danmörku. Þar eru svona
sprautuklefar og þegar ég sá að það
var verið að sprauta unga stelpu með
þessu þá sagði ég; nei, stopp. Nú er ég
hættur þessu. Og hef ekki snert þetta í
tvo mánuði,“ segir hann.
Féll á afmælisdegi sonar síns
Anna Þóra segist vera „túrakelling“
eins og hún orðar það. Hún fari á
drykkjutúra sem standi mislengi yfir.
Sá sem hún er á núna hefur staðið yfir
síðan í enda maí. „Ég féll á 16 ára af-
mælisdegi sonar míns,“ segir hún og
það vottar
fyrir skömm í
röddinni. Hún
á tvö börn
16 og 25 ára.
Hvorugt þeirra
talar við móð-
ur sína og hún
reynir ekki að
hafa samband
við þau. „Ekki
þegar ég er að
drekka, það er
lítilsvirðing við
þau,“ segir hún
og telur drykkju sína hafa haft mikil
áhrif á þau. „Þau hafa hvorugt smakk-
að áfengi.“
Anna segir drykkjuna hafa farið
að vera vandamál hjá henni í kring-
um 1985, þá kynntist hún manni sem
var að brugga og byrjaði sjálf að fikta
við það. Áður en hún vissi af átti hún
mikið af áfengi. „Og var alltaf að sjú-
ssa mig,“ segir hún og skellir upp úr.
Drykkjusýkin ágerðist og hefur haft
tök á henni inn á milli undanfarin
ár. Áður en hún datt í það í maí síð-
astliðnum hafði hún verið án áfeng-
is í tvö og hálft ár að eigin sögn og bjó
í áfangaheimilinu Draumasetrinu
áður en hún féll. „Ég tek mér alltaf
pásur inn á milli og drekk ekkert. Þess
vegna er í lagi með líffærin í mér því
þau fá hvíld inn á milli,“ segir hún.
Fara á milli apóteka og kaupa spritt
„Hei, getið þið ekki skutlað okkur á
Hlemm?“ segir Anna. Við játum því
og þau setjast þakklát inn í bílinn og
segjast vera búin að labba mikið í dag.
Dagurinn byrjar nefnilega snemma
hjá þeim. Um leið og þau vakna þarf
að huga að fyrsta sopa dagsins. Þau
drekka sótthreinsunarspritt sem selt
er í apótekum og blanda það í vatn.
„Við förum rúntinn á morgnana, löbb-
um á milli apóteka. Fórum alla leið
upp í Kópavog í morgun,“ segir Ási.
„Við fáum samt ekki að kaupa í öllum
apótekum og í þeim sem við fáum að
kaupa fáum við bara að kaupa einn
brúsa,“ segir hún. Þannig fara fyrri
hlutar dags í það að bjarga drykkjum
dagsins. Þau segja þetta oft vera tómt
hark. „Við löbbum út um allt, heill-
angar vegalengdir, þolið er allavega í
lagi,“ segja þau hlæjandi.
Við nálgumst Hlemm og þau
segja bæði sögur af því af hverju þau
drekki. Vilja kenna um sárri sorg sem
ekki greri. Hvort það er satt eða ekki
verður ekki sagt hér. „Þarna er einn
félagi okkar,“ segja þau og benda á
mann um þrítugt sem stefnir í áttina
að Hlemmi. „Hann var stunginn um
daginn, margstunginn, hann er bara
heppinn að vera á lífi,“ segir Ási og
greinilegt að lífið á götunni getur ver-
ið ansi hart.
„Hvað eruð þið að fara gera á
Hlemmi?“ spyr blaðamaður. „Bara
hitta fólk og kannski redda okkur ein-
hverju meira að drekka. Við hittum
oft einhverja hérna,“ segir Anna. Þau
kveðja og halda út í daginn. „Takk fyr-
ir spjallið og takk fyrir farið,“ segja þau
og Anna sendir fingurkossa í átt til
okkar og svo hverfa þau inn á Strætó-
stoppistöðina. n
„Ég tek mér
alltaf pásur inn
á milli og drekk ekkert.
Þess vegna er í lagi
með líffærin í mér því
þau fá hvíld inn á milli.
Anna og Ási Þau Anna og
Ási hafa þekkst um nokkurra
ára skeið og eru nú par.
MyNd KristiNN MAgNússoN
Viktoría Hermannsdóttir
viktoria@dv.is
Fólkið á götunni
3.hluti