Glóðafeykir - 01.11.1973, Blaðsíða 36

36
GLÓÐAFEYKIR
kennslu. Um þetta náðist lengi vel ekki samstaða. Fóru fram mikil
fundahöld um málið og all-hörð átök. Smárn saman náði heirna-
vistarskólahugmyndin þó yfirhöndinni, skólinn komst upp og með
hann er nú almenn ánægja.
Nú, annað, já ég vil segja stórfyrirtæki, miðað við stærð og fjöl-
menni sveitarinnar, var svo smíði steyptrar bátabryggju í Hagaues-
vík. Hún kostaði stórfé, en var bráðnauðsynleg framkvæmd og auð-
veldaði mjög það, sem alltaf hafði verið miklum erfiðleikum bund-
ið: að koma vörum að sér og frá. Við bryggjuna gátu lagzt 20 tonna
skip og uppskipunarbátar.
Enn má kannski nefna, að við höfum komið okkur upp stein-
steyptri fjárrétt fyrir hreppinn, og er hún hjá Minni-Reykjum.
Um árabil hefur hreppurinn lánað fé til þjóðvega og sýsluvega í
því skyni að hraða framkvæmdum við lagningu þeirra. Undanfarið
h()fum við safnað fé til byggingar fullkominnar sundlaugar á Barði
ogsér nú fyrir endann á því máli. Baráttan fyrir þessum framkvæmd-
um og sá árangur, sem hún hefur borið, er nú ánægjulegri þáttur-
inu í sveitarstjórnarstörfunum. En það, sem mér fannst leiðinlegast
og raunar örðugast að fást við, var ómagaframfærið. Sá siður hafði
löngum ríkt, hér sem annars staðar, að ómagarnir voru raunverulega
„boðnir upp“, þannig, að þeim var ráðstafað til þeirra, sem lægsts
meðlags kröfðust, án tillits til þess, hvernig um þessa vesalinga fór.
Við reyndum smátt og smátt að afnema þessa óhæfu. Vildum leggja
meira upp úr aðbúðinni en kostnaðinum. Auðvitað feugum við
skammir fyrir þetta til að byrja með, en svo jókst mönnum smám
saman svo víðsýni, að þeir féllust á réttmæti þessa sjónarmiðs.
Fyrrum voru Fljótin eitt hreppsfélag. Síðar var þeim skipt í tvö:
Haganes- og Holtshrepp, og hafði það verið gert áður en ég flutti í
Mó. Fyrst um sinn var hins vegar haldinn, á hverju ári, sameigin-
legur fundur hreppsnefnda beggja hreppanna og þar rædd sameigin-
leg mál þeirra. Á þessum árum voru þeir Guðmundur á Hraunum
og Jón í Tungu mestir ráðamenn í Holtshreppi. Þeir tóku mér báðir
vel. En mér fannst þeir dálítið afturhaldssamir, svona á gamla og
góða vísu. Báðir bjuggu þeir á höfuðbólum. Tunga var orðlögð hey-
skaparjörð og Hraunum fylgdu mikil og verðmæt hlunnindi. Eitt
sinn er verið var að hæla Hraunum, m. a. fyrir hlunnindi og land-
gæði, sagði Guðmundur:
„Já, það þarf alveg sérstaka lagni til þess að tapa á Hraunum, en
það tókst mér.“
— Þegar þú minnist á Tungu, }rá verður mér hugsað til Stíflunn-