Úr þjóðarbúskapnum - 01.12.1966, Page 35

IÐNÞRÓUN Á ÍSLANDI
aðarins. Þessi mikla fjárfesting var liður í því
ofurkappi, sem lagt var á að gera undirbygg-
ingu efnahagslífsins nógu trausta fyrir yfir-
byggingu neyzlunnar.
Árum saman þar á eftir varð fjárfesting í
iðnaði ekki eins mikil á ári og hún varð árið
1946, ef miðað er við fast verðlag. Það var
ekki fyrr en 1958 og síðan aftur 1962, að hún
varð álíka mikil og metárið 1946. Gjaldeyris-
innistæður þjóðarinnar voru upp urnar í marz
1947, og það ár féll fjárfesting í vélum til iðn-
aðarins niður í 27 milljónir króna á verðlagi
þess árs.
Fjárfesting iðnaðarins fór hækkandi fram til
ársins 1948, að slepptu árinu 1946, sem er alger
undantekning. Nam magn hennar árið 1948
81,5% af magninu árið 1960.
Þjóðartekjurnar tóku að snúast í lækkunar-
átt með árinu 1948, og virðist áhrifa þess á
fjárfestingu atvinnuvega hafa gætt í mun rík-
ara mæli hlutfallslega, svo sem vænta mátti.
1949- 1952.
Fjárfesting í iðnaði dróst mjög saman frá
1948 til 1950 og var sérstaklega í öldudal árin
1950— 1952. En þau ár nam fjárfestingin litlu
meiru en metnar afskriftir iðnaðarfjármuna,
eins og kemur í ljós af því, að verðmæti þeirra
óx svo til ekkert frá 1949 til 1952. Þetta var
tímabil stöðnunar á milli stríðstímans og fyrstu
eftirstríðsáranna annars vegar og hins vegar
tímabilsins, sem hófst árið 1953, þegar virkjað
var í Sogi og Laxá og Áburðarverksmiðjan var
reist. Nákvæmlega helmingur iðnaðarfjárfest-
ingar á tímabilinu 1949—1952 varð í fiskiðnaði.
1953-1958.
Árabilið 1953—1958 lifnaði aftur yfir fjár-
festingu í iðnaði. Árið 1953 skar sig töluvert
úr, eins og sést á fjárfestingarlínuritinu, en
það ár fór vísitalan upp í 110 stig. Það var
einkum bygging Áburðarverksmiðjunnar, sem
hafði þessi áhrif, en vélakaup til hennar voru
33