Glóðafeykir - 01.11.1977, Blaðsíða 49

GLOÐAFEYKIR
47
kvísl) skammt frá heimili sínu 5. maí 1853; var talið að hann hefði lent í
sandkviku, hurfu bæði hestur og maður og sáust eigi framar. Björn var
sonur Olafs bónda á Auðólfsstöðum í Langadal, Björnssonar, og konu
hans Margrétar Snæbjarnardómir prests í Grímstungum í Vatnsdal; var
Björn albróðir síra Arnljóts á Bægisá, og þarf
eigi þá ætt að rekja. Kona Björns og móðir
Rögnvalds var Filippía Hannesdóttir prests og
skálds á Ríp, Bjarnasonar bónda í Djúpadal,
og konu hans Sigríðar Jónsdóttur. Alsystir
Rögnvalds var Margrét, móðir dr. Rögnvalds
prests Pémrssonar í Winnipeg. — Móðir Sig-
ríðar og kona Rögnvalds í Réttarholti var
Freyja Jónsdóttir prests Norðmanns að Barði í
Fljótum og konu hans Katrínar Jónsdóttur
prests að Undirfelli, Eiríkssonar prests að Stað-
arbakka, Bjarnasonar bónda Djúpadal. Voru
þau hjón því skyld að frændsemi öðrum þræði
bæði af Djúpadalsætt. Stóðu að Sigríði í Réttarholti og þeim systkinum
hinar merkusm ættir á báða bóga, vitsmunamenn og búhöldar.
Sigríður Rögnvaldsdóttir óx upp með foreldrum sínum í Réttarholti.
Vom þau 7 börn þeirra hjóna, dæmr 6 og einn sonur, var Sigríður hið
4. í röðinni. Er nú Margrét ein á lífi þeirra systkina, kona Þorsteins Björns-
sonar prófasts á Miklabæ í Blönduhlíð. I Réttarholti var mikið menningar-
heimili. Þar var mikið numið af gáfuðum og fjölvísum foreldrum, mikið
lesið og rætt um það, sem lesið var. Þar var einstök gestrisni, hlý og innileg
glaðværð, djúpur skilningur á eðli og þörfum æskunnar. Það er víst, að
mótunaráh.rif uppeldis og minningar frá glöðum æskudögum entust þeim
Réttarholtssystkinum ævilangt, jók þeim víðsýni og bjartsýni, lífstrú og
lífsvizku.
Arið 1921 giftist Sigríður ]óni í Sólheimum í Blönduhlíð Sigurðssyni
bónda þar, Jónssonar, og konu hans Sæunnar Halldórsdótmr, alsysmr
Friðbjargar á Víðimýri (Glóðaf. 1971, 12. h. bls. 45). Það hið sama ár
reistu þau bú í Réttarholti og bjuggu þar góðu búi óslitið til hárrar elli.
Var Sigríður góð búkona, dugmikil og hagsýn og frábær húsmóðir. Þau
hjón eignuðust eina dótrnr barna, Jóhönnu, húsfr. í Réttarholti, gifta Gísla
Kristjánssyni, bónda þar.
Sigríður í Réttarholti var væn kona á velli, andlitsfríð, myndarkona hin
mesta, hvar sem á var litið. Hún var ágætlega gefin og skýr í hugsun,
fljúgandi hagmælt, sem þær sysmr fleiri, en flíkaði lítt, enda dul í skapi
og bar eigi hugsanir sínar né tilfinningar á torg. Nokkur kvæði og stökur
Sigríður Rögnvaldsd.