Hagskýrslur um landbúnað - 01.01.1959, Blaðsíða 35

Ðúnaðarskvrslur 1957
33*
Tala haustlamba móti 100 fóðruðum
kindum ám
Austur-Skaftafellssýsla ................ 83 104
Vestur-Skaftafellssýsla ................ 84 109
Rangárvallasýsla ....................... 90 129
Ámessýsla .............................. 89 121
Kaupstaðir ............................. 90 114
Allt landið............................. 91 115
Lægst tala lamba móti fóðruðum kindum var að þessu sinni í Dalasýslu, en
það stafar af því einu, hve fátt þar var af ám móts við aðrar fóðraðar kindur, að-
eins 9 253 ær af 19 656 fóðruðum kindum, en það var hins vegar afleiðing fjár-
skipta vegna mæðiveikinnar. í Dalasýslu voru hins vegar flest lömb móts við
fóðraðar ær, en það má rekja til þess, hve margt þar hefur verið af lambgimbra-
lömbum, en það má einnig rekja til fjárskiptanna.
Annars voru 1957 flest lömb móts við fóðraðar kindur í Strandasýslu og Suður-
Þingeyjarsýslu. Hefur svo verið á hverju ári um nokkur ár, nema hvað sum árin
hafa verið jafn mörg lömb í Eyjafjarðarsýslu, enda munaði 1957 litlu á lamba-
fjölda þar móts við fóðraðar kindur (eða fóðraðar ær) og í Strandasýslu og Suður-
Þingeyjarsýslu. Einna fæst voru lömb móti fóðruðum kindum og fóðruðum ám
á Austurlandi og í Vestur-Skaftafellssýslu. Hefur svo einnig verið undanfarin ár,
en lömbum þar farið fjölgandi móts við fóðraðar kindur, og munar einna minnstu
1957, að þar séu eins mörg lömb móti fóðruðu fé og að meðaltali annars staðar.
í öllum sýslum landsins nema Norður-ísafjarðarsýslu voru 1957 fleiri haustlömb
en fóðraðar ær, og hefur þetta verið mjög líkt 4 síðustu ár, en áður var algengt
víða, að lömb voru færri en fóðraðar ær. Aukinn lambafjöldi á síðari árum er
aðallega afleiðing betri fóðrunar á ánum og meiri kunnáttu í að verjast ýmsum
lambakvillum. Þannig hafa menn um nokkur ár kunnað nokkurn veginn örugg
ráð gegn fjöruskjögri í lömbum, vita hvað er að varast við fóðrun á ánum og geta
fengið meðal gegn veikinni, ef út af ber um meðferð fjárins. Einnig eru nú til með-
öl við blóðsótt í lömbum og fleira mætti telja þessu líkt.
Um vænleika lamba eru engar upplýsingar í búnaðarskýrslum. En um það
efni safnar Framleiðsluráð landbúnaðarins skýrslum frá sláturhúsum, og eru þær
birtar árlega í Árbók landbúnaðarins, er Framleiðsluráðið gefur út. í þeim skýrsl-
um kemur fram fallþungi fjárins á hverjum sláturstað á öllu landinu. Eftir þeim
skýrslum hefur Hagstofan reiknað meðalfallþunga í hverri sýslu 1957, þannig að
fundið er vegið meðaltal fyrir alla sláturstaði sýslu hverrar. Þetta er að því leyti
ekki nákvæmt, að talsverð brögð eru að því sums staðar, að sláturfé sé flutt yfir
sýslumörk, og til er það, að sami sláturstaður sé að verulegu leyti fyrir tvær sýsl-
ur og jafnvel fleiri. Sérstaklega gildir þetta um Búðareyri við Reyðarfjörð, Reykja-
vík og Borgarnes. Samkvæmt útrcikningum Hagstofunnar var meðalfallþungi sauð-
fjár í sýslum landsins og kaupstöðum haustið 1957 sem hér segir, talið í kg:
Meðalþungi slóturfjór
Dilkar Geldfé Geldar œr Ær og hrútar
Gullbringusýsla (og Hafnarfj.) 14,84 29,14 27,71 20,50
Kjósarsýsla (og Rvík, Kópav.) 15,22 30,75 32,50 19,95
Borgarfjarðarsýsla (og Akranes) 14,70 28,97 32,20 18,16
Mýrasýsla 25,78 24,90 20,86
Snæfellsnessýsla 15,07 25,74 25,82 20,80
Dalasýsla 15,70 28,23 22,33 20,32
Austur-Barðastrandarsýsla 16,12 26,03 25,75 21,46
Vestur-Barðastrandarsýsla 15,55 24,07 27,60 20,00
Vestur-ísafjarðarsýsla 16,03 27,55 25,58 22,05