Glóðafeykir - 01.11.1973, Blaðsíða 41

GLÓÐAFEYKIR
41
samþykkt með því skilyrði, að Kristján kaupmaður Gíslason fengi
einnig sýsluábyrgð fyrir frystihússbyggingu.
Hafnargerð á Sauðárkróki var einnig mikið deilumál, en þá var
Krókurinn ennþá einn af hreppum sýslunnar. Barðist Pálmi Péturs-
son, sýslunefndarmaður Sauðárkróks, og síðar Pétur Hannesson
mjög fyrir því, að sýslan styrkti hafnargerðina. Málið kom að sjálf-
sögðu fyrir fjárhagsnefnd sýslunefndarinnar og þríklofnaði hún.
Tveir nefndarmenn vildu ekki að sýslan veitti neitt fé til hafnar-
gerðarinnar, við Pétur Hannesson nefndum hins vegar ákveðna fjár-
hæð frá sýslunni, en Sigurður sýslumaður flutti miðlunartillögu. Út
af þessum ágreiningi komst á kreik vísa, sem ég man nú ekki lengur
hvernig var, en ég hygg, að hún sé eftir Stefán Vagnsson. Efni henn-
ar var hins vegar eitthvað á þá leið, að okkur Pétri Hannessyni hæfði
bezt búseta á hanabjálkaloftinu, sýslumanni á stofuhæðinni en hin-
um tveimur í kjallaranum.
Um það var einnig all-hart deilt, hvort leyfa ætti Kristjáni kaup-
manni Gíslasyni að ala refi í Málmey og láta þá ganga þar lausa, en
um það þurfti að sækja til sýslunefndar. Ég barðist gegn því og var
fellt að veita þetta leyfi. Hvað hefði gerzt, ef ís hefði komið og allur
skarinn hlaupið á land?
Nú, samgöngumálin, þá kom nú fyrir, að þar urðu ekki allir sam-
mála. Fjárveiting ríkisins til vegamála fór þá eftir því, hversu mikið
sýslan lagði fram. Allir aðal-vegir í Skagafirði voru þá sýsluvegir, og
sýslan stóð að verulegu leyti undir vegagerðinni í héraðinu. Flestir
vildu auðvitað fá vegi sem fyrst, en menn voru á hinn bóginn mis-
jafnlega fúsir til að leggja á þau gjöld, sem til þess þyrfti.
— Voru ekki miklir garpar samtímis þér í sýslunefndinni?
— Jú, jú, þetta voru fyrirferðarntiklir rnenn, sumir hverjir,
ósmeykir við að tala eins og þeim bjó í brjósti og mæltu þá ekki
ávallt neinni tæpitungu. Vil ég í því sambandi nefna prestana sr.
Arnór í Hvammi, sr. Hallgrím í Glaumbæ, sr. Pálma í Hofsósi og
svo sr. Hálfdán Guðjónsson, sem sat í sýslunefnd sem varamaður
Pálma Péturssonar. Oft elduðu þeir grátt silfur, sr. Arnór ogsr. Hall-
grímur. Var hvorugur mikið fyrir að láta í minni pokann og höfðu
inargir gaman af orðaskiptum þeirra. Þeir voru sammála í pólitík-
inni (þó ekki um samvinnumál), en ég held að þeir hafi verið ósam-
mála um flest annað milli himins og jarðar. Arnór hafði gaman af
því að espa menn á móti sér. Hann átti það til, að taka sérstaklega
fyrir nýliða í sýslunefndinni og hafði þá gaman af ef þeir svöruðu
honum fullum hálsi. Okkur séra Arnóri lenti einu sinni saman út