Dagblaðið Vísir - DV - 04.10.2013, Side 34

34 Fólk 4.–6. október 2013 Helgarblað
ferðisbresti í þjóðfélaginu. Það er
erfitt að fórna sínum forréttindum
og maður verður að horfast í augu
við það að maður hefur forréttindi
sem karlmaður. Manni fallast
hendur þegar maður sér sum um­
mæli hjá fólki á kommentakerfum
og öðru. Maður dæsir bara. Það
er ennþá eitthvað í land, vonandi
ekki langt, en við erum á leiðinni
þangað.“
Glímir við lúxusvandamál
Jóhannes útskrifaðist úr leiklistar­
deild Listaháskóla Íslands árið
2005 og hefur átt góðu gengi að
fagna síðan, í leikhúsi, sjónvarpi
og í kvikmyndum.
„Ég hef í rauninni bara glímt við
lúxusvandamál í þessum bransa
og fyrir það er ég mjög þakklát­
ur. Það eru margir sem fá ekki
tækifæri í leikhúsunum en ég hef
verið í þeirri stöðu frá útskrift, eins
og reyndar margir, að vera boð­
in hlutverk og geta jafnvel valið á
milli þannig að mig hefur aldrei
skort verkefni. Ég hef frekar verið í
því að reyna að hafa stjórn á þeim
og láta þau ekki rekast á því það er
oft erfitt að samræma kvikmynda­
tökur og sjónvarpsþætti við leik­
húsdagskrá. Svo þarf maður alltaf
að passa að maður eigi líka tíma
fyrir börnin og fjölskylduna. Ég
fékk góða ráðleggingu frá Erni
Árnasyni þegar ég var að eignast
barn. Hann sá að þarna var ungur
leikari sem var allt í öllu og hann
kom og sagði við mig: „Passaðu þig
að missa ekki af fyrstu árum barna
þinna“. Ég sá að það var eitthvað á
bak við þessi orð hjá honum og hef
síðan reynt að passa þetta eins og
ég get.“
Pabbi er Skipper í Madagaskar
Jóhannes er mikill fjölskyldu­
maður og nýtir hvern lausan
tíma í samverustundir með fjöl­
skyldunni.
„Nú er ég búinn að ráðstafa
laugardagsmorgnum í það að
stjórna útvarpsþætti á Bylgjunni,
svo þar er farinn tími frá fjöl­
skyldunni, en ég passa þá betur
upp á aðra tíma. Ég missi af barna­
tímanum en kem heim í hádeg­
inu og fer með fjölskyldunni í Hús­
dýragarðinn eða eitthvað álíka
skemmtilegt. Ég verð samt eigin­
lega á staðnum því ég er að talsetja
barnaefnið sem krakkarnir horfa á,
á meðan ég er í útvarpinu. Krakk­
arnir kalla Skipper í Mörgæsunum
frá Madagaskar alltaf pabba, enda
hljómar hann nákvæmlega eins.“
Hinir nýju útvarpsþættir kall­
ast Bakaríið og er það Rúnar Freyr
Gíslason sem stýrir þáttunum
ásamt Jóhannesi.
„Það er mjög spennandi að
takast á við þetta. Maður hefur
frá unga aldri ímyndað sér alls
konar útvarpsþætti sem maður
gæti stjórnað og nú er það orðið
að veruleika. Þetta er í raun lang­
þráður draumur sem er að rætast;
ég á meira að segja kasettuupptök­
ur af mér frá því að ég var fimm ára
að stjórna útvarpsþætti. Á þess­
um upptökum reyni ég reyndar að
stýra öllu sem viðmælendur mín­
ir segja en ég ætla að reyna að láta
það vera núna.“
Vinna konunnar gengur fyrir
Jóhannes er kvæntur Rósu Björk
Sveinsdóttur hagfræðingi.
„Við kynntumst bara eins og
flestir Íslendingar; á öldurhúsi í
miðbæ Reykjavíkur. Það var fyrir
tíu árum, rétt fyrir jólin 2003.“
Saman eiga hjónin tvö börn;
fimm ára dóttur og tveggja ára son.
„Ég á tvö og ég er að sligast,“
segir Jóhannes, spurður um barna­
uppeldið.
„Ég skil ekki hvernig það væri
hægt að eiga fleiri, mér finnst þetta
alveg nóg. Þetta er fyrirhöfn en líka
alveg æðislegt. Allur fókusinn er
á þeim og allt sem maður gerir er
þeirra vegna. Svo á ég konu sem er
hagfræðingur í Seðlabankanum,
sem er líka rosalega hollt fyrir mig,
af því að hennar vinna gengur fyrir
minni. Stundum koma upp árekstr­
ar, til dæmis að geta ekki sótt í leik­
skólann eða farið með einhvern í
fimleika eða eitthvað, og þá er það
yfirleitt ég sem þarf að breyta mín­
um plönum af því að fundur með
Alþjóðagjaldeyris sjóðnum er mik­
ilvægari en hárkollumátun.“
Grét á hlaupabrettinu
„Það sem kemur upp í hugann
er Svartur á leik,“ segir Jóhannes,
spurður hvað hann sé ánægðastur
með af sínum ferli.
„Aðallega af því að fyrirhöfnin
var svo rosalega mikil. Mér fannst
takast mjög vel til og ég er svo þakk­
látur fyrir það hvað myndinni var
vel tekið. Hann Óskar [Þór Axels­
son – innsk. blm.] er rosalega góð­
ur leikstjóri og ég er ánægður með
mína frammistöðu í myndinni. Og
líka af því að ég fór í útlitsbreytingu
fyrir myndina sem var alveg rosa­
lega erfið.“
Útlitsbreyting Jóhannesar vakti
talsverða athygli á sínum tíma en
hann æfði stíft í fjóra mánuði og
missti sautján kíló fyrir hlutverkið.
„Ég var að hlaupa sex sinnum í
viku og lyfta sex sinnum í viku í fjóra
mánuði. Þetta var alveg óhugnan­
lega erfitt að gera þetta þannig að ég
er rosalega ánægður með að afrekið
hafi verið fest á filmu. Það var líka
það sem hélt mér gangandi allan tí­
mann, þegar maður var grátandi á
hlaupabrettinu, að vita að þetta yrði
fest á filmu og yrði til einhvers stað­
ar.“
Finnst gaman að græta börn
Líkt og áður sagði hefur Jóhannes
farið um víðan völl og tekið að sér
verkefni hjá þremur helstu leikhús­
um landsins sem og í sjónvarpi og
kvikmyndum. En hvað er skemmti­
legast?
„Það eru barnaleikrit, mér finnst
þau skemmtilegust. Barnaleikritin
eru svo fullnægjandi af því að það
er svo gaman að leika fyrir börn. Ég
er til dæmis nýbúinn að klára sýn­
ingar á Dýrunum í Hálsaskógi þar
sem ég var að leika Mikka ref og
það er svo gaman þegar maður fer
út í sal því þau verða svo einlæglega
hrædd. Fara stundum að gráta og
svona, mér finnst það alltaf gaman,“
segir hann og bætir við að um þess­
ar mundir sé hann einmitt við æf­
ingar á Óvitum þar sem hann mun
ekki aðeins leika fyrir börn heldur
einnig með börnum.
„Það reynir á þolinmæðina að
æfa með börnum. Þetta er þrjá­
tíu manna hópur á aldrinum sjö til
fjórtán ára og þau geta verið rosa­
lega orkumikil. En það er blessunar­
lega ekki mitt starf að hafa hemil á
þeim, ég er bara að leika með þeim.
En þau eru rosa skemmtileg og mér
finnst æðislegt að vera í kringum
þau. Ég held að það hafi allir gott af
því að vera í kringum börn. Þeirra
tilvera og tilvist er bara svo falleg og
einlæg.“ n
„Fundur með Al-
þjóðagjaldeyris-
sjóðnum er mikilvægari
en hárkollumátun
Grét á hlaupabrettinu
Jóhannes æfði stíft í fjórar
vikur og missti 17 kíló fyrir
hlutverk sitt í Svartur á leik.
Dúnsængur og
koddar fyrir veturinn
Laugavegi 86 - Sími: 511 2004
D
V
E
H
F.