Hagskýrslur um landbúnað - 01.01.1959, Blaðsíða 44

42*
Búnaðarskýrslur 1957
hverri fullmjólka kú innan vébanda félaganna gefið af kjarnfóðri að meðaltali
1957 eem hér segir:
I Gullbringu- og Kjósarsýslu .............
„ Borgarfjarðar- og Mýrarsýslu............
Á Vestfjörðum ............................
I Austur-Húnavatnssýslu...................
„ Skagafjarðarsýslu.......................
„ Eyjafjarðarsýslu........................
„ Suður-Þingeyjarsýslu....................
„ Múlasýslum..............................
„ Vestur-Skaftafellssýslu og Rangárvallas. .
„ Árnessýslu .............................
Kg kr.
717 1 664
600 1 392
357 828
396 919
342 793
453 1 051
376 872
276 760
562 1 304
624 1 448
Rétt er að geta þess, að hér er kjarnfóður alls staðar reiknað á verðlagsgrund-
vallarverði, kr. 2,32 á kg, en eflaust er flutningskostnaður og kostnaður við blönd-
un fóðurbætis talinn með hjá allmörgum framteljendum til búnaðarskýrslna.
Minni munur er á þessum tölum og samsvarandi áætlanatölum Hagstofunnar
hér á undan en búast hefði mátt við. Mestur er munurinn í Múlasýslum, þar sem
skýrslur nautgriparæktarfélaganna telja fram miklu meiri kjarnfóðurnotkun handa
nautgripum en Suður-Múlasýslu er reiknað eftir búnaðarskýrslum. En samkvæmt
atliugunum hér að framan um kjarnfóðurgjöf sauðfjár, virðist hún vera minni í
Norður-Múlasýslu en öðrum þeim sýslum, sem þessi athugun nær til, og eigi meiri
en 30 kr. á kind. En ef reiknað er með 30 kr. kjarnfóðurgjöf banda hverri kind
í Suður-Múlasýslu, í stað 35 kr. eins og gert er hér að framan, verður um 670 kr.
kjarnfóðurgjöf á hverja kú í sýslunni samkvæmt búnaðarskýrslum, og munar það
ekld stórmiklu frá skýrslu nautgriparæktarfélaganna.
Af skýrslum nautgriparæktarfélaganna og búnaðarskýrslum er ljóst, að kjarn-
fóðurgjöf kúa hefur aukizt verulega frá 1954 til 1957, og einkum þar, sem hún
var fremur lítil áður. Sérstaklega hefur aukningin orðið mikil í Þingeyjarsýslum
og Múlasýslum. En í sambandi við þetta er rétt að geta þess, að verð á kjarnfóðri
var bændum sérstaklega hagstætt árið 1957.
Fððurmjólk 1957 er fram talin 7 391 þús. kr. og er það allmiklu meira en 1954
(þá 5 057 þús. kr.). Tölur um notkun fóðurmjólkur eru óáreiðanlegar og verða
ekki sannreyndar. Helzt er að bera þær saman við tölur um framtalda fóðurmjólk
til tekna, og er reyndar til þess ætlazt af skattayfirvöldum, að samræmi sé milli
þessara talna. En hvort tveggja er, að mjólk, sem notuð er til fóðurs, er að mjög
verulegu leyti undanremia, og er eins erfitt að meta hana til nýmjólkur sem til
verðs, og varla er liægt að ætlazt til, að framteljendur greini heimanotaða mjólk
ætíð sundur eftir því, hvort hún er notuð til manneldis eða fóðurs, þar sem slík
sundurgreining hlýtur að vera miklum vandkvæðum bundin. Ef af líkum má ráða,
hefur fóðurmjólk verið vantalin fremur en oftalin á undanförnum árum, og svo
mun enn hafa verið 1957.
Verðmæti tilbúins áburðar samkvæmt búnaðarskýrslu 1957 er 55 175 þús. kr.
Til samanburðar skal þess getið, að verðmæti alls sölumagns tilbúins áburðar á
verðlagsgrundvallarvcrði 1957 er 57 300 þús. kr. og er það miðað við afbendingu
á verzlunarstað heima í héraði. Er það rúmlega 2 millj. kr. meira en fram hefur
verið talið til búnaðarskýrslu. Áburður til jarðræktarframkvæmda 1957, metinn
tU verðs á sama hátt, ætti að hafa numið rúmlega 4 millj. kr., og á sá áburður
ekki að hafa verið talinn með þeim tilbúna áburði, sem er færður á búnaðarskýrslu
sem rekstrarkostnaður, hvernig svo sem þetta er í reynd. Hér kemur ýmislegt