Dagblaðið Vísir - DV - 13.12.2013, Síða 11

Helgarblað 13.–16. desember 2013 Fréttir 11
„Ég fór og sótthreinsaði þetta, þreif
sárið og nálina og saumaði þetta svo.
Hann var sofandi og vaknaði ekki einu
sinni,“ sagði Davíð Freyr. Hann sagð-
ist ekki hafa tekið eftir öðrum áverk-
um á Ara en að þrátt fyrir að hafa
sjálfur verið „hálfrænulaus“ hafi hon-
um „ótrúlegt en satt“ tekist að sauma
vörina.
Hýddur á Stokkseyri
Á mánudagsmorguninn var tekin
ákvörðun um að Davíð Freyr og Stef-
án Blackburn skyldu fara með Ara í
húsnæði á Stokkseyri og sagðist Davíð
Freyr sjálfur hafa tekið ákvörðun um
það. Hann hafi þekkt húsráðanda og
látið vita af komu þeirra, en ekki gert
grein fyrir erindinu. Á Stokkseyri hafi
hann og Stefán Blackburn sett Ara,
sem var bundinn, niður í kjallara þar
sem hann var hýddur og klæddur í
svartan ruslapoka.
„Þeir klæða mig úr öllum fötunum
og Stefán Blackburn fer að berja mig
með rafmagnssnúrum og belti. Svo
klæða þeir mig í svartan ruslapoka
og segja sífellt að ég viti ekkert hversu
margir hverfi þarna án þess að það
komist í fréttirnar og ýja þannig að því
að ég eigi ekkert afturkvæmt,“ sagði
Ari. Hann sagði Davíð og Stefán hafa
sett mél á höfuðið á sér og farið með
sig undir húsið þar sem hann hafi ver-
ið bundinn við burðarstólpa.
„Það var myrkur og ég orðinn útúr-
dópaður af pillunum og farinn að sjá
ofsjónir. Á þessum tímapunkti var ég
búinn að sætta mig við að þetta væri
búið hjá mér.“
Hann sagðist á endanum hafa náð
M
ikið gekk á við aðalmeð-
ferð málsins í vikunni
þar sem verjendur og
ákæruvaldið tókust sí-
fellt á og þurftu dómarar
að skerast í leikinn, meðal annars
til að gera athugasemdir við að
spurningar verjenda væru of leið-
andi. Þegar aðalmeðferðin hófst
klukkan níu um morguninn var
Davíð Freyr eini sakborningurinn
sem mættur var í dómsal og virt-
ist ekki liggja ljóst fyrir hvar hinir
fjórir væru niðurkomnir.
Sakborninga leitað
„Hvar eru sakborningarnir? Á að
hefja aðalmeðferð án þess að þeir
séu mættir?“ spurði Vilhjálmur
Hans Vilhjálmsson, verjandi Stef-
áns Loga Sívarssonar, hneykslaður
þegar dómari gerði sig líklegan til
að hefja skýrslutöku á Davíð Frey.
Dómari benti á að aðalmeðferð
væri þegar hafin og að skýrslutaka
Davíðs skyldi því hefjast auk þess
sem verið væri að leita að hinum
sakborningunum. Þessu mót-
mæltu verjendur ákaft og sögðu
það lágmark að vita hvar hinir sak-
borningarnir væru niðurkomnir
auk þess sem þeir bentu á að það
væri í höndum ákæruvaldsins að
flytja þá úr fangelsum sínum og
yfir í dómsal.
„Aðalmeðferð er byrjuð og við
vitum ekki einu sinni hvar ákærðu
eru,“ sagði Vilhjálmur Hans þá en
til nokkurs orðaskaks kom á milli
ákæruvalds og verjenda.
Dómarar neyddust engu að
síður til að fresta aðalmeðferðinni
um hálftíma þar sem upptöku-
tæki dómsalarins fór ekki í gang
en dagskrá dómsins riðlaðist mik-
ið þar sem vitnaleiðslur tóku mun
lengri tíma en gert hafði verið ráð
fyrir.
Gert að víkja úr salnum
Tuttugu mínútum síðar voru hin-
ir sakborningarnir loks færðir
í salinn. Áður en skýrslutökur
hófust fór ákæruvaldið fram á
að ákærðu gæfu skýrslu að öðr-
um ákærðum fjarstöddum. Slíkt
væri nauðsynlegt þar sem málið
byggði að miklu leyti á skýrslutök-
um vitna og að skýrslutökurnar
yrðu trúverðugri sönnunargögn
ef sakborningarnir fengju ekki að
hlýða á framburð hvers annars.
Verjendur sakborninganna brugð-
ust harkalega við þessari kröfu
ákæruvaldsins og gáfu frá sér þung
andvörp sem sýndu fram á mikla
hneykslan.
„Miðað við kröfur ákæruvalds-
ins þá gæti þinghaldið allt eins
verið lokað,“ sagði Stefán Karl
Kristjánsson, verjandi Stefáns
Blackburn, og tóku hinir undir
það. Þrátt fyrir mótmælin sam-
þykktu dómarar kröfu ákæru-
valdsins og var sakborningun-
um því gert að víkja úr salnum á
meðan skýrslutaka yfir Davíð Frey
færi fram.
Stóð upp og ætlaði að fara
Síðar um daginn fór ákæruvaldið
fram á að sakborningum yrði gert
að víkja úr sal á meðan brotaþol-
inn Jón bæri vitni, þar sem hann
treysti sér ekki til að bera vitni með
ákærðu í salnum. Aftur urðu verj-
endur afar hneykslaðir og sýndu
það með bæði látbragði og orðum.
Dómarar tóku engu að síður undir
kröfu ákæruvaldsins.
Dagskránni átti að ljúka klukk-
an fjögur en þegar klukkan var
orðin hálf fimm átti enn eftir að
taka skýrslu af brotaþolanum Ara.
Réttargæslumaður Ara sagði hann
ómögulega komast til að bera vitni
daginn eftir og því þyrfti að ljúka
vitnaleiðslu hans þennan dag.
Þessu mótmæltu verjendur ákaf-
lega, með miklum leikrænum til-
burðum.
„Ég fer bráðum að fá sekt frá
bílastæðasjóði,“ sagði Ingi Freyr
Ágústsson, verjandi Gísla Þórs og
uppskar við það hlátur viðstaddra.
„Ég verð að fara að sækja son
minn í leikskólann. Því miður,“
sagði Vilhjálmur Hans, verjandi
Stefáns Loga, sem stóð hrein-
lega upp, klæddi sig úr skikkjunni
og hóf að pakka gögnum sínum í
tösku.
Ekki fyrsta stóra málið
„Það verður þá að finna einhvern
annan til að gæta hagsmuna Stef-
áns Loga Sívarssonar við þessa
vitnaleiðslu,“ sagði dómari þá,
svo Vilhjálmur klæddi sig aftur í
og settist niður. Niðurstaða dóm-
ara varð sú að Ari skyldi bera vitni
þann daginn og tók aðalmeðferðin
því tveimur klukkustundum lengri
tíma en gert hafði verið ráð fyrir.
Þegar Vilhjálmur Hans hélt áfram
að malda í móinn og sagðist aldrei
hafa vitað annað eins sagði einn
dómarinn:
„Þetta er nú ekki fyrsta stóra
dómsmálið þitt, Vilhjálmur hæsta-
réttarlögmaður.“ Við það uppskar
hann hlátur viðstaddra. Þessu
svaraði Vilhjálmur:
„Nei, en þetta fer sannarlega að
vera með þeim sérkennilegri.“
Lögmaðurinn
hótaði að fara
„Var búinn að
sætta mig Við að
þetta Væri búið“
n Fórnarlömb lýsa hrottalegum barsmíðum í Stokkseyrarmálinu n Aðalmeðferð hófst á mánudag
Vilhjálmur Vilhjálmsson var ósáttur við riðlun á dagskrá dómsins
að losa hendurnar og íhugað flótta en
að alltaf þegar hann hafi heyrt í ein-
hverjum fyrir ofan sig hafi hann sett
mélið á sig aftur og haldið kyrru fyrir.
Að lokum hafi húsráðandinn á Stokks-
eyri boðið honum upp í sturtu og látið
hann fá föt og klink fyrir strætó.
„Hann segir mér að ég eigi að taka
strætó í bæinn og að ef einhver spyr
hvað hafi gerst þá eigi ég að segjast
hafa verið á sveitaballi og lent í slags-
málum.“
Um leið og færi gafst hringdi Ari
í föður sinn sem kom og sótti hann
á næstu bensínstöð og flutti beint á
sjúkrahús. Í kjölfar árásarinnar flutti
Ari úr bænum þar sem hann treysti
sér ekki til að vera í Reykjavík og sagði
fyrir dómi að honum hefði borist til
eyrna að hann yrði drepinn ef hann
kærði árásina til lögreglu.
„Ekkert betur settur en ég“
Ari segist ekki hafa orðið var við að
Jón hafi orðið fyrir ofbeldi en að hann
hafi séð að hann hafi verið í slæmu
ástandi, bæði andlega og líkamlega.
„Andlitið var bólgið og það var
greinilega búið að tuska hann eitt-
hvað til. Hann leit út fyrir að vera
mjög hræddur, virtist ekkert vera
betur settur en ég.“
Líkt og Ari treysti Jón sér ekki til að
bera vitni í málinu nema ákærðu yrði
gert að víkja og varð það niðurstaða
dómara að svo skyldi vera.
Jón sagði Stefán Loga hafa brugð-
ist illa við þeim tíðindum sem hann
færði honum.
„Honum fannst ég hafa svikið sig
með því að hafa ekki sagt sér þetta
fyrr.“
Hann sagði Stefán Loga hafa haft
sig mest frammi við að beita hann of-
beldi en að hinir sakborningarnir hafi
verið meðvirkir og svo hafi virst sem
þeir hafi viljað ganga í augun á Stefáni
Loga með því að taka þátt í ofbeldinu.
„Þeir gerðu bara eins og Stefán sagði
þeim að gera.“
„Vorum bara að chilla“
Jón sagði mennina hafa haldið sér
nauðugum með því að ota að honum
eggvopnum auk þess að hafa haft í
hótunum og þannig náð að koma
honum margoft á milli staða. Allir sak-
borningar þvertóku hins vegar fyrir að
hafa svipt Jón frelsi og sögðu að hon-
um hafi verið frjálst að fara hvenær
sem hann vildi. Hinrik sagði Jón hafa
verið ágætan kunningja þeirra og ver-
ið með þeim í umræddu samkvæmi í
Grýtubakka fyrr um kvöldið.
„Ef hann var það [frelsissviptur]
þá vorum við allir frelsissviptir þarna.
Við vorum bara að „chilla“ þarna
strákarnir,“ sagði Hinrik.
Jón sagði svo ekki vera en viður-
kenndi að hafa ekki gert tilraun til
flótta. Hann hafi verið hræddur og
ekki talið sig eiga möguleika á að
sleppa. Eftir barsmíðar í um hálfan
sólarhring hafi það svo verið Gísli
Þór sem lét hann fá símann sinn, sem
hafði verið tekinn af honum í upphafi
kvölds, og keyrt hann heim. Þannig
hafi hann sloppið úr prísundinni.
Fékk martraðir
Jón sagðist hafa orðið fyrir miklu of-
beldi af hálfu sakborninganna. Hann
hafi verið laminn, bæði með hnefum
og kylfum, skorinn með skærum
og auk þess stunginn með notaðri
sprautu sem hann hafði sjálfur not-
að til að sprauta sig með sterum. Við
þetta hafi hann hlotið mikla áverka.
„Ég var kinnbeinsbrotinn og svo
var augntóftin brotin. Ég varð hrædd-
ur og fékk martraðir um þetta.“
Einnig sagðist Jón hafa orðið vitni
að því mikla ofbeldi sem Ari var
beittur af hálfu sakborninga.
„Hann var barinn mjög gróft og
svo hentu þeir honum í gólfið og Stef-
án Logi hoppaði með allri þyngd á
bakið á honum svo það spýttist blóð
út um alla íbúðina. Svo hræktu þeir
á hann, börðu og stungu með hníf.
Það var risastór blóðpollur á gólfinu,“
sagði hann meðal annars um bar-
smíðarnar á Ara. Hann sagði Ara hafa
verið „hálfslefandi“, enda hafi hann
verið látinn gleypa gríðarlegt magn af
pillum, og auk þess rekinn margoft í
sturtu til að þrífa af sér blóðið. Hann
sagði sakborningana þó ekki hafa
reynt að drepa Ara með því að stinga
hann á hol heldur hafi þeir eingöngu
skorið hann til að valda meiðslum.
„Taumlaus neysla“
Skýrslutökur sakborninganna ein-
kenndust af miklu minnisleysi og
ósamræmi sem flestir sögðu stafa af
gríðarlegri fíkniefnaneyslu umrætt
kvöld og dagana á undan.
„Ég var alveg „mökkdópaður“
á því og man voða lítið eftir þessu,“
sagði Davíð Freyr, meðal annars við
skýrslutökuna. Hann sagðist hafa
verði „hálfrænulaus“ enda hafi hann
verið að neyta fíkniefna á borð við
kókaín og rítalín alla nóttina.
„Þetta var taumlaus neysla og all-
ir í bulli. Það var ekki heil brú í einni
einustu manneskju þarna,“ sagði
hann um samkvæmi í Grýtubakka,
þar sem mennirnir höfðu verið fyrr
um kvöldið. Stefán Logi sagði minnis-
leysi sitt hins vegar hafa komið til eft-
ir árás sem hann varð fyrir í Ystafelli
í maí síðastliðnum og Stefán Black-
burn sagðist þjást af miklu minnis-
leysi eftir árekstur sem hann varð
valdur að fyrr á árinu og er einnig
ákærður fyrir.
Ósamræmi í vitnisburðum
Sakborningarnir héldu því allir
fram að lögreglan hafi beitt þá mikl-
um þvingunum við yfirheyrslur og
„matað“ þá á því hvað gerðist og
hverjir voru að verki. Sögðu þeir lög-
reglumönnum hafa verið mikið í mun
að ná Stefáni Loga og Stefáni Black-
burn og bendla þá við umræddar
árásir.
„Þeir ræddu við mig í einrúmi og
mig minnir einmitt að einn hafi sagt
orðrétt að hann vildi ræða við mig
„off the record“,“ sagði Davíð Freyr
og Hinrik Geir hélt því fram að hann
hafi meðal annars verið tekinn í yfir-
heyrslu í fangaklefanum sínum, að
lögfræðingi sínum fjarstöddum. Sak-
borningarnir gáfu því lítið fyrir það
sem þeir höfðu sagt um málið í öðrum
skýrslutökum en talsvert ósamræmi
var á milli lögregluskýrslna annars
vegar og vitnisburða fyrir dómi hins
vegar, og átti það raunar einnig við
um framburð brotaþolanna.
„Þetta er ekkert stórmál“
Sakborningarnir neituðu allir alfarið
að tjá sig um aðkomu hinna að mál-
inu og svöruðu einungis spurningum
er fjölluðu um gjörðir þeirra sjálfra.
Ákæruvaldið vitnaði í lögregluskýrslu
þar sem Hinrik var beðinn um að
raða sakborningunum upp í röð eftir
því hver beitti mestu ofbeldi. Sam-
kvæmt skýrslunni hafði Hinrik sett
Stefán Loga í fyrsta sæti, Stefán Black-
burn í annað, Davíð Frey í það þriðja
og Gísla Þór í fjórða. Þessu neitaði
Hinrik hins vegar við skýrslutökuna á
mánudag.
„Í fyrsta lagi þá bað lögreglan mig
um að stilla upp einhverju hand-
boltaliði, ekki hver hefði gert mest.
Og í öðru lagi var lögreglan að þvinga
mig til að gefa svör,“ sagði Hinrik sem
hélt því fram að fyrrnefnd upptaln-
ing hafi því verið uppröðun á því hver
væri bestur í handbolta. Auk þess
gerði Hinrik Geir lítið úr málinu og
sagði fjölmiðla annars vegar og lög-
regluna hins vegar „blása upp“ at-
burði kvöldsins.
„Þetta var ekkert gróft, það er bara
verið að uppblása þetta til að láta
þetta hljóma eins og eitthvað svaka-
legt. Þetta voru bara eins og venjuleg
slagsmál á djamminu. Þetta er ekkert
stórmál.“
Flissaði yfir íkveikju
Ljóst er að Hinrik er ekki eini sak-
borningurinn sem fannst atburðir
kvöldsins léttvægir. Þegar Davíð Freyr
var spurður hvort kveikt hafi verið
í öxl og kynfærum Ara á ákveðnum
tímapunkti flissaði hann en neitaði.
Spurður hvort hann teldi að hann
myndi muna eftir slíku atviki, í ljósi
þess að hann hefði að eigin sögn ver-
ið „hálfrænulaus“ svaraði hann:
„Já, ef það hefði verið kveikt í ein-
hverju kvikindi.“ Og hló. Við þetta
brást einn dómaranna þriggja
ókvæða við og ávítaði Davíð Frey fyrir
að sýna óvirðingu.
„Það er alveg óþarfi að hlæja þó
þér finnist þetta broslegt. Þú skalt
sýna virðingu,“ sagði dómarinn.
„Ég er enginn guð“
„Ég veit ekkert um þetta mál, ég man
ekkert eftir þessu,“ sagði Stefán Logi
Sívarsson er hann var færður fyrir
dómara á mánudag. Hann sagði að
það „gæti vel verið“ að hann hafi ver-
ið í íbúð á Grýtubakka umrætt kvöld
„á einhverju fylleríi“ en sagðist „efast
um“ að hann hafi beitt brotaþolana
Jón og Ara ofbeldi. Hann hafi verið
handleggsbrotinn á báðum höndum
og því ekki verið fær um slíkt.
„Ég man voða lítið eftir þessa
líkams árás sem ég varð fyrir. Það er
hægt að spyrja mig út í hvaða dag sem
er, ég man ekkert eftir þeim frekar en
þessum.“
Stefán Logi kannaðist ekki við að
hafa fyrirskipað árás á Ara umrætt
kvöld.
„Ég er enginn guð. Ég get ekki
sagt fólki að gera eitt eða neitt,“ sagði
hann.
„Ég hef ekki gefið nein fyrirmæli.
Ég veit ekki hvernig ég á að geta gefið
fyrirmæli eins og einhver konungur.
Ég er bara ég.“
Stefán sagði að sér dytti helst í hug
að félagar hans hafi reynt að ganga í
augun á honum með árásinni.
„Það eina sem mér dettur í hug er
að strákarnir hafi verið að reyna að
ganga í augun á mér með því að gera
eitthvað. Þeir virða mig alveg en þeir
hlýða mér ekkert. Þetta eru bara vinir
mínir.“ n
„Ég er enginn
guð. Ég get
ekki sagt fólki að
gera eitt eða neitt.